![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/40/Enzo_Bearzot_2.jpg/640px-Enzo_Bearzot_2.jpg&w=640&q=50)
Έντσο Μπεαρζότ
Ιταλός ποδοσφαιριστής και προπονητής (1927–2010) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Έντσο Μπεαρζότ (ιταλικά: Enzo Bearzot), προφέρεται ˈɛntso bearˈtsɔt, -ˈdzɔt[2][3]), (26 Σεπτεμβρίου 1927 – 21 Δεκεμβρίου 2010) ήταν Ιταλός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και προπονητής. Σαν ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε ως αμυντικός και μέσος, ενώ από τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή οδήγησε την εθνική ομάδα της Ιταλίας στη νίκη στο Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA του 1982.
![]() Ο Έντσο Μπεαρζότ το 1975 | ||||||||||
Προσωπικές πληροφορίες | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Πλήρες όνομα | Έντσο Μπεαρζότ[1] | |||||||||
Ημερ. γέννησης | 26 Σεπτεμβρίου 1927 | |||||||||
Τόπος γέννησης | Αϊέλο ντε Φρίουλι, Ούντινε | |||||||||
Ημερ. θανάτου | 21 Δεκεμβρίου 2010 (83 ετών) | |||||||||
Τόπος θανάτου | Μιλάνο, Ιταλία | |||||||||
Θέση | Μέσος | |||||||||
Επαγγελματική καριέρα* | ||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | |||||||
1946–1948 | Προ Γκορίτσια | 39 | (2) | |||||||
1948–1951 | Ίντερ | 19 | (0) | |||||||
1951–1954 | Κατάνια | 95 | (5) | |||||||
1954–1956 | Τορίνο | 65 | (1) | |||||||
1956–1957 | Ίντερ | 27 | (0) | |||||||
Τορίνο | 164 | (7) | ||||||||
Σύνολο | 409 | (15) | ||||||||
Εθνική ομάδα | ||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | |||||||
1955 | Ιταλία | 1 | (0) | |||||||
Προπονητική καριέρα | ||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | |||||||||
1964–1967 | Τορίνο (νέων) | |||||||||
1968–1969 | Πράτο | |||||||||
1969–1975 | Ιταλία U23 | |||||||||
1975–1986 | Εθνική Ιταλίας | |||||||||
Τίτλοι
| ||||||||||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Με το παρατσούκλι γέρος (ιταλ: vecchio), [4] ο Μπεαρζότ υπήρξε προπονητής στην εθνική ομάδα της Ιταλίας για περισσότερο 104 αγώνες, μεταξύ Σεπτεμβρίου 1975 και Ιουνίου 1986. [5] Διακρίθηκε για τη φλεγματική του προσωπικότητα και το κάπνισμα πίπας. [6] Ένα χρόνο μετά το θάνατό του και προς τιμήν του νικητή του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, δώθηκε το όνομα του στο «Βραβείο Έντσο Μπεαρζότ», το οποίο απονέμεται στον καλύτερο Ιταλό προπονητή της χρονιάς. [7]