Elektronska muzika

Elektronska muzika je muzika u čijoj se produkciji koriste elektronski muzički instrumenti i elektronična muzička tehnologija. U principu, može se uočiti razlika između zvuka proizvedenog elektromehaničkim sredstvima i zvuka proizvedenog pomoću elektronične tehnologije.^[1] Primjeri elektromehaničkih uređaja za proizvodnju zvuka su telharmonium, Hammond orgulje i električna gitara. Proizvodnja čisto elektronskog zvuka može se postići pomoću uređaja kao što su teremin, sintisajzer i kompjuter.^[2]

Trautonium, 1928.

Kevin Saunderson, jedan od pionira detroitske techno scene u uobičajenom dj raspoloženju

Telharmonium, Thaddeus Cahill 1897.

Mogućnost da se zvuk zabilježi je često povezana sa proizvodnjom elektronske muzike, ali nije potpuno neophodna. Najstariji poznati uređaj za snimanje zvuka je bio "fonoautograf", kojeg je 1857. patentirao Édouard-Léon Scott de Martinville. Mogao je vizuelno da zabilježi zvuk, ali ga nije mogao reprodukovati.

Thomas A. Edison je 1878. patentirao fonograf, koji je koristio valjke slične Scott-ovom uređaju.

Elektronska muzika, porijeklo: 19. i 20. vijek

Futuristi

1920-te i 1930-te

Razvoj u 1940-tim i 1950-tim

Ekspanzija u 1960-tim

Popularizacija u 1970-tim i 1980-tim