![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c2/Map_ancient_Greek_colonies_in_northern_Black_Sea-ru.svg/langbe-640px-Map_ancient_Greek_colonies_in_northern_Black_Sea-ru.svg.png&w=640&q=50)
Старажытнагрэчаская каланізацыя Паўночнага Прычарнамор’я
From Wikipedia, the free encyclopedia
Старажытнагрэчаская каланізацыя Паўночнага Прычарнамор'я — частка, адзін з асноўных накірункаў працэсу агульнагрэчаскага каланізацыйнага руху VIII - VI стагоддзяў да н. э. (Вялікай грэцкай каланізацыі). Часовыя рамкі старажытнагрэцкай каланізацыі Паўночнага Прычарнамор'я - сярэдзіна VII-V стагоддзе да н. э. Праходзіла ў некалькі этапаў і на некалькіх напрамках: заходнім (Ніжняе Пабужжа і Ніжняе Прыдняпроўе, Заходні і Паўднёва-Заходні Крым) і ўсходнім (абодва берагі Керчанскага праліва, узбярэжжа Каўказа і Прыазоўя). У ходзе каланізацыі было заснавана некалькі дзясяткаў полісаў і пасёлкаў, сярод якіх самымі буйнымі былі Баспор Кімерыйскі, Ольвія, Херсанес Таўрычаскі, Фанагорыя, Тыра, Німфей, Германаса (руск.) (бел..
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c2/Map_ancient_Greek_colonies_in_northern_Black_Sea-ru.svg/640px-Map_ancient_Greek_colonies_in_northern_Black_Sea-ru.svg.png)
З часу грэчаскай каланізацыі ў Прычарнамор'і найбольшай папулярнасцю карыстаўся культ Апалона[1].