Педрыла

Педрыла (італ.: Pedrillo Pietro-Mira) — блазан, неапалітанец, у пачатку праўлення Ганны Іванаўны прыехаў у Санкт-Пецярбург, каб спяваць ролі буфа і граць на скрыпцы ў італьянскай прыдворнай оперы^[1]. Музычная кар’ера не склалася. Трапіў у канцылярыю герцага Бірона. Педрыла стаў прыдворным блазнем і неўзабаве стаў улюбёнцам імператрыцы і яе нязменным партнёрам па картах. Нажыўшы багацце, пасля смерці імператрыцы ён вярнуўся на радзіму ў 1740 годзе.

«Блазны пры двары імператрыцы Ганны Іванаўны» (1872). Карціна В. І. Якобі. Кампазіцыя ўключае 26 фігур; Педрыла — грае на скрыпцы, стоячы на адной назе, таксама намаляваны іншыя знакамітыя блазны, у тым ліку Іван Балакіраў (узвышаецца над усімі), Міхаіл Галіцын (стаіць сагнуўшыся), д’Акоста (з бізуном)

Пры двары ён атрымаў мянушку «Адам», «Адамка», «Антоніа», «Антоній» і «Пятрушка». Ён стаў героем многіх гістарычных анекдотаў. Служыў прататыпам для папулярнага персанажа лялечных тэатраў. Гэтая мянушка адлюстравана ў фальклоры.

Зноскі

1. Педрилло, Пьетро-Мира // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

Літаратура

• Мира П. Письмо придворного шута Петра Мира к флорентийскому герцогу Иоанну Гастону от 13 января 1736 г. // Русский архив, 1864. — Изд. 3.-е. — М., 1865. — Стб. 262—265
• С. Шубинский «Исторические очерки и рассказы» (СПб, 1893, 3-е изд.: «Придворный и домашний быт императрицы Анны Ивановны»).