Андрэй Віктаравіч Салавей

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Салавей.

Андрэй Салавей (нар. 13 снежня 1994, Бяроза) — беларускі футбаліст, нападнік мазырскай «Славіі» і былы ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі. Футбаліст года Беларусі (2021).

Андрэй Салавей
Поўнае імя	Андрэй Віктаравіч Салавей
Нарадзіўся	13 снежня 1994(1994-12-13)[1] (29 гадоў) Бяроза, Бярозаўскі раён, Брэсцкая вобласць, Беларусь
Грамадзянства	Беларусь
Рост	176 см
Вага	67 кг[2]
Пазіцыя	паўабаронца, нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Славія
Нумар	30
Клубная кар’ера[* 1]
2011—2015 Дынама (Брэст) 39 (4) 2016—2017 Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 7 (0) 2017—2018 Слонім-2017 39 (12) 2019—2020 Лакаматыў (Гомель) 47 (34) 2021 Гомель 29 (18) 2022—2023 Шахцёр (Салігорск) 19 (1) 2023 →  Аксу 13 (2) 2024— Славія (Мазыр)
Нацыянальная зборная[* 2]
2015 Беларусь (да 21) 1 (0) 2021—2022 Беларусь 8 (2)
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 16 студзеня 2024. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 12 ліпеня 2022

Старэйшы брат Арцём Салавей, таксама футбаліст.

Клубная кар’ера

Гуляў за дубль, а пачынаючы з 2012 года праходзіў у асноўны склад брэсцкага «Дынама».

У сезоне 2013 толькі ў другой палове стаў з’яўляцца на лаўцы запасных, адкуль часам выхадзіў на замену. 1 верасня 2013 года забіў свой першы гол за асноўную каманду, чым прынёс перамогу над «Нафтанам» (2:1).

У першай палове 2014 года не гуляў з-за траўмы, у чэрвені 2014 года вярнуўся ў строй. У лістападзе 2014 года ўпершыню з’явіўся ў стартавым складзе брэсцкай каманды. У лютым 2015 года падоўжыў кантракт з «Дынама»^[3]. У сезоне 2015 ужо трывала замацаваўся ў аснове брэстчан, стаў выкарыстоўвацца пераважна на пазіцыі нападніка.

У студзені 2016 года адправіўся на прагляд у жодзінскае «Тарпеда-БелАЗ» і ў выніку падпісаў кантракт з гэтым клубам^[4]. У складзе жодзінцаў стаў выступаць у асноўным за дубль, у галоўнай камандзе звычайна толькі часам выхадзіў на замену. У ліпені 2016 года адправіўся на зборы ва Узброеныя Сілы^[5], у верасні вярнуўся ў каманду. У першай палове сезона 2017 выступаў выключна за дубль жодзінцаў. У ліпені 2017 года па пагадненні бакоў разарваў кантракт з «Тарпеда-БелАЗ»^[6] і далучыўся да «Слоніма-2017»^[7], дзе стаў адным з асноўных ігракоў.

У студзені 2019 года пакінуў слонімскі клуб^[8] і неўзабаве перайшоў у гомельскі «Лакаматыў»^[9]. Замацаваўся ў якасці аднаго з асноўных ігракоў клуба, у сезоне 2020 з 21 голам стаў найлепшым бамбардзірам Першай лігі.

У студзені 2021 года падпісаў кантракт з «Гомелем»^[10]. Стаў адным з лідараў каманды ў Вышэйшай лізе і найлепшым яе бамбардзірам. Па выніках сезона заняў другое месца ў спісе бамбардзіраў Вышэйшай лігі пасля Дэмбо Дарбо, быў прызнаны найлепшым нападнікам і футбалістам года Беларусі^[11].

У студзені 2022 года па заканчэнні кантракта з «Гомелем» у якасці свабоднага агента падпісаў пагадненне з салігорскім «Шахцёрам»^[12]. У першай палове сезона 2022 нярэдка гуляў у стартавым складзе, пасля стаў часцей выхадзіць на замену або заставацца на лаўцы запасных. Сезон 2023 пачынаў у складзе «Шахцёра», а ў сакавіку быў аддадзены ў арэнду ў казахстанскі «Аксу»^[13]. Па заканчэнні сезона ў лістападзе 2023 года пакінуў клуб^[14].

У студзені 2024 года пачынаў трэніравацца з салігарчанамі^[15], аднак неўзабаве разарваў кантракт з клубам і стаў іграком мазырскай «Славіі»^[16].

Міжнародная кар’ера

У жніўні 2015 года быў упершыню выкліканы ў моладзевую зборную Беларусі. Свой адзіны матч за моладзевую зборную згуляў 6 верасня таго ж года ў адборачным матчы чэмпіянату Еўропы 2017 супраць Славакіі, выйшаўшы на замену на 78-й хвіліне.

2 чэрвеня 2021 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі ў таварыскім матчы супраць Азербайджана (1:2), калі выйшаў на замену ў другім тайме.

Дасягненні

• Уладальнік Кубка Беларусі: 2016
• Уладальнік Суперкубка Беларусі: 2023
• Найлепшы бамбардзір Першай лігі чэмпіянату Беларусі: 2020 (21 гол)
• Найлепшы нападнік чэмпіянату Беларусі: 2021
• У спісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі: 2021
• Футбаліст года Беларусі: 2021

Крыніцы

1. Andrey Solovei // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2449070'></a>
2. https://www.pressball.by/footballstat/andrey_solovey/
3. Клопоцкий, Щербо, Нечаев и Соловей продлили контракты с брестским "Динамо" (руск.). football.by (19 лютага 2015). Праверана 17 лістапада 2023.
4. "Торпедо-БелАЗ" выкупил у брестского "Динамо" права на Павлюковца и Соловья (руск.). football.by (4 лютага 2016). Праверана 17 лістапада 2023.
5. Футбол. Игорь Криушенко: Соловей сейчас в армии. Служит в резерве сорок дней (руск.). pressball.by.
6. "Торпедо-БелАЗ" расторг контракт с Андреем Соловьем (руск.). football.by (31 ліпеня 2017). Праверана 17 лістапада 2023.
7. Андрей Соловей и Чешун перейдут в «Слоним-2017», 23-летний Дручик завершил карьеру (руск.). by.tribuna.com.
8. Четыре игрока покинули "Слоним-2017" (руск.). football.by (25 студзеня 2019). Праверана 17 лістапада 2023.
9. Лучший бомбардир "Слонима-2017" перешел в "Локомотив" (руск.). football.by (29 студзеня 2019). Праверана 17 лістапада 2023.
10. "Гомель" объявил о подписании лучшего бомбардира первой лиги Соловья (руск.). football.by (13 студзеня 2021). Праверана 17 лістапада 2023.
11. Лучшим футболистом Беларуси в 2021 году признан Андрей Соловей (руск.). football.by (9 снежня 2021). Праверана 17 лістапада 2023.
12. "Шахтер" объявил о подписании Соловья (руск.). football.by (13 студзеня 2022). Праверана 17 лістапада 2023.
13. Андрей Соловей сменил "Шахтер" на "Аксу" (руск.). football.by (30 сакавіка 2023). Праверана 31 сакавіка 2023.
14. Соловей и Земко покинули "Аксу" (руск.). football.by (13 лістапада 2023). Праверана 17 лістапада 2023.
15. Андрей Соловей тренируется с солигорским "Шахтером" (руск.). football.by (8 студзеня 2024). Праверана 16 студзеня 2024.
16. Соловей стал игроком "Славии" (руск.). football.by (12 студзеня 2024). Праверана 16 студзеня 2024.