Славянскія мовы
моўная група славянскіх народаў From Wikipedia, the free encyclopedia
Славянскія мовы — група роднасных моў індаеўрапейскай сям'і; распаўсюджаныя на тэрыторыі Еўропы і Азіі. Агульны лік носьбітаў каля 400 млн чалавек[1]. Адрозніваюцца вялікай ступенню блізкасці адна да адной, гэта праяўляецца ў структуры слова, ужыванні граматычных катэгорый, структуры сказа, семантыцы, сістэме рэгулярных гукавых адпаведнікаў, марфаналагічных чаргаваннях. Такая блізкасць тлумачыцца адзінствам паходжання славянскіх моў і іх працяглымі і інтэнсіўнымі кантактамі паміж сабой на ўзроўні літаратурных моў і дыялектаў.
З іншых індаеўрапейскіх моў да славянскіх бліжэй за ўсё балтыйскія мовы. Іаган Ботвідус сцвярджаў, што «Славянская мова — супольная для харватаў, далматаў, палякаў, літоўцаў, маскавітаў і русінаў»[2].
Славянскія мовы па ступені іх блізкасці адна да адной прынята дзяліць на 3 групы: усходнеславянскія, заходнеславянскія і паўднёваславянскія.
Для запісу сучасных славянскіх моў выкарыстоўваюцца кірыліца і лацініца. Раней выкарыстоўваліся таксама глаголіца і арабскае пісьмо.
Лічыцца, што ўсе славянскія мовы пайшлі ад гіпатэтычнай праславянскай мовы.
Спіс славянскіх моў
Выдзяляецца амаль 2 дзясяткі славянскіх моў[3].
Гістарычныя †
- палабская †
- польская
- старапольская †
- сілезская
- кашубская
- верхнелужыцкая
- ніжнелужыцкая
- чэшская
- славацкая
Гісторыя
 | Раздзел артыкула яшчэ не напісаны. |
Зноскі
- Botvidi, J. Theses de quaestione: utrum Muschovitae sint Christiani? / Johannes Botvidi. — Holmiae, 1620. — P. 3.
- Indo-European, Slavic (англ.)
Літаратура
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.