Эпанім

Эпані́м (стар.-грэч.: ἐπώνῠμος — той, хто даў імя; лац.: heros eponimus) — бажаство, рэальны ці легендарны чалавек ці герой, у гонар якога атрымаў сваё імя які-небудзь геаграфічны аб’ект (горад, рака, гара, месяцавы кратар і г.д., напрыклад, Пелей, сын Эака — эпанім гары Пелія, ці Архамен — эпанім аднайменнага горада), народ, племя ці часавы прамежак (напрыклад, год).

Эпанім (у навуцы) — назва з’явы (напрыклад, хваробы), паняцця, структуры ці метаду паводле імя чалавека, які выявіў ці апісаў іх (ацёк Квінке, закон Вакернагеля  (руск.), сімвал Кронекера і да т.п.).

Эпанімамі таксама называюць любыя імёны ўласныя, якія сталі імёнамі намінальнымі.

Літаратура

• Рязанцев В. Д. Имена и названия: Словарь эпонимов: имена собственные, перешедшие в названия; образование терминов и понятий; происхождение имен нарицательных; слова, употребляемые в переносном смысле — М.: Современник, 1998.
• Губин В. Н. Эпонимы в кардиологии, ангиологии и ревматологии: Справочник.