Зубец (фартыфікацыя)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Зубец.

Зубец, мерлон (ад фр.: merlon — міжаконне) — вертыкальны выступ-завяршэнне муроў збудаванняў, пераважна старажытных і сярэдневечных. Звычайна мелі абарончае прызначэнне, і прыкрывалі звонку галерэю для абаронцаў. Маглі мець бойніцы. Ужываліся таксама як дэкарацыйныя дэталі будынкаў.^[1]

Ластаўчын хвост

Зубцы

Прамежак (лексіка 17 ст.) — баявы прарэз на зубцах і прагалы між імі, якія служылі як бойніцы верхняга бою.^[1]. Вертыкальныя прарэзы, моцна і плаўна пашыраныя да верху («ластаўчыныя хвасты»), з'явіліся, як мяркуецца, за шырэйшым з'яўляннем агнястрэльнай зброі ў 14 ст., а архітэктурна звязаныя з гатычным стылем^[2].

Гл. таксама

• Бланкі

Зноскі

1. Усеагульная гісторыя… Т.1.
2. Усеагульная гісторыя… Т.4, С.496.