Леў Уладзіміравіч Голуб

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Голуб.

Леў Уладзі́міравіч Го́луб (29 верасня 1904, Екацярынаслаў, Кацярынаслаўская губерня, Расійская імперыя — 26 мая 1994) — беларускі кінарэжысёр, сцэнарыст^[1], педагог. Народны артыст Беларускай ССР (1964), заслужаны дзеяч мастацтваў ПНР (1975)^[1]. Лаўрэат усесаюзных і міжнародных прэмій у галіне кінематаграфіі.

Леў Уладзіміравіч Голуб
Паштовая картка Беларусі з арыгінальнай маркай, прысвечаная 100-годдзю з дня нараджэння Л. У. Голуба.
Дата нараджэння	29 верасня 1904(1904-09-29)
Месца нараджэння	Екацярынаслаў, Кацярынаслаўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	26 мая 1994(1994-05-26) (89 гадоў)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Адукацыя	Усерасійскі дзяржаўны ўніверсітэт кінематаграфіі імя С. А. Герасімава (1928)
Месца працы	Беларусьфільм
Прафесія	кінарэжысёр, сцэнарыст
Кірунак	сацыялістычны рэалізм
Прэміі	Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1969)
Узнагароды
IMDb	ID 1105243
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 29 верасня 1904 года ў Екацярынаславе (цяпер — Дніпро, Украіна).

У 1922—1928 гадах вучыўся ў настаўніцкай семінарыі ў горадзе Екацярынаслаў. У 1928 г. скончыў Дзяржаўны тэхнікум кінематаграфіі (цяпер Усерасійскі дзяржаўны інстытут кінематаграфіі імя С. А. Герасімава)^[1].

Затым працаваў рэжысёрам:

• 1928—1934 гг. — На студыі «Савкіно  (руск.)»,
• 1934—1937 — на Адэскай кінастудыі,
• 1937—1938 — на Кіеўскай кінастудыі,
• 1938—1941 — на Маскоўскай кінастудыі навукова-папулярных фільмаў  (руск.),
• 1940—1941 — на Мінскай кінастудыі,
• 1941 — на кінастудыі «Масфільм»,
• 1941—1943 — на Цэнтральнай Аб'яднанай кінастудыі мастацкіх фільмаў — ЦОКС  (руск.) (Алма-Ата),
• 1943—1946 — на Новасібірскай кінастудыі навукова-папулярных фільмаў,
• з 1946 — на кінастудыі «Беларусьфільм».

З 1949 года быў мастацкім кіраўніком вучэбнай студыі кінаакцёра пры Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце.

Творчасць

Леў Уладзіміравіч Голуб — адзін з рэжысёраў, якія паслядоўна працавалі ў галіне дзіцячага фільма, ён унёс прыкметны ўклад у развіццё савецкага кіно. Галоўнай тэмай творчасці рэжысёра былі юныя героі рэвалюцыі і Вялікай Айчыннай вайны.

Вырашаныя ў прыгодніцкім жанры, яго карціны адметныя веданнем дзіцячай псіхалогіі, здольнасцю раскрыць мастацкія здольнасці юных выканаўцаў^[1].

Фільмаграфія

Рэжысёр

Мастацкія фільмы

• 1940 — Іван Пятровіч Паўлаў (навукова-папулярны фільм)
• 1954 — Дзеці партызана (саўмесна з М. Фігуроўскім^[1])
• 1956 — Міколка-паравоз («Пачатак шляху»)
• 1959 — Дзяўчынка шукае бацьку
• 1962 — Вуліца малодшага сына
• 1965 — Пушчык едзе ў Прагу / Puščik jede do Prahy (СССР, Чэхаславакія)
• 1967 — Анюціна дарога
• 1971 — Паланэз Агінскага
• 1975 — Маленькі сяржант  (руск.) / Borisek — malý serzhant (СССР, Чэхаславакія))

Паставіў шэраг ваенных (у гады вайны), дакументальных і навукова-папулярных фільмаў  (руск.), у тым ліку першых кіначасопісаў «Піянер Беларусі» (1950—1952)^[1].

Дакументальныя фільмы

• 1947 — Белавежская пушча
• 1948 — Савецкая Беларусь
• 1949 — Шчасце народа

Пастаўленыя сцэнарыі

• 1929 — Шчаслівыя кольцы («Нажы»)
• 1930 — Песня пра першую дзяўчынку («Першая дзяўчына»)
• 1936 — Паводка

Прызы і ўзнагароды

• Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1960)
• Народны артыст БССР (1964)
• Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1969)
• Дзяржаўная прэмія БССР (1972) — за фільм «Паланэз Агінскага»
• Заслужаны дзеяч культуры Польшчы (1975)
• Сярэбряны медаль імя А. П. Даўжэнкі (1977) — за фільм «Маленькі сяржант»

а таксама,

• 1960 — Першая прэмія па раздзелу дзіцячых фільмаў за кінафільм «Дзяўчынка шукае бацьку» (3-і Усесаюзны кінафестываль (Мінск));
• 1960 — Прэмія за лепшую рэжысуру за фільм «Дзяўчынка шукае бацьку» (Кінафестываль рэспублік Прыбалтыкі, Беларусі (Рыга));
• 1960 — Прэмія за лепшае выкананне дзіцячай ролі ^[2] на Міжнародным кінафестывалі ў Мар-дэль-Плата (Аргенціна)^[1];
• 1965 — Прыз ЦК Чэхаславацкай Саюза моладзі за фільм «Пушчык едзе ў Прагу» (Міжнародны кінафестываль для дзяцей і юнацтва ў Готвальдаве);
• 1965 — Дыплом і «Залатая пласціна» за кінафільм «Дзяўчынка шукае бацьку» (Міжнародны кінафестываль кінафільмаў пра сям’ю ў Вічэнца)^[1];
• 1968 — Спецыяльны дыплом «За плённую працу ў галіне дзіцячага кіно» за кінафільм «Анюціна дарога» (Кінафестываль рэспублік Прыбалтыкі, Беларусі і Малдовы)
• 1971 — прыз Міністэрства асветы СССР на Міжнародным кінафестывалі ў Маскве.
• 1972 — Прыз ЦК УЛКСМ «Пунсовы гваздзік» за кінафільм «Паланэз Агінскага».

Ушанаванне памяці

Паштовая картка Беларусі з арыгінальнай маркай, прысвечаная 100-годдзю з дня нараджэння Л. У. Голуба.

У 2004 годзе ў паштовы зварот уведзена паштовая картка Беларусі з арыгінальнай маркай, прысвечаная 100-годдзю з дня нараджэння Л. У. Голуба.

Зноскі

1. Голуб Лев Владимирович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 155. — 737 с.
2. Прэміяй была адзначана Ганна Камянкова, якой было ў той час 5 гадоў

Літаратура

• Кино: Энциклопедический словарь / Гл. ред. С. И. Юткевич; Редкол.: Ю. С. Афанасьев, В. Е. Баскаков, И. В. Вайсфельд и др. — М.: Сов. энциклопедия, 1987. — 640 с., 96 л. ил.
• Беларусь: Энцыкл. даведнік / Беларуская энцыклапедыя; Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 231. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.

Спасылкі

• Голуб Лев Владимирович // «Мегаэнциклопедия Кирилла и Мефодия» megabook.ru (руск.)
• Голуб Леў Уладзіміравіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»