Леў II

Леў II (грэч. Λέων Β′) (каля 467—17 лістапада 474) — візантыйскі імператар у 473—474 гадах (аднаасобна ў 474).

Леў II
грэч. Λέων Β′
Візантыйскі імператар 473 — 474
Сумесна з	Леў I (473 — 474), Зянон (474 — 474)
Папярэднік	Леў I
Пераемнік	Зянон
Нараджэнне	467 Візантыя
Смерць	17 лістапада 474(0474-11-17) Канстанцінопаль, Візантыя
Род	Львоў
Бацька	Флавій Зянон
Маці	Арыядна[d]
Веравызнанне	Хрысціянства
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Леў II.

Біяграфія

Леў II быў сынам Зянона і Арыядны, дачкі Льва I Макелы. 25 кастрычніка (?) 473 года імператар Леў I Макела абвясціў свайго ўнука імператарам і суправіцелем^[1]. Пасля смерці дзеда ў студзені 474 года Леў II заставаўся аднаасобным кіраўніком Усходняй Рымскай Імперыі каля трох тыдняў. Аднак па намове сваёй бабкі Эліі Верыны і маці Арыядны, 9 лютага саступіў візантыйскі трон свайму бацьку Зянону і стаў яго суправіцелем.

Аднак ён кіраваў усяго няпоўных дзесяць месяцаў і памёр ад хваробы 17 лістапада 474 года ва ўзросце каля сямі гадоў^[2]. Шырока хадзілі чуткі, што ён мог быць атручаны Арыяднай ці Зянонам.

Зноскі

1. Кандзід. «Гісторыя». 1.
2. Феафан. «Хранаграфія»: 466