Мікалай Іванавіч Кастамараў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Кастамараў.

Мікалай Іванавіч Кастамараў (руск.: Николай Иванович Костомаров; 16 мая 1817, в. Юрасаўка, Варонежская губерня — 19 красавіка 1885, Санкт-Пецярбург) — украінскі і расійскі гісторык.

Мікалай Іванавіч Кастамараў
Дата нараджэння	4 (16) мая 1817[1][2][…]
Месца нараджэння	Юрасаўка[d], Астрагожскі павет[d], Варонежская губерня, Расійская імперыя[2][3][…]
Дата смерці	7 (19) красавіка 1885[1][2][…] (67 гадоў)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя[2][4]
Месца пахавання	Літаратарскія масткі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя[5]
Род дзейнасці	гісторык, пісьменнік, публіцыст, крытык, паэт, historiographer
Навуковая сфера	гісторыя[5]
Месца працы	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі 1-я Кіеўская гімназія[d] Q30973764?
Альма-матар	Харкаўскі нацыянальны ўніверсітэт імя В. Н. Каразіна
Член у	Пецярбургская акадэмія навук Кірыла-Мяфодзіеўскае брацтва[d][6] Сербскае навуковае таварыства[d] (7 (19) красавіка 1885)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Навуковая дзейнасць Кастамарава пачалася з магістарскай дысертацыі, прысвечанай гісторыі Украіны. Дысертацыя была спалена за занадта дзёрзкія, на меркаванне цэнзараў, думкі аўтара. Кастамараў з некалькімі аднадумцамі стварыў у Кіеве таемнае таварыства — «Кірыла–Мефодзьеўскае брацтва», мэтай якога было ўтварэнне канфедэрацыі славянскіх народаў. Калі гэтае таварыства было выкрыта, Кастамараў каля года правёў у зняволенні ў Аляксееўскім равеліне Петрапаўлаўскай крэпасці, а пасля сасланы ў Саратаў з забаронай выкладаць і публікаваць свае працы.

Пасля смерці Мікалая I Кастамараў атрымаў поўнае памілаванне, стаў прафесарам Пецярбургскага ўніверсітэта, пакінуў 21 том сваіх прац. Асноўная праца: «Руская гісторыя ў жыццяпісах яе найгалоўнейшых дзеячаў». Таксама Кастамараў вядомы афарызмам: «Праўдзівая любоў гісторыка да сваёй бацькаўшчыны можа выяўляцца толькі ў строгай пашане праўды».

Крыніцы

1. А. Г. Беспалова, В. Я. Герасименко Костомаров Николай Иванович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1973. — Т. 13 : Конда — Кун. — С. 275. Праверана 1 ліпеня 2016.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
2. Герасименко В. Я. Костомаров // Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 3.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4239850'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a>
3. Костомаров, Николай Иванович // Русский биографический словарь — СПб.: 1903. — Т. 9. — С. 305–319.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q20683693'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21175480'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1960551'></a>
4. А. Г. Беспалова, В. Я. Герасименко Костомаров Николай Иванович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1973. — Т. 13 : Конда — Кун. — С. 275. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
5. Мякотин В. А. Костомаров, Николай Иванович // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1895. — Т. XVI. — С. 401–404.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q602358'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q20683692'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19908137'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23892926'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4310254'></a>
6. Encyclopedia of Modern Christian Politics — Greenwood Publishing Group, 2006. — С. 71. — ISBN 978-0-313-32362-1

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21032589'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q3116159'></a>

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мікалай Іванавіч Кастамараў