Станіслаў Ігнатавіч Берсан

Станіслаў Ігнатавіч Берсан (30 лістапада 1895, г. Варшава — 21 красавіка 1919) — савецкі, партыйны і ваенны дзеяч, намеснік старшыні Мінскага савета, наркам па справах нацыянальнасцей у СНК Заходняй вобласці і фронта, наркам дзяржкантролю Літоўска-Беларускай ССР. Удзельнік барацьбы за Савецкую ўладу ў Беларусі^[1].

Станіслаў Ігнатавіч Берсан
Наркам па справах нацыянальнасцей Заходняй вобласці і фронта 26 лістапада 1917 — 25 лютага 1918
Наркам дзяржкантролю Літбел ССР з лютага 1919
Нараджэнне	30 лістапада 1895(1895-11-30) Варшава, Царства Польскае, Расійская імперыя
Смерць	21 красавіка 1919(1919-04-21) (23 гады)
Партыя	КПСС
Ваенная служба
Званне	камісар

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Берсан.

Біяграфія

Паходзіў з варшаўскай сям’і банкіраў, выхоўваўся за мяжой, у Швейцарыі і Францыі.

У 1917 абвясціў сябе польскім сацыялістам, потым далучыўся да мінскіх бальшавікоў (Кнорын і інш.). З мая 1917 намеснік старшыні Мінскага Савета, камісар ВРК Заходняга фронту^[1]. Член дэлегацыі ВРК па падпісанню ў мястэчку Солы 21 лістапада (4 снежня) 1917 года дагавора з нямецкім камандаваннем аб перамір’і на Заходнім фронце. З лістапада 1917 года наркам па справах нацыянальнасцей Заходняй вобласці і фронта^[1].

Заснавальнік і рэдактар польскай штодзённай сацыялістычнай газеты бальшавіцкага кірунку («Праўда»), пазней «Prawda» («Польская праўда») (1917), член праўлення (бюро) Мінскай групы СДКПіЛ. З лютага 1919 наркам дзяржкантролю Літоўска-Беларускай ССР^[1].

У лютым 1919 арыштаваны польскімі легіянерамі з арміі генерала Доўбар-Мусніцкага (палякі, якія раней служылі ў рускай арміі), расстраляны^[1].

Памяць

У памяць Берсана была названая вуліца ў Мінску.

Зноскі

1. Берсон Станислав Игнатьевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 56. — 737 с.