Вазапіс па белым фоне
From Wikipedia, the free encyclopedia
Вазапіс па белым фоне — стыль вазапісу, які з'явіўся ў Афінах ў канцы VI стагоддзя да н. э. Лічыцца, што гэтую тэхніку вазапісу упершыню выкарыстаў вазапісец Ахіла. Яна заключаецца ў пакрыцці тэракотавых ваз белым шлікерам з мясцовай вапнавай гліны, а затым іх роспісе. З развіццём стылю белымі пачалі пакідаць вопратку і цела адлюстраваных на вазе фігур. Аўтарам першага вядомага лекіфа ў стылі роспісу па белым фоне, датаваным прыкладна 510 г. да н. э., з'яўляецца вазапісец Псіякс (руск.) (бел.. Вядомымі вазапісцамі ў тэхніцы па белым фоне былі Пістаксен (руск.) (бел. і вазапісец Афіны (руск.) (бел..