Аляксандр Брукнер

Аляксандр Бру́кнер^[8] (польск.: Aleksander Brückner, 29 студзеня 1856, Бэрэжаны — 24 мая 1939, Берлін) — польскі гісторык літаратуры і мовазнаўца, Замежны член-карэспандэнт Імператарскай Санкт-Пецярбургскай акадэміі навук (1889), член Польскай (1888) і Сербскай  (укр.) акадэмій навук, Каралеўскага навуковага таварыства Чэхіі  (польск.).

Аляксандр Брукнер
польск.: Aleksander Brückner[1]
Дата нараджэння	29 студзеня 1856(1856-01-29)[2][3][…]
Месца нараджэння	Цярнопаль, акруга Тарнопаль[d], Цярнопальская акруга[d], Каралеўства Галіцыі і Ладамерыі, Аўстрыйская імперыя[4]
Дата смерці	24 мая 1939(1939-05-24)[5][2][…] (83 гады)
Месца смерці	Берлін, Трэці рэйх[6]
Месца пахавання	Берлін
Грамадзянства	Аўстра-Венгрыя  Германская імперыя  Польская Рэспубліка
Бацька	Alexander Brückner[d][1]
Род дзейнасці	лексікограф, мовазнавец, гісторык літаратуры, прафесар, славіст, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	філалогія і славістыка[7]
Месца працы	Універсітэт Фрыдрыха-Вільгельма[d] Львоўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Івана Франко
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт філасофскі факультэт Львоўскага ўніверсітэта[d] Універсітэт Фрыдрыха-Вільгельма[d]
Член у	Акадэмія навук СССР Пецярбургская акадэмія навук Акадэмія ведаў[d] Польскае навуковае таварыства ў Львове[d] Расійская акадэмія навук Сербская акадэмія навук і мастацтваў Польскае народазнаўчае таварыства[d]
Узнагароды	Узнагарода горада Лодзь[d]
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Брукнер.

Біяграфія

У 1875 годзе скончыў Львоўскі ўніверсітэт, дзе спецыялізаваўся па класічных мовах, займаўся індаеўрапейскім і славянскім мовазнаўствам. У 1877 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Літоўска-славянскія пошукі. Славянская лексіка ў літоўскай мове». З 1876 па 1878 год вывучаў славістыку ў Лейпцыгскім і Берлінскім універсітэтах. З 1878 па 1881 год прыват-дацэнт у Львоўскім універсітэце, выкладаў граматыку славянскіх моў. З 1881 года — прафесар славянскіх моў і літаратур Берлінскага ўніверсітэта. Даследаваў этымалогію і тапаніміку, літуаністыку  (польск.), этнаграфію, гісторыю рускай літаратуры і фальклору.

У 1904 годзе звярнуўся з прапановай вылучыць Элізу Ажэшка на Нобелеўскую прэмію па літаратуры.