Адзінавер’е

Адзінавер'е (руск.: единоверие) — кірунак у стараабрадстве, паслядоўнікі якога захоўваюць адміністрацыйную сувязь з Рускай праваслаўнай царквой, але выкарыстоўваюць у багаслужэнні дарэформенны абрад. Пачатак гэтай з'яве быў пакладзены ў 1800 годзе для стараабрадцаў, якія пагадзіліся ўвайсці ў падпарадкаванне Сіноду, захавайшы стары абрад. Пераход у адзінаверніцтва вельмі стымуліраваўся ўрадам, якія стваралі для адзінавернікаў шматлікія прэферэнцыі.

Пасля выдання маніфеста аб умацаванні верацярпімасці ў 1905 годзе адзінаверніцкі рух пачаў спадаць. У 1917 годзе ў Расіі было каля 350 адзінаерніцкіх прыходаў і манастыроў.

У гады савецкай улады адзінаверніцкая супольнасць была амаль поўнасцю знішчана. Пасля 1991 года адзінаверніцтва пачало адраджацца "знізу", зараз гэта вельмі кансерватыўная плынь у РПЦ. На сёння ёсць каля 20 адзінаверніцкіх прыходаў, каля 10 інакаў і інакінь, каля 15 тыс. веруючых.

Акрамя РПЦ, некалькі адзінаверніцкіх прыходаў знаходзіліся раней ці знаходзяцца зараз у РПЦЗ (як кананічнай, так і ў раскольніцкіх юрысдыкцыях), а таксама ў некалькіх катакомбных юрысдыкцыях.

Спасылкі

• Патрыяршы цэнтр старажытнарускай набажэнскай традыцыі
• Праваслаўнае стараверства ва ўлонні Рускай Праваслаўнай Царквы Архівавана 17 мая 2014.
• Стараабрадныя прыходы РПЦ (Аднаверства). Кароткая гісторыя.