![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/46/Glycin_-_Glycine.svg/langbe-640px-Glycin_-_Glycine.svg.png&w=640&q=50)
Гліцын
найпростая аліфатычная кіслата / From Wikipedia, the free encyclopedia
Гліцын (амінавоцатная кіслата, амінаэтанавая кіслата) — найпростая аліфатычная амінакіслата, адзіная амінакіслата, якая не мае аптычных ізамераў. Назва гліцыну паходзіць ад стар.-грэч. γλυκύς, glycis — салодкі, з-за саладкавага смаку амінакіслаты.
Гліцын | |
![]() | |
![]() | |
Агульныя | |
---|---|
Хім. формула | C₂H₅NO₂ |
Тэрмічныя ўласцівасці | |
Класіфікацыя | |
Рэг. нумар CAS | 56-40-6 |
PubChem | 750; 5257127 |
Рэг. нумар EINECS | 200-272-2 |
SMILES | |
ChemSpider | 730 |
Гэтак жа завецца лекавы прэпарат, які складаецца з гліцыну і дапаможных рэчываў (метылцэлюлоза водарастваральная, магнію стэарат). Гліцынам («глицин-фота», параоксіфенілгліцын) таксама часам называюць п-гідраксіфеніламінавоцатную кіслату, праяўляльнае рэчыва ў фатаграфіі.
Гліцын уваходзіць у склад бялкоў, клетачных абалонак бактэрый і інш. Сустракаецца ў жывых арганізмах у свабодным стане. Удзельнічае ў біясінтэзе пурынаў, крэатэіну, парфірынаў і інш. З’яўляецца крыніцай аміннага азоту ў рэакцыях пераамініравання.
Вытворнымі гліцыну з’яўляюцца гіпуравая, гліколевая кіслоты.