Спіс фіналаў чэмпіянатаў свету па снукеры

Чэмпіянат свету па снукеры (англ.: World Snooker Championship) — найбуйнейшы і найстарэйшы прафесійны рэйтынгавы турнір па снукеры, які быў заснаваны ў 1927 годзе^[1]. Турнір праходзіць на працягу 17 дзён у канцы красавіка і пачатку мая і ў храналагічным сэнсе з'яўляецца трэцім турнірам трайной снукернай кароны з сезона 1977/1978, калі ў календары з'явіўся чэмпіянат Вялікабрытаніі. Чэмпіянат свету не праводзіўся з 1941 па 1945 гады ў сувязі з Другой сусветнай вайной^[2] і з 1958 па 1963 гады ў сувязі з зніжэннем цікавасці да гэтага віда спорту^[1]. Спаборніцтва праходзіла ў розных гарадах Англіі, а таксама на востраве Джэрсі (1957), у Паўднёва-Афрыканскай Рэспубліцы (1965) і ў Аўстраліі (1971, 1975) да таго як у 1977 годзе не пераехала ў тэатр Крусібл у Шэфілдзе, дзе з таго часу праводзіцца штогод^[1]. Кіруючым органам, які ў цяперашні час арганізуе гэтае мерапрыемства з'яўляецца сусветная асацыяцыя прафесійнага більярда і снукера (англ.: World Professional Billiards and Snooker Association (WPBSA)). Да таго, як WPBSA узяла кантроль над прафесійным снукерам у 1968 годзе, чэмпіянат свету арганізоўвала асацыяцыя і кіруючы савет більярда (англ.: Billiards Association and Control Council (BACC)), за выключэннем шасці гадоў (1952—1957), калі пасля спрэчкі з арганізацыяй гульцы арганізавалі сваю замену чэмпіянату — Professional Matchplay Championship^[1].

Трафей чэмпіянату свету.

Гэта старонка — інфармацыйны спіс.

Чэмпіянат свету
Лагатып чэмпіянату свету 2018 года
Год заснавання:	1927
Горад:	Шэфілд (1977–...)
Арэна:	Тэатр Крусібл (1977–...)
Арганізацыя:	WPBSA
Спонсар:	Betfred (2015–...)
Статус:	Рэйтынгавы турнір (1974–...)
Прызавы фонд:	£1,968,000 (2018)
Рэкордная колькасць тытулаў:	15: Джо Дэвіс
Рэкордная колькасць тытулаў запар:	15: Джо Дэвіс
Дзеючы чэмпіён:	Марк Уільямс (трэці тытул)

Правілы турніру пацярпелі мноства змен з першага розыгрышу. З 1927 па 1951 гады чэмпіянат свету праходзіў па сістэме плэй-оф, пры гэтым у 1928 і 1932 гадах дзеючы чэмпіён турніру адразу гуляў у фінале з пераможцам папярэдніх раундаў, а ў 1931 і 1934 гадах у чэмпіянаце прымалі ўдзел толькі па два снукерысты: дзеючы чэмпіён і прэтэндэнт на тытул. У выніку канфлікту паміж гульцамі і BACC у 1952 годзе было праведзена два чэмпіянату: чэмпіянат, арганізаваны BACC, і чэмпіянат, арганізаваны самімі снукерыстамі (Professional Matchplay Championship)^[2]. Пасля гэтага, з 1953 па 1957 гады Professional Matchplay Championship заняў месца чэмпіянату свету, аднак з-за нізкай папулярнасці і недахопу грошай пасля 1957 года чэмпіянат не праводзіўся^[1]. У 1964 годзе турнір адрадзіўся ў выглядзе чэлендж-матчаў: чэмпіянат складаўся з аднаго матча, у якім дзеючы чэмпіён турніру абараняў тытул у паядынку з прэтэндэнтам (з 1964 па 1968 гады было згуляна 7 чэлендж-матчаў)^[2]. З 1969 года чэмпіянат свету зноў стаў праходзіць па сістэме плэй-оф, якая дзейнічае па сённяшні дзень. У 1980 годзе канчаткова была зацверджана колькасць фрэймаў у фінальным матчы чэмпіянату — 35 (да 18 перамог)^[2]. З 1982 года ў турніры прымаюць удзел 32 снукерысты, якія гуляюць на выбыванне пачынаючы з 1/16 фіналу, а першы нумар пасеву атрымлівае леташні пераможца^[2].

Прызавы фонд першага чэмпіянату свету ў 1927 годзе склаў £6.10 (6 фунтаў і 10 шылінгаў)^[3], а ў 1973 годзе ён складаў ужо £6,600, з якіх пераможца атрымаў £1,500, пасля чаго стаў хутка расці ў сувязі з з'яўленнем буйнога спонсару ў 1976 годзе — цыгарэтнага брэнду Embassy, які спансаваў турнір да 2005 года^[1], а з 1978 года канал BBC пачаў штодзённыя трансляцыі гульняў чэмпіянату^[2]. У 2003 годзе прызавы фонд турніру склаў рэкордныя на той момант £1,815,250, пасля чаго знізіўся з-за забароны тытунёвым кампаніям спансіраваць спартыўныя падзеі на тэрыторыі Вялікабрытаніі і сыходу Embassy^[2]. На змену былому спонсару з 2006 года прыйшлі букмекерскія кампаніі і казіно, а ў 2014 годзе першы прыз снукернага турніру ўпершыню ў гісторыі дасягнуў £300,000 і працягвае расці, склаўшы ў 2018 годзе рэкордную суму ў £425,000^[4]. Апроч таго, прызавы фонт чэмпіянату ў 2018 годзе стаў рэкордным у гісторыі снукера — £1,968,000^[5].

Джо Дэвіс, які выйграў 15 першых чэмпіянатаў свету (1927—1946), па сённяшні дзень з'яўляецца рэкардсменам па колькасці тытулаў турніру і па колькасці тытулаў, выйграных запар. Фрэд Дэвіс выйграў 3 чэмпіянаты ў 1948, 1949 і 1951 гадах, а таксама 5 турніраў Professional Matchplay Championship (1952—1956), стаўшы васьміразовым чэмпіёнам свету. Джон Палмэн выйграў апошні Professional Matchplay Championship у 1957 годзе, пасля чаго абараняў тытул ва ўсіх 7 чэлендж-матчах (1964—1968), зраўняўшыся з Фрэдам Дэвісам па колькасці перамог. Пасля замацавання сістэмы плэй-оф у 1969 годзе Рэй Рыярдан (1970, 1973—1976, 1978) і Стыў Дэвіс (1981, 1983—1984, 1987—1989) выйгралі па 6 сусветных перышнстваў, а Стывен Хендры стаў рэкардсменам па колькасці чэмпіёнскіх тытулаў у сучаснай снукернай эры з 7 перамогамі (1990, 1992—1996, 1999) і па колькасці чэмпіёнскіх тытулаў у сучаснай снукернай эры, выйграных запар, — 5 (1992—1996). Джон Хігінс, які выйграў свой першы тытул у 1998 годзе, у 2000-х гадах выйграў яшчэ тры чэмпіянаты (2007, 2009, 2011), стаўшы чатырохразовым чэмпіёнам свету, а Роні О’Саліван перамог на сямі сусветных першынствах (2001, 2004, 2008, 2012—2013, 2020, 2022)^[1][2].

Фіналы

Асноўныя артыкулы: Чэмпіянат свету па снукеры і Professional Matchplay Championship

Фармат	Арганізацыя
Плэй-оф	BACC
Дзеючы чэмпіён пачынаў чэмпіянат адразу з фіналу	BACC
Professional Matchplay Championship	Незалежны
Чэлендж-матчы	BACC
Плэй-оф	WPBSA

Год	Сезон	Месца правядзення	Спонсар	Пераможца	Фіналіст	Фінальны лік
1927	—	Бірмінгем, Англія	—	Джо Дэвіс	Том Дэніс	20:11[6][7][8]
1928	—	Бірмінгем, Англія	—	Джо Дэвіс	Фрэд Лоўрэнс	16:13[7]
1929	—	Нотынгем, Англія	—	Джо Дэвіс	Том Дэніс	19:14[7]
1930	—	Лондан, Англія	—	Джо Дэвіс	Том Дэніс	25:12[7]
1931	—	Нотынгем, Англія	—	Джо Дэвіс	Том Дэніс	25:21[7]
1932	—	Лондан, Англія	—	Джо Дэвіс	Кларк Мак-Конэкі	30:19[7]
1933	—	Чэстэрфілд, Англія	—	Джо Дэвіс	Вілі Сміт	25:18[7]
1934	—	Нотынгем, Англія	—	Джо Дэвіс	Том Ньюмэн	25:23[7]
1935	—	Лондан, Англія	—	Джо Дэвіс	Вілі Сміт	25:20[7]
1936	—	Лондан, Англія	—	Джо Дэвіс	Хорас Ліндрум	34:27[7]
1937	—	Лондан, Англія	—	Джо Дэвіс	Хорас Ліндрум	32:29[7]
1938	—	Лондан, Англія	—	Джо Дэвіс	Сідней Сміт	37:24[7]
1939	—	Лондан, Англія	—	Джо Дэвіс	Сідней Сміт	43:30[7]
1940	—	Лондан, Англія	—	Джо Дэвіс	Фрэд Дэвіс	37:36[7]
1941—1945 не праводзіліся з-за Другой сусветнай вайны
1946	—	Лондан, Англія	—	Джо Дэвіс	Хорас Ліндрум	78:67[7]
1947	—	Лондан, Англія	—	Уолтэр Дональдсан	Фрэд Дэвіс	82:63[7]
1948	—	Лондан, Англія	—	Фрэд Дэвіс	Уолтэр Дональдсан	84:61[7]
1949	—	Лондан, Англія	—	Фрэд Дэвіс	Уолтэр Дональдсан	80:65[7]
1950	—	Блэкпул, Англія	—	Уолтэр Дональдсан	Фрэд Дэвіс	51:46[7]
1951	—	Лондан, Англія	—	Фрэд Дэвіс	Уолтэр Дональдсан	58:39[7]
1952	—	Манчэстэр, Англія	—	Хорас Ліндрум[заўв 1]	Кларк Мак-Конэкі	94:49[7]
1952	—	Блэкпул, Англія	—	Фрэд Дэвіс	Уолтэр Дональдсан	38:35[7]
1953	—	Лондан, Англія	—	Фрэд Дэвіс	Уолтэр Дональдсан	37:34[7]
1954	—	Манчэстэр, Англія	—	Фрэд Дэвіс	Уолтэр Дональдсан	39:21[7][9]
1955	—	Блэкпул, Англія	—	Фрэд Дэвіс	Джон Палмэн	37:34[7]
1956	—	Блэкпул, Англія	—	Фрэд Дэвіс	Джон Палмэн	38:35[7]
1957	—	Востраў Джэрсі	—	Джон Палмэн	Джэйкі Ры	39:34[7]
1958—1963 не праводзіліся
1964	—	Лондан, Англія	—	Джон Палмэн	Фрэд Дэвіс	19:16[7]
1964	—	Лондан, Англія	—	Джон Палмэн	Рэкс Уільямс	40:33[7]
1965	—	Лондан, Англія	—	Джон Палмэн	Фрэд Дэвіс	37:36[7]
1965	—	ПАР	—	Джон Палмэн	Рэкс Уільямс	25:22 (лік па матчах)[7][заўв 2]
1965	—	ПАР	—	Джон Палмэн	Фрэд ван Рэнсбург	39:12[7]
1966	—	Ліверпул, Англія	—	Джон Палмэн	Фрэд Дэвіс	5:2 (лік па матчах)[7][заўв 2]
1968	—	Болтан, Англія	—	Джон Палмэн	Эдзі Чарльтан	39:34[7]
1969	—	Лондан, Англія	Player's No. 6	Джон Спэнсэр	Гары Оўэн	37:24[7]
1970	—	Лондан, Англія	Player's No. 6	Рэй Рыярдан	Джон Палмэн	37:33[7]
1971	—	Сідней, Аўстралія	—	Джон Спэнсэр	Уорэн Сімпсан	37:29[7]
1972	—	Бірмінгем, Англія	Park Drive	Алекс Хігінс	Джон Спэнсэр	37:32[7]
1973	—	Манчэстэр, Англія	Park Drive	Рэй Рыярдан	Эдзі Чарльтан	38:32[7]
1974	1973/1974	Манчэстэр, Англія	Park Drive	Рэй Рыярдан	Грэм Майлс	22:12[7]
1975	1974/1975	Мельбурн, Аўстралія	—	Рэй Рыярдан	Эдзі Чарльтан	31:30[7][10]
1976	1975/1976	Манчэстэр, Англія	Embassy	Рэй Рыярдан	Алекс Хігінс	27:16[7]
1977	1976/1977	Шэфілд, Англія	Embassy	Джон Спэнсэр	Кліф Торбурн	25:21[7]
1978	1977/1978	Шэфілд, Англія	Embassy	Рэй Рыярдан	Пэры Мэнс	25:18[7]
1979	1978/1979	Шэфілд, Англія	Embassy	Тэры Грыфітс	Дэніс Тэйлар	24:16[7]
1980	1979/1980	Шэфілд, Англія	Embassy	Кліф Торбурн	Алекс Хігінс	18:16[7]
1981	1980/1981	Шэфілд, Англія	Embassy	Стыў Дэвіс	Дуг Маўнджой	18:12[7]
1982	1981/1982	Шэфілд, Англія	Embassy	Алекс Хігінс	Рэй Рыярдан	18:15[7]
1983	1982/1983	Шэфілд, Англія	Embassy	Стыў Дэвіс	Кліф Торбурн	18:6[7]
1984	1983/1984	Шэфілд, Англія	Embassy	Стыў Дэвіс	Джымі Уайт	18:16[7]
1985	1984/1985	Шэфілд, Англія	Embassy	Дэніс Тэйлар	Стыў Дэвіс	18:17[7]
1986	1985/1986	Шэфілд, Англія	Embassy	Джо Джонсан	Стыў Дэвіс	18:12[7]
1987	1986/1987	Шэфілд, Англія	Embassy	Стыў Дэвіс	Джо Джонсан	18:14[7]
1988	1987/1988	Шэфілд, Англія	Embassy	Стыў Дэвіс	Тэры Грыфітс	18:11[7]
1989	1988/1989	Шэфілд, Англія	Embassy	Стыў Дэвіс	Джон Пэрат	18:3[7]
1990	1989/1990	Шэфілд, Англія	Embassy	Стывен Хендры	Джымі Уайт	18:12[7]
1991	1990/1991	Шэфілд, Англія	Embassy	Джон Пэрат	Джымі Уайт	18:11[7]
1992	1991/1992	Шэфілд, Англія	Embassy	Стывен Хендры	Джымі Уайт	18:14[7]
1993	1992/1993	Шэфілд, Англія	Embassy	Стывен Хендры	Джымі Уайт	18:5[7]
1994	1993/1994	Шэфілд, Англія	Embassy	Стывен Хендры	Джымі Уайт	18:17[7]
1995	1994/1995	Шэфілд, Англія	Embassy	Стывен Хендры	Найджэл Бонд	18:9[7]
1996	1995/1996	Шэфілд, Англія	Embassy	Стывен Хендры	Пітэр Эбдан	18:12[7]
1997	1996/1997	Шэфілд, Англія	Embassy	Кен Доэрці	Стывен Хендры	18:12[7]
1998	1997/1998	Шэфілд, Англія	Embassy	Джон Хігінс	Кен Доэрці	18:12[7]
1999	1998/1999	Шэфілд, Англія	Embassy	Стывен Хендры	Марк Уільямс	18:11[7][11]
2000	1999/2000	Шэфілд, Англія	Embassy	Марк Уільямс	Мэцью Стывенс	18:16[7][12]
2001	2000/2001	Шэфілд, Англія	Embassy	Роні О’Саліван	Джон Хігінс	18:14[7][13]
2002	2001/2002	Шэфілд, Англія	Embassy	Пітэр Эбдан	Стывен Хендры	18:17[7][14]
2003	2002/2003	Шэфілд, Англія	Embassy	Марк Уільямс	Кен Доэрці	18:16[7][15]
2004	2003/2004	Шэфілд, Англія	Embassy	Роні О’Саліван	Грэм Дот	18:8[7][16]
2005	2004/2005	Шэфілд, Англія	Embassy	Шон Мёрфі	Мэцью Стывенс	18:16[7][17]
2006	2005/2006	Шэфілд, Англія	888.com	Грэм Дот	Пітэр Эбдан	18:14[7][18]
2007	2006/2007	Шэфілд, Англія	888.com	Джон Хігінс	Марк Сэлбі	18:13[7][19]
2008	2007/2008	Шэфілд, Англія	888.com	Роні О’Саліван	Алістэр Картэр	18:8[7][20][21]
2009	2008/2009	Шэфілд, Англія	Betfred	Джон Хігінс	Шон Мёрфі	18:9[7][22][23]
2010	2009/2010	Шэфілд, Англія	Betfred	Ніл Робертсан	Грэм Дот	18:13[7][24][25]
2011	2010/2011	Шэфілд, Англія	Betfred	Джон Хігінс	Джад Трамп	18:15[7][26]
2012	2011/2012	Шэфілд, Англія	Betfred	Роні О’Саліван	Алістэр Картэр	18:11[27][28]
2013	2012/2013	Шэфілд, Англія	Betfair	Роні О’Саліван	Бары Хокінс	18:12[29][30]
2014	2013/2014	Шэфілд, Англія	Dafabet	Марк Сэлбі	Роні О’Саліван	18:14[31][32]
2015	2014/2015	Шэфілд, Англія	Betfred	Сцюарт Бінэм	Шон Мёрфі	18:15[33][34]
2016	2015/2016	Шэфілд, Англія	Betfred	Марк Сэлбі	Дзін Цзюньхуэй	18:14[35][36]
2017	2016/2017	Шэфілд, Англія	Betfred	Марк Сэлбі	Джон Хігінс	18:15[37][38]
2018	2017/2018	Шэфілд, Англія	Betfred	Марк Уільямс	Джон Хігінс	18:16[39][40]
2019	2018/2019	Шэфілд, Англія	Betfred	Джад Трамп	Джон Хігінс	18:9
2020	2019/2020	Шэфілд, Англія	Betfred	Роні О’Саліван	Кайрэн Уілсан	18:8
2021	2020/2021	Шэфілд, Англія	Betfred	Марк Сэлбі	Шон Мёрфі	18:15
2022	2021/2022	Шэфілд, Англія	Betfred	Роні О’Саліван	Джад Трамп	18:13
2023	2022/2023	Шэфілд, Англія	Cazoo	Лука Брэсэль	Марк Сэлбі	18:15
2024	2023/2024	Шэфілд, Англія	Cazoo	Кайрэн Уілсан	Джэк Джонс	18:14

Галерэя

Джо Дэвіс

Хорас Ліндрум і Джо Дэвіс

Алекс Хігінс

Кліф Торбурн

Стыў Дэвіс

Дэніс Тэйлар

Джон Пэрат

Стывен Хендры

Кен Доэрці

Марк Уільямс

Джон Хігінс

Пітэр Эбдан

Роні О’Саліван

Шон Мёрфі

Грэм Дот

Ніл Робертсан

Марк Сэлбі

Сцюарт Бінэм

Статыстыка фіналістаў

Гулец	П	Ф	КФ	Выйграныя турніры	Фіналы
Джо Дэвіс	15	0	15	1927, 1928, 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1946	—
Фрэд Дэвіс	8[заўв 3]	6	14	1948, 1949, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956	1940, 1947, 1950, 1964, 1965, 1966
Джон Палмэн	8[заўв 3]	3	11	1957, 1964, 1964, 1965, 1965, 1965, 1966, 1968	1955, 1956, 1970
Стывен Хендры	7	2	9	1990, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1999	1997, 2002
Стыў Дэвіс	6	2	8	1981, 1983, 1984, 1987, 1988, 1989	1985, 1986
Рэй Рыярдан	6	1	7	1970, 1973, 1974, 1975, 1976, 1978	1982
Роні О’Саліван	7	1	8	2001, 2004, 2008, 2012 , 2013, 2020, 2022	2014
Джон Хігінс	4	3	7	1998, 2007, 2009, 2011	2001, 2017, 2018
Марк Уільямс	3	1	4	2000, 2003, 2018	1999
Марк Сэлбі	4	1	5	2014, 2016, 2017, 2021	2007
Джон Спэнсэр	3	1	4	1969, 1971, 1977	1972
Уолтэр Дональдсан	2	6	8	1947, 1950	1948, 1949, 1951, 1952, 1953, 1954
Алекс Хігінс	2	2	4	1972, 1982	1976, 1980
Хорас Ліндрум	1	3	4	1952	1936, 1937, 1946
Кліф Торбурн	1	2	3	1980	1977, 1983
Кен Доэрці	1	2	3	1997	1998, 2003
Пітэр Эбдан	1	2	3	2002	1996, 2006
Грэм Дот	1	2	3	2006	2004, 2010
Шон Мёрфі	1	2	3	2005	2009, 2015
Дэніс Тэйлар	1	1	2	1985	1979
Джо Джонсан	1	1	2	1986	1987
Тэры Грыфітс	1	1	2	1979	1988
Джон Пэрат	1	1	2	1991	1989
Кайрэн Уілсан	1	1	2	2024	2020
Сцюарт Бінэм	1	0	1	2015	—
Ніл Робертсан	1	0	1	2010	—
Лука Брэсэль	1	0	1	2023	—
Джымі Уайт	0	6	6	—	1984, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994
Том Дэніс	0	4	4	—	1927, 1929, 1930, 1931
Эдзі Чарльтан	0	3	3	—	1968, 1973, 1975
Вілі Сміт	0	2	2	—	1933, 1935
Сідней Сміт	0	2	2	—	1938, 1939
Кларк Мак-Конэкі	0	2	2	—	1932, 1952
Рэкс Уільямс	0	2	2	—	1964, 1965
Мэцью Стывенс	0	2	2	—	2000, 2005
Алістэр Картэр	0	2	2	—	2008, 2012
Фрэд Лоўрэнс	0	1	1	—	1928
Том Ньюмэн	0	1	1	—	1934
Джэйкі Ры	0	1	1	—	1957
Фрэд ван Рэнсбург	0	1	1	—	1965
Гары Оўэн	0	1	1	—	1969
Уорэн Сімпсан	0	1	1	—	1971
Грэм Майлс	0	1	1	—	1974
Пэры Мэнс	0	1	1	—	1978
Даг Маўнджой	0	1	1	—	1981
Найджэл Бонд	0	1	1	—	1995
Джад Трамп	0	1	1	—	2011
Бары Хокінс	0	1	1	—	2013
Дзін Цзюньхуэй	0	1	1	—	2016

Статыстыка паводле краін

Краіна	Перамогі	Фіналы	Увогуле	АКП	АКФ
Англія	53 (1927, 1928, 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1946, 1948, 1949, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1964, 1964, 1965, 1965, 1965, 1966, 1968, 1969, 1971, 1977, 1981, 1983, 1984, 1986, 1987, 1988, 1989, 1991, 2001, 2002, 2004, 2005, 2008, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017)	44 (1927, 1928, 1929, 1930, 1931, 1933, 1934, 1935, 1938, 1939, 1940, 1947, 1950, 1955, 1956, 1964, 1964, 1965, 1965, 1966, 1970, 1972, 1974, 1984, 1985, 1986, 1987, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015)	97	12	24
Шатландыя	14 (1947, 1950, 1990, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1998, 1999, 2006, 2007, 2009, 2011)	13 (1948, 1949, 1951, 1952, 1953, 1954, 1997, 2001, 2002, 2004, 2010, 2017, 2018)	27	4	4
Уэльс	10 (1970, 1973, 1974, 1975, 1976, 1978, 1979, 2000, 2003, 2018)	7 (1969, 1981, 1982, 1988, 1999, 2000, 2005)	17	3	6
Паўночная Ірландыя	3 (1972, 1982, 1985)	4 (1957, 1976, 1979, 1980)	7	2	3
Аўстралія	2 (1952, 2010)	9 (1932, 1936, 1937, 1946, 1952, 1968, 1971, 1973, 1975)	11	2	5
Ірландыя	1 (1997)	2 (1998, 2003)	3	1	1
Канада	1 (1980)	2 (1977, 1983)	3	1	1
ПАР	0	2 (1965, 1978)	2	0	2
Кітай	0	1 (2016)	1	0	1

Гл. таксама

• Спіс фіналаў рэйтынгавых турніраў па снукеры

Заўвагі

1. Згодна з пагадненнем з кіруючым снукерным органам, Ліндрум і Мак-Конэкі былі адзінымі ўдзельнікамі гэтага чэмпіянату ў той час, як большасць прафесіяналаў гулялі на турніры Professional Matchplay Championship. У выніку чэмпіёнскі тытул Ліндрума часта ігнаруецца, а Кліфа Торбурна (Канада), Кена Доэрці (Ірландыя) і Ніла Робертсана (Аўстралія) звычайна называюць адзінымі чэмпіёнамі свету не з Вялікабрытаніі.
2. Пераможца вырашаўся не па выйграных фрэймах, а ў серыі невялікіх матчаў.
3. Кніга рэкордаў Гінэса не ўлічвае вынікі турніру Professional Matchplay Championship у сваіх рэкордах, у выніку чаго згодна з ёй Фрэд Дэвіс мае толькі тры чэмпіёнскія тытулы, а Джон Палмэн — 7.

Зноскі

1. Цёрнэр, Крыс. World Professional Championship (нявызн.)(недаступная спасылка). cajt.pwp.blueyonder.co.uk. Chris Turner's Snooker Archive. Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2013. Праверана 31 сакавіка 2015.
2. Гісторыя чэмпіянату (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 30 лістапада 2009.
3. History of the World Snooker Championship (нявызн.). worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 29 кастрычніка 2013.
4. Indicative Prize Money Rankings Schedule 2016/2017 Season (нявызн.). World Snooker. Праверана 10 January 2017.
5. Betfred World Championship (нявызн.). World Snooker.
6. World Championship – Roll of Honour (нявызн.). Global Snooker. Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2012. Праверана 31 сакавіка 2015.
7. Embassy World Championship (нявызн.). Snooker Scene. Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2013. Праверана 31 сакавіка 2015.
8. Embassy World Championship (нявызн.). Snooker Scene. Архівавана з першакрыніцы 23 чэрвеня 2012. Праверана 31 сакавіка 2015.
9. "Davis retains snooker title". The Argus. 8 сакавіка 1954. Праверана 8 May 2013.
10. 1975 World Championships Results (нявызн.). Snooker Database. Архівавана з першакрыніцы 5 мая 2014.
11. "Seventh title for Hendry". BBC News. 4 мая 1999. Архівавана з арыгінала 31 сакавіка 2015.
12. "Williams wins epic snooker final". BBC News. 1 мая 2000. Архівавана з арыгінала 22 лютага 2013.
13. "Framewatch: O'Sullivan v Higgins". BBC News. 7 мая 2001. Архівавана з арыгінала 30 кастрычніка 2014.
14. "Ebdon wins Crucible thriller". BBC Sport. 18 лютага 2003. Архівавана з арыгінала 11 лютага 2015.
15. Уорэн, Дэн (5 мая 2003). "Williams wins Crucible thriller". BBC Sport. Архівавана з арыгінала 11 снежня 2013.
16. Джонс, Клайв; Уорэн, Дэн (3 мая 2004). "O'Sullivan wins World crown". BBC Sport. Архівавана з арыгінала 30 кастрычніка 2014.
17. "Qualifier Murphy wins world title". BBC Sport. 2 мая 2005. Архівавана з арыгінала 22 снежня 2014.
18. "Dogged Dott wins epic world final". BBC Sport. 2 мая 2006. Архівавана з арыгінала 2 снежня 2010. Праверана 31 сакавіка 2015.
19. "Higgins beats brave Selby in epic". BBC Sport. 8 мая 2007. Архівавана з арыгінала 9 кастрычніка 2014.
20. O'Sullivan completes world hat-trick (нявызн.). worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2008. Праверана 31 сакавіка 2015.
21. "O'Sullivan wins third world title". BBC Sport. 5 мая 2008. Архівавана з арыгінала 9 мая 2008.
22. Эйшэндэн, Марк (4 мая 2009). "Higgins earns third world crown". BBC Sport. Архівавана з арыгінала 19 красавіка 2012. Праверана 31 сакавіка 2015.
23. "Higgins wins World Championship final". The Sydney Morning Herald. 5 мая2009. Архівавана з арыгінала 19 красавіка 2012. Праверана 31 сакавіка 2015. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
24. Спек, Іван. Aussie Rules! Neil Robertson crowned World Champion after marathon win over Graeme Dott (нявызн.). Daily Mail (4 мая 2010). Архівавана з першакрыніцы 6 лютага 2011.
25. "Aussie Neil Robertson beats Dott to win world title". BBC Sport. 4 мая 2010. Архівавана з арыгінала 5 мая 2010. Праверана 31 сакавіка 2015.
26. Эйшдэн, Марк (2 мая 2011). "Higgins beats Trump to win fourth title". BBC Sport. Архівавана з арыгінала 3 мая 2011. Праверана 31 сакавіка 2015.
27. Superb O'Sullivan claims fourth world title (нявызн.). Eurosport (7 мая 2012). Архівавана з першакрыніцы 10 мая 2012.
28. Дырс, Бен. World Snooker final 2012: Ronnie O'Sullivan wins fourth title (нявызн.). BBC Sport (7 мая 2012). Архівавана з першакрыніцы 21 ліпеня 2014.
29. Дырс, Бен. Ronnie O'Sullivan beats Barry Hawkins to retain World title (нявызн.). BBC Sport (6 мая 2013). Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2015.
30. O'Sullivan masterful in retaining world title against spirited Hawkins (нявызн.). Eurosport Australia. Архівавана з першакрыніцы 23 мая 2013.
31. Mark Selby beats Ronnie O'Sullivan 18–14 to win world snooker final (нявызн.). The Guardian (5 мая 2014). Архівавана з першакрыніцы 24 кастрычніка 2014.
32. Mark Selby dedicates World Championship title to late father (нявызн.). BBC Sport (5 мая 2014). Архівавана з першакрыніцы 6 мая 2014.
33. Stuart Bingham shocks Shaun Murphy in World Snooker Championship final (нявызн.). The Guardian (4 мая 2015). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 4 мая 2015.
34. World Snooker Championship: Bingham beats Murphy 18-15 (нявызн.). BBC Sport (4 мая 2015). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 4 мая 2015.
35. Mark Selby beats Ding Junhui to win World Snooker Championship (нявызн.). BBC Sport (2 мая 2016). Архівавана з першакрыніцы 2 мая 2016. Праверана 2 мая 2016.
36. Mark Selby clinches second world title with 18-14 win over Ding Junhui (нявызн.). The Guardian (2 мая 2016). Архівавана з першакрыніцы 2 мая 2016. Праверана 2 мая 2016.
37. Mark Selby beats John Higgins to defend his World Championship title (нявызн.). BBC Sport (1 мая 2017). Архівавана з першакрыніцы 2 мая 2017.
38. SELBY CONQUERS THE CRUCIBLE AGAIN (нявызн.). World Snooker (1 мая 2017). Архівавана з першакрыніцы 2 мая 2017. Праверана 2 мая 2017.
39. World Championship: Mark Williams beats John Higgins to win third title (нявызн.). BBC Sport (7 мая 2018). Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2018. Праверана 9 мая 2018.
40. WILLIAMS CONQUERS CRUCIBLE (нявызн.). World Snooker (7 мая 2018). Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2018. Праверана 9 мая 2018.