پین-ین

ھانیو پین-ین (بە چینی سادەکراو: 汉语拼音، چینی دێرین: 漢語拼音) شێوازێکی خوێندنەوەی ستانداردە بۆ زمانی چینی ستاندارد بە زۆری وەک پین-ین باسدەکرێ کە شێوازێکی خوێندنەوەی ستانداردە کە لە چین و تایوان و سنگاپور بەکاردێت^{[lower-alpha 1][lower-alpha 2]}

تێبینیەکان

ئاماژە بەسەرچاوە:

1. Shih Hsiu-Chuan (18 Sep 2008). «Hanyu Pinyin to be standard system in 2009». Taipei Times. p. 2. {{cite news}}: نرخەکانی ڕێکەوت بپشکنە لە: |date= (یارمەتی)
2. «Language Planning in Singapore: On Pragmatism, Communitarianism and Personal Names» (PDF)، Current Issues in Language Planning، p. 3، Nov 2007

1. Since January 1, 2009, the Ministry of Education of Taiwan has officially promoted the use of Hanyu Pinyin as standard, and that local governments would not be able to receive financial aid and support from the central government in Taipei if they continued using Tongyong Pinyin-derived romanizations.^[1]
2. Since the adoption of the Speak Mandarin Campaign in 1979, the government of Singapore has required the usage of Pinyin to romanize Mandarin Chinese in the public sector.^[2]

• دەروازەی چین
• دەروازەی زمان

کۆمنزی ویکیمیدیا، میدیای پەیوەندیدار بە پین-ین تێدایە.