Кірыл Андрэевіч Сідарэнка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сідарэнка.

Кірыл Сідарэнка (нар. 25 жніўня 1995) — беларускі футбаліст, нападнік мазырскай «Славіі».

Кірыл Сідарэнка
Поўнае імя	Кірыл Андрэевіч Сідарэнка
Нарадзіўся	25 жніўня 1995(1995-08-25)[1] (29 гадоў) Клімавічы, Клімавіцкі раён, Магілёўская вобласць, Беларусь
Грамадзянства	Беларусь
Рост	183 см
Вага	78 кг[2]
Пазіцыя	нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Славія
Нумар	63
Маладзёжныя клубы
2011—2013 ПМЦ (Паставы)
Клубная кар’ера[* 1]
2013—2014 Амкар (Перм) 0 (0) 2014 →  Віцебск 12 (0) 2015 Хімік (Светлагорск) 29 (11) 2016 Віцебск 12 (0) 2016 →  Смалявічы-СТІ 11 (2) 2017—2018 Лакаматыў (Гомель) 39 (15) 2018 Белшына (Бабруйск) 13 (5) 2019 Іслач (Мінскі раён) 0 (0) 2019 →  Белшына (Бабруйск) 27 (4) 2020—2021 Дняпро (Магілёў) 41 (59) 2022 Кызыл-Жар (Петрапаўлаўск) 1 (0) 2022 Кайсар (Кызыларда) 23 (9) 2023 Дынама (Брэст) 11 (1) 2023 Славія (Мазыр) 13 (4) 2024 Мурас Юнайтэд (Джалал-Абад) 2024— Славія (Мазыр)
Нацыянальная зборная[* 2]
2013 Беларусь (да 19) 3 (0) 2015—2016 Беларусь (да 21) 3 (0)
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 6 жніўня 2024. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 9 красавіка 2016

Клубная кар’ера

Выхаванец лужаснянскай інтэрнат-гімназіі і пастаўскай акадэміі ПМЦ^[3], у 2013 годзе перайшоў у пермскі «Амкар», дзе выступаў за дубль. У жніўні 2014 года быў арандаваны «Віцебскам», якому дапамог выйсці ў Вышэйшую лігу.

У пачатку 2015 года, пакінуўшы «Амкар», стаў іграком светлагорскага «Хіміка». Правёў паспяховы сезон 2015, забіўшы 11 галоў у Першай лізе. У снежні 2015 года зноў апынуўся ў «Віцебску»^[4], які ўзначаліў былы трэнер Кірыла ў акадэміі ПМЦ Сяргей Ясінскі. 2 красавіка 2016 года дэбютаваў у Вышэйшай лізе, выйшаўшы на замену ў другім тайме матча супраць «Мінска» (0:1). У жніўні 2016 года быў аддадзены ў арэнду клубу Першай лігі «Смалявічы-СТІ»^[5]. Па заканчэнні сезона 2016 пакінуў «Віцебск»^[6].

У студзені 2017 года праходзіў прагляд у мазырскай «Славіі»^[7], але беспяспяхова. У выніку, распачаў сезон 2017 у складзе гомельскага «Лакаматыва». З 11 галамі стаў найлепшым бамбардзірам каманды ў сезоне. У ліпені 2018 года па пагадненні бакоў пакінуў «Лакаматыў» і перайшоў у бабруйскую «Белшыну»^[8].

У лістападзе 2018 года падпісаў двухгадовы кантракт з «Іслаччу»^[9]. Рыхтаваўся з камандай да сезона 2019, аднак у сакавіку 2019 года вярнуўся ў «Белшыну» на правах арэнды^[10]. У складзе бабруйскага клуба чаргаваў выхады ў стартавым складзе і на замену, дапамог камандзе атрымаць перамогу ў Першай лізе. У снежні 2019 года па пагадненні бакоў разарваў кантракт з «Іслаччу»^[11].

У студзені 2020 года падпісаў кантракт з магілёўскім «Дняпром»^[12]. У сезоне 2020 дапамог магілёўскай камандзе перамагчы з Другой лізе, сам стаў найлепшым бамбардзірам лігі з рэкорднымі 40 галамі з сезон. Пачатак сезона 2021 у Першай лізе прапусціў з-за траўмы, са жніўня пачаў з’яўляцца на полі і хутка замацаваўся ў якасці асноўнага нападніка, паспеў за 17 матчаў забіць 19 галоў і стаць другім бамбардзірам Першай лігі.

У студзені 2022 года пакінуў магілёўскі клуб^[13] і хутка адправіўся на прагляд у тульскі «Арсенал». На турэцкім зборы каманды адзначыўся некалькімі галамі, аднак у выніку стаў іграком казахстанскага клуба «Кызыл-Жар»^[14]. Згуляўшы за петрапаўлаўскі клуб у адным матчы, у сакавіку 2022 года перайшоў у «Кайсар»^[15], якому дапамог выйсці ў Прэм’ер-лігу.

У студзені 2023 года стаў іграком брэсцкага «Дынама»^[16]. У ліпені 2023 года пакінуў клуб^[17], пасля чаго стаў трэніравацца з мазырскай «Славіі» і неўзабаве падпісаў кантракт^[18]. У снежні 2023 года пакінуў «Славію»^[19].

У лютым 2024 года далучыўся да кыргызскага клуба «Мурас Юнайтэд»^[20], а ў ліпені 2024 года вярнуўся ў мазырскую «Славію»^[21]

Міжнародная кар’ера

Выступаў за юніёрскую зборную 19 гадоў. 17 лістапада 2015 года дэбютаваў у моладзевай зборнай Беларусі ў адборачным матчы чэмпіянату Еўропы супраць зборнай Кіпра. У студзені 2016 выступаў за моладзевую зборную на Кубку Садружнасці ў Санкт-Пецярбургу (2 матчы), пасля чаго больш на выклікаўся ў зборную.

Дасягненні

• Пераможца Першай лігі чэмпіянату Беларусі: 2019
• Пераможца Другой лігі чэмпіянату Беларусі: 2020
• Найлепшы бамбардзір Другой лігі чэмпіянату Беларусі: 2020 (40 галоў)

Статыстыка выступленняў

Сезон	Дывізіён	Клуб	Матчы	Галы
2013/14	дубль	Амкар	20	7
2014/15 (пач.)	дубль	Амкар	3	0
2014 (2)	Д2	Віцебск	12	0
2015	Д2	Хімік	29	11
2016 (1)	Д1	Віцебск	12	0
2016 (2)	Д2	Смалявічы-СТІ	11	2
2017	Д2	Лакаматыў	25	11
2018 (1)	Д2	Лакаматыў	14	4
2018 (2)	Д2	Белшына	13	5
2019	Д2	Белшына	27	4
2020	Д3	Дняпро	24	40
2021	Д2	Дняпро	17	19
2022 (пач.)	Д1	Кызыл-Жар	1	0
2022	Д2	Кайсар	23	9
2023 (1)	Д1	Дынама	11	1
2023 (2)	Д1	Славія	13	4

Крыніцы

1. https://dynamo-brest.by/player/kirill-sidorenko
2. https://teams.by/kirill-sidorenko/player-9245/
3. Живет такой парень. От Перми до Светлогорска (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (30 ліпеня 2015). Архівавана з першакрыніцы 30 верасня 2015.
4. Бабичев и Сидоренко подписали контракты с «Витебском» (руск.). by.tribuna.com.
5. Кирилл Сидоренко покинул "Витебск" и заключил контракт со "Смолевичами-СТИ" (руск.). football.by (3 жніўня 2016). Праверана 8 снежня 2023.
6. Николай Вайтюховский: "В ближайшее время подпишем контракты с тремя известными игроками по белорусским меркам" (руск.). football.by (11 студзеня 2017). Праверана 8 снежня 2023.
7. Сидоренко, Сямук, Щербаченя и Костров на просмотре в «Славии» (руск.). by.tribuna.com.
8. Сидоренко стал игроком ФК "Белшина" (руск.). Афіцыйны сайт бабруйскай «Белшыны» (24 ліпеня 2018). Праверана 8 снежня 2023.
9. "Ислочь" подписала нападающего (руск.). football.by (26 лістапада 2018). Праверана 8 снежня 2023.
10. "Ислочь" отдала нападающего Сидоренко, перешедшего из "Белшины", в аренду в ...Бобруйск (руск.). football.by (7 сакавіка 2019). Праверана 8 снежня 2023.
11. Футбол. Лайонел Адамс, Кирилл Сидоренко, Михаил Афанасьев и Дмитрий Рекиш покинули "Ислочь" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (6 снежня 2019). Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2019.
12. Шепелев и Сидоренко пополнили ряды "Днепра-Могилев" (руск.). football.by (21 студзеня 2020). Праверана 8 снежня 2023.
13. Сидоренко покинул "Днепр" (руск.). football.by (6 студзеня 2022). Праверана 8 снежня 2023.
14. Кирилл Сидоренко подписал контракт с "Кызыл-Жаром" (руск.). football.by (28 студзеня 2022). Праверана 8 снежня 2023.
15. Кирилл Сидоренко сменил клуб в Казахстане (руск.). football.by (1 красавіка 2022). Праверана 8 снежня 2023.
16. Сидоренко, Концедайлов и Зинович заключили соглашения с брестским "Динамо" (руск.). football.by (13 студзеня 2023). Праверана 8 снежня 2023.
17. Брестское "Динамо" расторгло контракт с Кириллом Сидоренко (руск.). football.by (5 ліпеня 2023). Праверана 8 снежня 2023.
18. Кирилл Сидоренко заключил контракт со "Славией" (руск.). football.by (19 ліпеня 2023). Праверана 8 снежня 2023.
19. Сидоренко покинул "Славию" (руск.). football.by (7 снежня 2023). Праверана 8 снежня 2023.
20. Источник: Кирилл Сидоренко будет играть в Кыргызстане (руск.). football.by (13 лютага 2024). Праверана 25 сакавіка 2024.
21. Кирилл Сидоренко сменил "Мурас Юнайтед" на "Славию" (руск.). football.by (11 ліпеня 2024). Праверана 6 жніўня 2024.