Іканапіс Беларусі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Іканапіс, пісанне абразоў (ікон) — від жывапісу (пераважна сярэдневяковага), рэлігійнага па тэматыцы і сюжэтах, культавага па прызначэнні. Найбольш характэрны для ўсходняга хрысціянства. Узнік і развіваўся як важны элемент візантыйскай культуры і рэгіёнаў, мастацтва якіх зведала яе ўплыў. На Беларусі іканапіс узнік з прыняццем хрысціянства. Да XVI ст. развіваўся на аснове візантыйскіх традыцый, паступова засвойваў рэалістычныя рысы заходнееўрапейскага сакральнага мастацтва[1].