Filip VII (24. august 1838. - 8. septembar 1894.) je bio de jure kralj Francuza 24. februara 1848. godine.

Filip VII od Orleansa

Francuske pred revoluciju

Otac Filipa VII je bio sin prestolonasljednika Francuske Ferdinanda-Filipa. Kako mu je otac poginuo u saobraćajnoj nesreći 1842. godine on je bio naslijedio njegovu titulu postavši tako nasljednik svog djeda kralja Luja-Filipa.

Tokom vladavine Luja-Filipa dolazi do postepenog osiromašenja radnika koji nemaju pravo na štrajk, sindikalno organiziranje niti povišicu plaće. Tačka bez povratka u nastanku nove revolucije postaje 1847. godina kada nastupa ekonomska kriza u Francuskoj što dovodi do potpunog očaja stanovništva. Kako je vlada nastavila svoju tadašnju ekonomsku politiku tokom februara 1848. dolazi do demonstracija u Parizu. Neznajući kako da izađu na kraj s pobunjenim radnicima koje lokalne gradske snage nisu uspjele smiriti, vlada je pozvala u pomoć vojsku. Kada se ona odbila uključiti u napade na stanovništvo vlada premijera Fransoa Guizota, osjetivši da nema više kontrolu nad situacijom, je 23. februara 1848. godine podnijela ostavku kralju. Taj događaj je potpuno iznenadio Luja-Filipa koji, na opće iznenađenje svih, podliježe panici i sljedećeg dana podnosi abdikaciju u korist unuka Filipa VII.

Kralj

Taj događaj je i "pobunjene" radnike i imućni sloj zatekao u potpunom iznenađenju pošto su obje zaraćene strane bile monarhisti. Tokom žestoke parlamentarne polemike nastale na vijest o abdikaciji kralja niti najvatreniji monarhist nije mogao braniti pozicije monarhije u trenucima kada Luj-Filip bježi iz Francuske u paničnom strahu za svoj život. Rezultat svega toga je ispalo glasanje o nastanku republike tako da je djete kralj Filip VII izgubio krunu istog dana kada je i dobio. Sam postupak oduzimanja krune je u stvarnosti ispao isti onaj pravni šuć-muć koji je bio donio krunu Luj-Filipu.

Kasniji život

Gubljenjem krune Filip se pridružuje svom djedu u izbjeglištvu. Tokom američkog građanskog rata on pristupa kao dobrovoljac na stranu Unije gdje služi godinu dana u vojnoj komandi armije Potomca. Tokom ovog vojnog služenju Filip vodi veoma dobro evidenciju o svemu što se događa tako da njegovo književno djelo postaje osnova za većinu činjenica o armiji Potomac.

Nakon pada Napoleona III kada su svi očekivali ponovno proglašenje monarhije u Francuskoj da bi se to pospješilo u parlamentarnom glasanju on daruje svoju podršku Henriku V da postane novi kralj. Razlog za takvo razmišljanje se nalazio u činjenici da mu je ovaj rođak bio bez djece tako da bi on postao njegov prestolonasljednik, a kasnije i kralj. Svi budući planovi Filipa VII propadaju kada Henrik V na opće iznenađenje svih odbija krunu što dovodi do proglašenja nove republike.

Da bi se dodala so na ranu Henrik V nije nikada proglasio Filipa VII svojim nasljednikom tako da su monarhisti Francuske ostali sve do današnjih dana podijeljeni na dvije suprostavljene frakcije. Te frakcije pretendenata tada, a i danas predstavljaju potomci kralja Luj-Filipa preko Filipa VII, takozvani orleanski pretendenti i muški direktni potomci španskih Burbona takozvani carlistički pretendenti koji sebe smatraju najbližim nasljednicima Henrika V. Ovi drugi su se inače odvojili od danas vladajuće dinastije u Španiji kada je 1833. godine kraljica postala Izabela II što zagovornici njenog strica Karla (španski Carlos) nisu prihvatili.

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.