Павел Аляксандравіч Рыбак

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Рыбак.

Павел Рыбак (нар. 11 верасня 1983, Гродна) — беларускі футбаліст, абаронца.

Павел Рыбак
Поўнае імя	Павел Аляксандравіч Рыбак
Нарадзіўся	11 верасня 1983(1983-09-11)[1] (41 год) Гродна, Гродзенская вобласць, БССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Рост	188 см[2]
Вага	83 кг[2]
Пазіцыя	абаронца, паўабаронца
Клубная кар’ера[* 1]
2001 Тарпеда-МАЗ (Мінск) 9 (0) 2002—2006 Лакаматыў (Мінск) 57 (3) 2003 →  Ліда 7 (0) 2004 →  Смаргонь 14 (2) 2007—2008 Гомель 40 (2) 2009—2010 Мінск 51 (1) 2011—2014 Нёман (Гродна) 111 (3) 2015—2019 Шахцёр (Салігорск) 127 (12) 2020 Іслач (Мінскі раён) 14 (1) 2021 БАТЭ (Барысаў) 20 (1)
Нацыянальная зборная[* 2]
2001 Беларусь (да 19) 1 (0)
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах

Клубная кар’ера

Пачаў займацца футболам у Гродна, але потым апынуўся ў Мінску. Гуляў за розныя клубы, а ў 2011 годзе вярнуўся ў гродзенскі «Нёман», дзе стаў асноўным цэнтральным абаронцам (зрэдку выкарыстоўваўся як апорны паўабаронца). Улетку 2014 года, пасля зыходу з клуба Івана Дзенісевіча, стаў капітанам каманды.

У снежні 2014 года перайшоў у салігорскі «Шахцёр»^[3]. У складзе «Шахцёра» трывала замацаваўся на пазіцыі цэнтральнага абаронцы. У лістападзе 2015 года падоўжыў кантракт з салігорцамі^[4]. У сезоне 2016 дапамог камандзе выйграць срэбраныя медалі чэмпіянату, а сам быў прызнаны найлепшым абаронцам турніру. У снежні 2016 года яшчэ на адзін сезон падоўжыў пагадненне з «Шахцёрам»^[5]. У сезоне 2017 стаў таксама капітанам «гарнякоў». У кастрычніку 2017 года стала вядома, што Рыбак застанецца ў камандзе на наступны сезон^[6].

У студзені 2018 года з’явілася інфармацыя аб там, што абаронца можа пакінуць «Шахцёр»^[7], аднак у выніку Павел застаўся ў клубе, толькі перадаў капітанства Андрэю Клімовічу. У сезоне 2018 быў іграком стартавага складу і другі раз быў прызнаны найлепшым абаронцам чэмпіянату Беларусі. Сітуацыя паўтарылася ў 2019 годзе, калі абаронца толькі ў ліпені не гуляў з-за траўмы і трэці раз быў прызнаны найлепшым абаронцам чэмпіянату.

У снежні 2019 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Шахцёр», а ў студзені 2020 года стаў іграком «Іслачы»^[8]. Быў асноўным абаронцам каманды, з мая па верасень не гуляў з-за траўмы, пасля вярнуўся ў склад.

У студзені 2021 года перайшоў у барысаўскі БАТЭ^[9]. Пачынаў сезон 2021 у стартавым складзе каманды, з чэрвеня стаў радзей з’яўляцца на полі. У студзені 2022 года па заканчэнні кантракта пакінуў клуб^[10] і завяршыў прафесійную кар’еру.

Трэнерская кар’ера

Пасля завяршэння кар’еры стаў працаваць трэнерам у акадэміі мінскага «Дынама».

У снежні 2023 года атрымаў трэнерскую ліцэнзію катэгорыі B^[11].

Дасягненні

• 02 Срэбраны прызёр чэмпіянату Беларусі (4): 2007, 2016, 2018, 2021
• 03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі (4): 2010, 2015, 2017, 2019
• Уладальнік Кубка Беларусі (2): 2019, 2021
• Найлепшы абаронца чэмпіянату Беларусі (3): 2016, 2018, 2019
• У спісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі (5): 2013, 2015, 2016, 2018, 2019

Статыстыка выступленняў

Сезон	Дывізіён	Клуб	Краіна	Матчы	Галы
2001	Д1	Тарпеда-МАЗ		9	0
2002	Д2	Лакаматыў		9	0
2003 (1)	Д1	Лакаматыў		4	0
2003 (2)	Д2	Ліда		7	0
2004	Д2	Смаргонь		14	2
2005	Д1	Лакаматыў		20	1
2006	Д1	Лакаматыў		24	2
2007	Д1	Гомель		21	1
2008	Д1	Гомель		19	1
2009	Д1	Мінск		23	0
2010	Д1	Мінск		28	1
2011	Д1	Нёман		23	2
2012	Д1	Нёман		28	0
2013	Д1	Нёман		29	1
2014	Д1	Нёман		31	0
2015	Д1	Шахцёр		25	2
2016	Д1	Шахцёр		24	2
2017	Д1	Шахцёр		28	2
2018	Д1	Шахцёр		27	4
2019	Д1	Шахцёр		23	2
2020	Д1	Іслач		14	1
2021	Д1	БАТЭ		20	1

Грамадзянская пазіцыя

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі^[12].