Выхад Вялікабрытаніі з Еўрапейскага саюза
From Wikipedia, the free encyclopedia
Выхад Вялікабрытаніі з Еўрапейскага саюза (часта званы Brexit ад спалучэння слоў Britain — Брытанія і Exit — выхад) з’яўляецца галоўнай палітычнай мэтай апазіцыі і некаторых асоб з лагера (нацыяналістаў і еўраскептыкаў).
На рэферэндуме 2016 года за выхад Вялікабрытаніі з Еўрапейскага саюза выказалася 51,9 % прагаласаваўшых, адпаведна за працяг членства ў ЕС выступілі 48,1 % выбарцаў[1]. У суб’ектах Вялікабрытаніі вынікі галасавання адрозніваліся: так, жыхары Шатландыі і Паўночнай Ірландыі выказаліся пераважна супраць выхаду, а прадстаўнікі Англіі (не лічачы сталіцы) і Уэльса — за. Першая рэакцыя сусветнай грамадскасці была трохі здзіўленай — вынікі рэферэндуму нават прывялі некаторых у шок, бо многія палітолагі прадказвалі іншы вынік галасавання.
15 студзеня 2019 года палата абшчын брытанскага парламента пераважнай большасцю галасоў адхіліла ўзгоднены ўрадам Брытаніі і Еўрасаюзам праект дамовы аб выхадзе з ЕС.[2]
Тэрмін выхаду краіны з Еўрасаюза, які быў прызначаны на 29 сакавіка, брытанскія дэпутаты прапанавалі змясціць. Спачатку Палата абшчын другі раз адхіліла праект дамоўленасцяў аб выхадзе з ЕС, узгоднены ўрадам Тэрэзы Мэй і Еўрасаюзам. А пасля большасць парламентарыяў прагаласавала за тое, каб не сыходзіць без пагаднення.
31 студзеня 2020 года Вялікабрытанія афіцыйна і канчаткова выйшла з Еўрапейскага Саюза[3].