Гарманічны рад гукаў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Гарманічны рад гукаў [1] — паслядоўнасць гукаў, дзе асноўная частата [2] кожнага гуку з’яўляецца цэлым кратным самыя ніжэй асноўнай частоты;[3][4] таксама можа называцца верхняя натуральная гарманічная ска́ла [5] або натуральны ці абертонавы гукарад.[6][7]
Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Удзельнік, які паставіў шаблон, не пакінуў тлумачэнняў. |
Гукі гарманічнага рада называюць аліквотнымі, парцыяльнымі, частковымі тонамі ці абертонамі.[8][9] Пішучы ці кажучы аб абертоны і частковыя тоны лікава, варта правільна нумараваць кожны, каб пазбегнуць блытаніны аднаго да іншага: другі абертон не можа быць трэцім частковым тонам, таму што гэта другі гук у паслядоўнасці.[10] Па гэтай прычыне першы частковы тон, або асноўны тон, можа лічыцца першым абертанам, калі ўзнікае такая неабходнасць.[11]
Адначасовае гучанне ўсіх абертонаў гарманічнага рада ўтварае так званы спеўгук (англ.)[13][14], звычайна чуваць як адна вышыня на ўзроўні асновы, гэта значыць самага нізкага, першага обертона. Тэмбр спеўгуку залежыць ад размеркавання гучнасці на мностве ўсіх абертонаў і можа перамяшчаць адчуванне вышыні спеўгука на ўзровень другога ці трэцяга ці нейкага іншага абертона у асобных выпадках блізкай да нуля гучнасці некаторых абертонавыя падмноств.