Мікалай Фаміч Красінскі

Мікалай Фаміч Красінскі (1891, Вілейка, Віленская губерня, цяпер Мінская вобласць — 23 лістапада 1938) — беларускі тэатральны дзеяч, удзельнік хрысціянскага руху.

Мікалай Фаміч Красінскі
Дата нараджэння	1891
Месца нараджэння	Вілейка, Вілейскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	23 лістапада 1938(1938-11-23)
Месца смерці	Туркменская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР
Грамадзянства	БССР
Адукацыя	юрыдычны факультэт СПбДУ (1915) Віленская гімназія[d]
Прафесія	тэатральны дзеяч
Тэатр	Віленская духоўная семінарыя Віленская беларуская гімназія Беларуская драматычная майстроўня Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Якуба Коласа Нацыянальны гістарычны музей Рэспублікі Беларусь Народны камісарыят асветы БССР
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Красінскі.

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкай сям’і. Скончыў 1-ю гімназію ў Вільні, у 1915 годзе юрыдычны факультэт Пецярбургскага ўніверсітэта.

З 1920 жыў у Вільні. Працаваў настаўнікам і інспектарам у Віленскай духоўнай праваслаўнай семінарыі. Адначасова знаходзіўся на службе ў праваслаўнай духоўнай семінарыі. У асяроддзі віленскіх беларускіх дзеячаў празваны «архімандрытам». У 1922—24 гадах выкладаў у Віленскай беларускай гімназіі. Адзін з кіраўнікоў і арганізатараў «Беларускай драматычнай майстроўні», дзе ў 1922 годзе паставіў спектаклі «У зімовы вечар» паводле Э.Ажэшкі і «Лес шуміць» паводле У. Караленкі.

Прэзідыум Мастацкай секцыі Інбелкульта. 1926. Злева направа: сядзяць К. С. Серада, Юльян Дрэйзін, Язэп Дыла, Антон Грыневіч, Мікалай Шчакаціхін, стаяць Мікалай Красінскі, Паўліна Мядзёлка, Вячаслаў Селях, Фларыян Ждановіч.

У 1923 годзе эміграваў у БССР. Працаваў у Наркамаце асветы БССР. З 1925 года намеснік старшыні секцыі мастацтва і старшыня тэатральнай секцыі Інбелкульта. У 1926—1928 гадах дырэктар БДТ-2; з 1928 — вучоны сакратар Беларускага дзяржаўнага музея. Пісаў аб праблемах культуры ў Зах. Беларусі (у тым ліку ў зборніку «Беларускае мастацтва»).

Арыштаваны ДПУ БССР 14.3.1930 па справе «Саюза вызвалення Беларусі». На 5 гадоў высланы ў Шадрынск. У 1935 годзе пераехаў у Сарапул. Другі раз арыштаваны 12.6.1938 года. «Тройкай» НКУС Туркменскай ССР 30.10.1938 года прысуджаны да расстрэлу. Рэабілітаваны ў 1960 годзе.

Зноскі

Літаратура

• Мікалай Фаміч Красінскі // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн., 2003. — Т. 1. — С.538

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мікалай Фаміч Красінскі