Дзяржаўца
From Wikipedia, the free encyclopedia
Дзяржаўца — часовы ўладальнік і кіраўнік дзяржаўнага і прыватнага маёнткаў у Вялікім Княстве Літоўскім і Кароне Польскай; дзяржаўцаў да XVI ст. называлі намесьнікамі і цівунамі.
Часта дзяржаўства давалася ў якасьці юргельту.