![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/18/Map_prevailing_winds_on_earth.png/640px-Map_prevailing_winds_on_earth.png&w=640&q=50)
Пасат
From Wikipedia, the free encyclopedia
Паса́т — пераважны вецер з шэрагу усходніх паверхневых вятроў, змешчаных у тропіках у ніжняй частцы зямной атмасферы, ніжняй частцы трапасферы паблізу экватара Зямлі.[1] Пасаты дзьмуць пераважна з паўночнага ўсходу ў Паўночным паўшар'і і з паўднёвага ўсходу ў Паўднёвым паўшар'і, умацоўваюцца на працягу зімы і калі арктычныя ваганні знаходзяцца ў цёплай фазе. Пасаты выкарыстоўваліся капітанамі ветразных судоў, якія перасякалі акіяны света на працягу многіх стагоддзяў, што дазволіла ажыццявіць каланіяльную экспансію еўрапейскай імперыі ў Амерыцы і зацвердзіць гандлёвыя шляхі праз Атлантычны і Ціхі акіяны.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/18/Map_prevailing_winds_on_earth.png/640px-Map_prevailing_winds_on_earth.png)
У метэаралогіі пасаты дзейнічаюць як рулявы паток для трапічных штармоў, якія ўтвараюцца над Атлантычным, Ціхім і паўднёвай часткай Індыйскага акіяна і выходзяць на сушу ў Паўночнай Амерыцы, Паўднёва-Усходняй Азіі, а таксама на Мадагаскары і ва Усходняй Афрыцы адпаведна. Пасаты таксама транспартуюць афрыканскі пыл на захад праз Атлантычны акіян у Карыбскае мора, а таксама паўднёва-ўсходнюю частку Паўночнай Амерыкі. Дробныя кучавыя воблакі, бачныя ў рамках пасатаў, абмежаваныя тым, што размяшчаюцца больш высока з-за інверсіі ветра, якая выклікана сыходзячым патокам паветра ўверх знутры субтрапічнага хрыбта. Чым слабейшымі становяцца пасаты, тым больш ападкаў можна чакаць у суседніх сушах.