Apòkrif
From Wikipedia, the free encyclopedia
Apòkrif - jakò lëteraturã apòkrifną òkreslô sã w egzegeze katolicczi lëteraturã żëdowską i stôrochrzescëjańską, nie zaliczoną do kanonu ksąg Swiãtégò Pisma. Z pòzdrzatkù na wëstãpùjącé w nich wątczi i òkòlim, w chtërnym pòwstałë, mòżna apòkrifë ùznac za lëteraturã pòzabiblëjną. Słowò "apòkrif" fùnkcjonëje téż pòza kòntekstem religijno-filozoficznim w barżi òglowim znaczenim, òpisownym tekscë niegwësnégò pòchòdzeniô, prôwdzëwòtë. Słowò to dobierô sã do dokôzów o fałszëwim pòchòdzenim, czë nie òd aùtora, za chtërnégò jaczis dokôz ùchòdzy, dokôz "wëdostôny z schòwkù", téż bòdôj prôwdzëwi. Słowò to dobierô sã tak samo do dokôzów ò pòprôwdze niewërażonym pòchòdzenim, aùtorstwie i prôwdzëwòcë, ale téż dlô tëch, dlô chtërnëch jich "apòkrificznosc" je doskònale znanô i zamierzonô przez, chòcbë, aùtora.