From Wikipedia, the free encyclopedia
Цэла (лац.: cella) — унутраная частка грэчаскага і рымскага храма.
Першапачаткова маленькі (пазней і вялікі) пакой для харчовых прыпасаў у рымскіх дамах; таксама ўнутраная частка культавых будынкаў, асабліва храмаў, у якой знаходзіліся выява божастваў; унутранае свяцілішча, куды быў забаронены ўваход усім, акрамя пэўнага кола духавенства.
Памер цэлы класічных храмаў быў невялікі і адрозніваўся прастатой аздаблення, у параўнанні з вонкавым бокам храма, дзе абшчына вернікаў збіралася для правядзення абрадаў.
У цэле, папярэднікам якой з'яўляюцца мінойскія і мікенскія мегароны без знешняга порціка і калон (пранаас), захоўваліся скарбы храма, ахвяраванні вернікаў.
За цэлай, у апістадоме, знаходзіўся адытон — святая святых храма, куды ўваход быў схаваны, каб не дапусціць рабаванні скарбаў. Размяшчэнне калон адносны цэлы вызначае розныя віды храмаў (антавы храм, прастыль, перыптар, псеўдаперыптар, дыптар, псеўдадыптар).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
