Інваліднасьць
From Wikipedia, the free encyclopedia
Інваліднасьць — перашкоды ці абмежаваньні дзейнасьці чалавека зь фізычнымі, разумовымі, сэнсарнымі ці псыхічнымі адхіленьнямі.
Інвалід — чалавек, у якога магчымасьці яго жыцьцядзейнасьці ў грамадзтве зьяўляюцца абмежаванымі з-за яго фізычных, разумовых, сэнсарных ці псыхічных адхіленьняў[2].
Наданьне статусу «інвалід» валодае юрыдычным і сацыяльным сэнсам, разумеючы пад сабой пэўныя асаблівыя ўзаемаадносіны з грамадзтвам: наяўнасьць льготаў, атрыманьне выплатаў (алімэнты), абмежаваньне ў дзеяздольнасьці. Некаторыя спэцыялісы разглядаюць інваліднасьць як адну з формаў сацыяльнай няроўнасьці.
У цяперашні час прынята паліткарэктная форма абазначэньня інваліда — «чалавек з абмежаванымі магчымасьцямі».