Demokratska Republika Kongo (prijašnja imena Zair i Kongo-Kinshasa) je država u centralnoj Africi. Po površini je druga na kontinentu, odmah iza Alžira. Kratkom obalom (37 km) izlazi na Atlantski okean kod ušća rijeke Kongo, a graniči sa Republikom Kongo na sjeveroistoku, Srednjoafričkom Republikom na sjeveru, Južnim Sudanom na sjeveroistoku, Ugandom, Ruandom, Burundijem i Tanzanijom na istoku, Zambijom na jugoistoku te Angolom i njenom eksklavom Cabindom na jugozapadu odnosno zapadu.
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
| Demokratska Republika Kongo République Démocratique du Congo |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
| Himna: "Debout Congolais" |
||||||
 Položaj Demokratske Republike Kongo
|
||||||
| Glavni grad | Kinshasa |
|||||
| Službeni jezik | francuski (nacionalni jezici su lingala, kikongo, svahili i tshiluba) | |||||
| Državno uređenje | ||||||
• Predsjednik |
Félix Thisekedi | |||||
• Predsjednik vlade |
Jean-Michel Sama Lukonde | |||||
| Zakonodavstvo | ||||||
| Nezavisnost | Od Belgije 30. juna 1960. | |||||
| Površina | ||||||
• Ukupno |
2.345.410 km2 (12.) | |||||
| 3,3 | ||||||
| Stanovništvo | ||||||
• Ukupno |
60.085.804 (22.) | |||||
• Gustoća |
26/km2 | |||||
| Valuta | kongoanski franak (100 centima) | |||||
| Vremenska zona | UTC +1, ljeti +2 | |||||
| Pozivni broj | 243 | |||||
| Internetska domena | .cd | |||||
.svg)
Etimologija
Demokratska Republika Kongo dobila je ime po rijeci Kongo,[1] čije ime potječe od Konga, kraljevine Bantua koja je zauzimala svoja ušća u vrijeme kada su je Portugalci otkrili 1483.[2] ili 1484.[3] Ime kraljevstva izvedeno od njegovog naroda, Bakongo, endonim za koji se kaže da znači "lovci" (na Kongo jeziku: mukongo, nkongo).[4]
Prijašnji naziv Zaire nastao je od ranog alternativnog imena rijeke Kongo, od Kikongo nzai, dijalekatski oblik nzadi "rijeka".[5]
Historija
U pretkolonijalnom razdoblju na području današnjeg Konga postojalo je nekoliko većih Bantu kraljevstava među kojima se isticala država Kongo u zapadnom dijelu zemlje. Upravo su s njom Evropljani prvo uspostavili kontakt i tim imenom nazvali rijeku, a kasnije i cijelu zemlju. Veće države osnovali su i narodi Luba i Lunda na istoku.
Evropljani su od 16. vijeka bili prisutni na obalama Atlantskog okeana gdje se obavljala trgovina robljem i slonovačom, ali tek su u 19. vijeku započeli ozbiljnije pohode u unutrašnjost. Veće evropske kolonijalne sile nisu bile zainteresirane za dolinu Konga jer su je smatrale teško prohodnom i neprofitabilnom pa ju je tokom 1880-ih uspio prisvojiti belgijski kralj Leopold II uz pomoć američkog istraživača Henryja Mortona Stanleya, i to kao svoj privatni posjed u kojem je imao apsolutnu vlast – Slobodnu Državu Kongo.
Slobodnom Državom se, pod Leopoldovom vlašću, upravljalo kao profitnom korporacijom, a kolonizatori su morali posezati za nasiljem kako bi prisilili domaće stanovništvo na rad u plantažama kaučukovca. U prvim godinama 20. vijeka sve su glasniji bili pozivi za oduzimanjem Konga Leopoldu te je kolonija 1908. postala posjed Belgije. Položaj domaćeg stanovništva se donekle popravio, ali odnos prema Afrikancima ostao je paternalistički, npr. kroz zabranu konzumacije alkohola i uvođenje policijskog sata u gradovima.
Sredinom 1940tih afričko stanovništvo se počelo politički organizirati, uglavnom po etničkim linijama. Na prvim izborima na kojima su učestvovali i Afrikanci 1957. u prvi plan su izbile grupe koje su se zalagale za brzu nezavisnost zemlje, koja je i ostvarena 1960.
Unutar mjesec dana od osamostaljenja Kongo je potonuo u haotični sukob etničko-teritorijalnih frakcija koji je s kraćim periodima smirivanja trajao do 1965. Zemlja je postala jedno od ratišta hladnog rata jer su Sovjetski Savez i zemlje Zapada podupirale sukobljene strane. Pojedine pokrajine pokušale su se otcijepiti, a najduže je trajala secesija rudama bogate Katange na jugoistoku. Najpoznatije žrtve ovog rata bili su prvi premijer Konga Patrice Lumumba kojeg su uz učestvovanje belgijskih snaga i prešutni pristanak SAD-a ubili katanganski separatisti nakon što je primio sovjetsku pomoć, te glavni sekretar Ujedinjenih naroda Dag Hammarskjöld koji je poginuo u avionskoj nesreći putujući na mirovne pregovore s vlastima Katange.
Period nestabilnosti okončao je 1965. vojnim udarom general Joseph-Désiré Mobutu (kasnije poznat pod imenom Mobutu Sésé Seko). U drugoj polovini 1960tih uklonio je demokratske političke institucije koje su po mišljenju mnogih Kongu donijele više štete nego koristi, i učvrstio svoju ličnu vlast dijeleći privilegije poslušnicima. Ustavom iz 1967. dane su široke ovlasti predsjedniku i zemlja je centralizirana oduzimanjem pokrajinama prava na biranje guvernera. Mobutu je promovirao afrički karakter Konga pa je zemlji 1971. promijenio ime u Zair, a kasnije i uveo tradicionalnu nošnju umjesto zapadnjačkog odijela te naložio napuštanje kršćanskih ličnih imena. Širenje politike zairizacije u područje privrede kroz oduzimanje najvećih kompanija strancima i njihovu predaju u ruke ljudi bliskih Mobutuu urodilo je katastrofom pa su neke eksproprijacije kasnije poništene. Ipak, Mobutova čvrsta odanost politici SAD-a u regiji omogućila mu je ostanak na vlasti do kraja hladnog rata.
U 1990tim je Mobutu bio prisiljen na ustupke u pogledu demokratizacije. Nakon dvije i po decenije dopušten je višestranački sistem, ali ubrzo je postalo jasno da predsjednik ne namjerava dijeliti stvarne ovlasti s opozicionim političarima. U drugoj polovini devedesetih sukob Hutua i Tutsija iz susjedne Ruande prelio se u Kongo: vođa pobunjenika s jugoistoka zemlje Laurent Desire Kabila uz jaku podršku Tutsija iz Konga i njihovih ruandskih sunarodnjaka srušio je 1997. Mobutuov režim. Kabila je nakon dolaska na vlast zahladio odnose sa svojim prijašnjim pokroviteljima pa su se sukobi na istoku ponovno razbuktali i prerasli u opći rat s više od 3 milona ubijenih i umrlih od gladi i bolesti. Ubijen je pod nejasnim okolnostima 2001, a vlast je preuzeo njegov sin Joseph koji je u prijelaznu vladu uključio predstavnike svih sukobljenih strana.
Geografija
Niska (300–700 m) i prostrana zavala rijeke Kongo pokrivena gustom kišnom šumom zauzima središnji i zapadni dio zemlje. Sa sjevera i juga obrubljuju je platoi s nadmorskom visinom iznad 1000 m, a s istoka planinski lanci koji su dio Velikog tektonskog jarka. U njima se nalazi i najviši vrh Pic Marguerite (5.110 m) na planini Ngaliema (Stanley). Velik dio istočne granice čine jezera Albert, Edward, Kivu i Tanganyika koja ispunjavaju dno tektonskog jarka.
Najveći gradovi su: glavni grad Kinshasa (ranije Léopoldville, oko 7,5 miliona stanovnika) na zapadu, Lumumbashi (Elisabethville, oko 1,5 milion) na jugu i Kisangani (Stanleyville, oko 500.000) na istoku zemlje.
Vlada
Predsjednik države i vlade je Joseph Kabila.
Političke podjele
![[icon]](#/media/Datoteka:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | Ovaj odlomak potrebno je proširiti. |
Privreda
Kongoanska privreda je, usprkos velikim prirodnim bogatstvima, u padu od sredine 1980-ih. Godine građanskog rata, korupcije, lošeg upravljanja i fluktuacija cijena glavnih izvoznih proizvoda nanijeli su privredi velike štete od kojih se tek počelo oporavljati. Zajedno s još nekoliko afričkih država koje su nedavno bile pogođene ratovima Kongo spada u grupu najsiromašnijih svjetskih zemalja.
Najveći dio stanovništva bavi se poljoprivredom za vlastite potrebe. Izvoze se rude (bakar, kobalt), nafta, poljoprivredni proizvodi (kahva). Procjena BDP-a za 2004. bila je 700 USD po stanovniku, mjereno po PPP-u.
Stanovništvo
Većinu stanovništva čine narodi grupe Bantu, među kojima su najveći Luba, Kongo, Mongo i Lunda. Osim Bantua, na sjeveru žive narodi nilsko-saharske grupe, a u središnjem i istočnom Kongu grupe Pigmeja koje se smatra najstarijim stanovnicima ovog područja. Jezici međusobnog sporazumijevanja različitih naroda su francuski i svahili te tri tzv. nacionalna jezika: lingala kojom se govori u glavnom gradu, kongo i tshiluba. Najbrojnija religija je kršćanstvo kojem pripada više od 90% stanovništva. Katolika je oko 50%, protestanata oko 25%, a snažna je i domaća kršćanska crkva proroka Simona Kimbangua sa 16% pripadnika. Islam je raširen na istoku i po gradovima ima oko 2% vjernika.
Kultura
| Ovaj odlomak potrebno je proširiti. |
Također pogledajte
Reference
Vanjski linkovi
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
