Міларад Павіч

Міларад Павіч (сербск.: Milorad Pavić/ Милорад Павић; 15 кастрычніка 1929, Бялград — 30 лістапада 2009^[4], Бялград) — знакаміты сербскі празаік, паэт, гісторык літаратуры, перакладчык. Член Сербскай акадэміі навук і мастацтва з 1991 года.

Міларад Павіч
сербск.: Milorad Pavić/ Милорад Павић
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	15 кастрычніка 1929(1929-10-15)[1][2][…]
Месца нараджэння	Бялград, Каралеўства Югаславія
Дата смерці	30 лістапада 2009(2009-11-30)[3][1][…] (80 гадоў)
Месца смерці	Бялград, Сербія
Пахаванне	Новыя могілкі[d]
Грамадзянства	Югаславія Сербія
Жонка	Jasmina Mihajlović[d]
Альма-матар	філасофскі факультэт Бялградскага ўніверсітэта[d] (1953)
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, празаік, перакладчык, гісторык сербскай літаратуры XVII — XIX стст.
Гады творчасці	1967—2009
Кірунак	нелінейная проза, магічны рэалізм
Мова твораў	сербская
Дэбют	«Палимпсести» (1967)
Грамадская дзейнасць
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў (30 лістапада 2009) Саюз пісьменнікаў Сербіі[d]
Прэміі	прэмія часопіса НИН[d] (1984) Andrić prize[d] (2001) Meša Selimović Prize[d] (1988)
khazars.com
Творы на сайце Lib.ru
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нарадзіўся ў пісьменніцкай сям'і. Жыў у Бялградзе, быў жанаты з пісьменніцай Ясмінай Міхайлавіч. Творы Павіча актыўна перакладаюцца на шматлікія мовы. Быў намінаваны на Нобелеўскую прэмію ў галіне літаратуры. Выкладаў ва ўніверсітэтах у Бялградзе, Парыжы, Вене, Фрайбургу, Рэгенсбургу і іншых.

Пахаваны на Новых могілках у Бялградзе^[5].

Бібліяграфія

• «Палимпсести песме», 1967 («Палімпсесты верша»)
• «Гвоздена завеса», 1973 («Жалезная завеса»)
• «Коњи светога Марка», 1976 («Коні святога Марка»)
• «Руски хрт», 1979 («Рускі хорт»)
• «Душе се купају последњи пут», 1982 («Душы купаюцца апошні раз»)
• «Хазарски речник», 1984 («Хазарскі слоўнік»)
• «Предео сликан чајем», 1988 («Краявід, намаляваны чаем»)
• «Изврнута рукавица», 1989 («Вывернутая пальчатка»)
• «Унутрашња страна ветра», 1991 («Унутраны бок ветру»)
• «Последња љубав у Цариграду», 1994 («Апошняе каханне ў Канстанцінопалі»)
• «Шешир од рибље коже», 1996 («Капялюш з рыбінай скуры»)
• «Стаклени пуж», 1998 («Шкляны смоўж»)
• «Кутија за писање», 1999 («Скрынка для пісьма»)

Беларускія пераклады

Творы Павіча на беларускую мову пераклалі Лявон Баршчэўскі^[6], Аксана Пісецкая, Сяргей Шупа.

Зноскі

1. Milorad Pavić // ISFDB — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2629164'></a>
2. Milorad Pavic // Babelio — 2007. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2877812'></a>
3. http://www.glassrbije.org/E/index.php?option
4. Памёр пісьменнік Міларад Павіч «Наша Ніва», 30 лістапада 2009
5. Милорад Павич похоронен 3 декабря на Новом кладбище
6. І боль, і прыгажосць…: выбраныя творы паэтаў Еўропы і Амерыкі ў перакладах Лявона Баршчэўскага. — Мінск : Зміцер Колас, 2016. — 452, [1] с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў «Кнігарня пісьменніка»; вып. 73).

Спасылкі

• Старонка Міларада Павіча
• Артыкул Міларада Павіча «Пачатак і канец раману» Архівавана 2 ліпеня 2007. ў часопісе ARCHE
• Фрагмtнты з «Хазарскага слоўніка»