Мікалай Якаўлевіч Азерацкоўскі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Мікалай Якаўлевіч Азерацкоўскі (руск.: Никола́й Я́ковлевич Озерецко́вский; 1750 — 12.03.1827) — рускі вучоны-натураліст і падарожнік, які працаваў на Беларусі (сабраў матэрыял пра стан гаспадаркі, побыт, насельніцтва, прыроду, склаў гербарый раслін Віцебскай губерні і заалагічныя калекцыі), акадэмік Пецярбургскай АН.
Мікалай Якаўлевіч Азерацкоўскі | |
---|---|
Дата нараджэння | 1 (12) ліпеня 1750 ці 1750[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 12 (24) сакавіка 1827 ці 12 сакавіка 1827(1827-03-12)[1] |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Q4275294? |
Дзеці | Yakov Ozeretskovsky[d][3] |
Род дзейнасці | географ, біёлаг |
Навуковая сфера | прыродазнаўства[d], этнаграфія, статыстыка і батаніка |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Іван Іванавіч Ляпёхін[d] |
Член у | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Вялікае значэнне для навукі мелі падарожжы і даследаванні Азярэцкоўскім Анежскага (1785) і Ладажскага (1812) азёр, возера Ільмень (1805), вярхоўяў Волгі, азёры Селігер (1814). З Азярэцкоўскага адлічваецца храналогія археалагічнага вывучэння Наўгародскай акругі. У 1814 годзе Азярэцкоўскі ўстанавіў месца вытоку Волгі.
Азярэцкоўскі сабраў шырокі прыродазнаўчы, этнаграфічны і статыстычны матэрыял. Апублікаваў каля ста навуковых прац па батаніцы, заалогіі, геаграфіі, медыцыне, рускай мове і пісьменстве. З’яўляўся рэдактарам перыядычных выданняў — «Збор твораў, выбраных з месяцаслова», «Перыядычныя творы аб поспехах народнай асветы» і іншых. Выкладаў натуральную гісторыю ў Акадэмічнай гімназіі, рускую мову і славеснасць у Сухапутным шляхецкім корпусе.