Раймунд Качынскі

Раймунд Качынскі (польск.: Rajmund Kaczyński; 1 верасня 1922, Граева — 17 красавіка 2005, Варшава) — польскі інжынер. Муж Ядвігі з Ясевічаў Качынскай, бацька Леха і Яраслава Качынскіх.

Раймунд Качынскі
Мянушка	Ірка (Irka)
Дата нараджэння	1 верасня 1922(1922-09-01)
Месца нараджэння	Граева, Граеўскі павет, Падляскае ваяводства, Польшча
Дата смерці	17 красавіка 2005(2005-04-17) (82 гады)
Месца смерці	Варшава, Мазавецкае ваяводства, Польшча
Месца пахавання	Старыя Павонзкі
Жонка	Ядвіга Качыньская[d]
Дзеці	Яраслаў Качыньскі і Лех Качыньскі
Альма-матар	Лодзьскі політэхнічны ўніверсітэт
Месца працы	Варшаўская палітэхніка
Грамадзянства	Польшча
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1941—1944
Званне	паручнік
Бітвы/войны	Варшаўскае паўстанне
Узнагароды і званні

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і чыгуначнага чыноўніка Аляксандра Качынскага і Францішкі з Свянткоўскіх, родам з Адэсы. Бацькі найперш жылі ў мястэчку Граева, потым, у 1927—1939 гадах, у Баранавічах, дзе Аляксандр быў начальнікам экспедыцыі чыгуначнай станцыі, а маці занімалася гандлем нерухомасцю. У 1939 годзе сям’я пераехала ў Брэст, адкуль уцякла напачатку войны ў Варшаву^[1].

Раймунд Качынскі навучаўся ў Дзяржаўнай вышэйшай школе будавання машын і Дзяржаўнай вышэйшай тэхнічнай школе. Дзейнічаў у канспірацыі. 1 жніўня 1944 года, напачатку Варшаўскага паўстання ўдзельнічаў у атаку на тор скачкоў на варшаўскім Служаўцу. Паранены, страціў палец. Апекавалася ім медсястра Галена Валовіч, цётка Браніслава Камароўскага^[1]. Біўся да канца паўстання. Быў узнагароджаны Сярэбраным крыжам ордэна Віртуці Мілітары (2 кастрычніка 1944) ^[2], а таксама Крыжам Мужных^[1].

У 1947 годзе скончыў факультэт механічны Лодзінскай палітэхнікі. Працаваў у дзяржаўным аптычным прадпрыемстве і будовах. Быў выкладчыкам Варшаўскай палітэхнікі^[1].

Зноскі

1. Bianka Mikołajewska, Ewa Winnicka, Agnieszka Dobosz, Co zostało z księżyca // polityka.pl, 7 marca 2007
2. Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari — Powstanie Warszawskie. Oprac. Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy «Bellona», Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6.