Эльфрыдэ Елінэк

Эльфрыдэ Елінэк (па-нямецку: Elfriede Jelinek; нар. 20 кастрычніка 1946) — аўстрыйская пісьменьніца і драматург габрэйскага паходжаньня, якая піша пераважна на фэміністычныя тэмы.

Эльфрыдэ Елінэк
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася	20 кастрычніка 1946(1946-10-20)[1][2][3][…] (77 гадоў) Мюрцушляг[d], Штырыя, акупаваная хаўрусьнікамі Аўстрыя[d][4]
Бацькі	Friedrich Jelinek[d]
Сужэнец	Готфрыд Гюнгсбэрг[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьніца, драматург, сцэнарыстка, паэтка, перакладніца, навэлістка, лібрэтыстка, літаратурны крытык
Гады творчасьці	1987 — цяпер
Мова	нямецкая[5]
Узнагароды	прэмія Георга Бюхнэра[d] (1998) прэмія Аахэну імя Вальтэра Газэнклевэра[d] (1994) прэмія „Манускрыпт“[d] (2000) Прэмія Франца Кафкі[d] (2004) прэмія Гайнрыха Бэля[d] (1986) прэмія Стыга Дагермана[d] (2004) літаратурная прэмія Штырыі[d] (1987) драматычная прэмія Мюльгаймэра[d] (2002, 2004, 2009, 2011) прэмія Росьвіты[d] (1978) прэмія Пэтэра Вайса[d] (1994) Аўстрыйская мастацкая прэмія па літаратуры[d] (1983) прэмія места Вены па літаратуры[d] (1989) Літаратурная прэмія Брэмэну[d] (1996) прэмія Гайнрыха Гайнэ[d] (2002) тэатральная прэмія Нэстрая за найлепшы драматургічны твор[d] (2020) Nestroy theater award/lifetime achievement[d] (2021) ганаровы грамадзянін Вены[d] (12 верасьня 2023) Ring of Honour of the Austrian state Styria[d] (22 лістапада 2023)
Подпіс
Эльфрыдэ Елінэк у Вікісховішчы
http://www.elfriedejelinek.com

Нарадзілася Елінэк у аўстрыйскім мястэчку Мюрцушлаг, яе бацька, габрэй, паходзіць з Чэхіі, а маці — зь Вены. Елінэк атрымала музычную адукацыю ў Венскай кансэрваторыі. Ейны літаратурны дэбют адбыўся ў 1967 годзе, калі яна выдала сваю першую кнігу паэзіі. Елінэк піша прозу, вершы і п’есы. Паводле рамана Елінэк «Піяністка» рэжысэр Міхаэль Ханэке зьняў фільм, які атрымаў Гран-пры на Канскім кінафэстывалі 2001 году. Сярод іншых твораў пісьменьніцы — раманы «Пажадлівасьць» (Lust) і «Каханкі» (Die Liebhaberinnen). У 2004 годзе Елінэк атрымала Нобэлеўскую прэмію ў галіне літаратуры «за музычныя плыні галасоў і контар-галасоў у яе раманах і п’есах, якія з выключнай моўнай стараннасьцю дэманструюць абсурднасьць грамадзкіх клішэ і іхнюю прыгнятальную сілу». Асноўныя тэмы ейнай творчасьці: жаночая сэксуальнасьць, вайна паміж жанчынай і мужчынам.

На беларускую мову Нобэлеўскую лекцыю Елінэк пераклаў Альгерд Бахарэвіч^[6], урывак з рамана «Дзеці мёртвых» — Вольга Гронская^[7].

Крыніцы

1. Elfriede Jelinek // Інтэрнэт-база зьвестак фантастыкі (анг.) — 1995.
2. Elfriede Jelinek // filmportal.de — 2005.
3. Elfriede Jelinek // FemBio database (ням.)
4. Deutsche Nationalbibliothek Record #119001802 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.
5. Jelinek, Elfriede, 1946- // CONOR.SI
6. Наўзбоч. Нобелеўская лекцыя
7. Елінэк, Эльфрыдэ. Дзеці мёртвых (Урывак з рамана) // ARCHE. № 9 (108) — 2011. С. 265—275.

Вонкавыя спасылкі

• Наўзбоч. Нобелеўская лекцыя
• Афіцыйная хатняя старонка (па-нямецку)
• Нобэлеўскую прэмію за літаратуру атрымала аўстрыйка Эльфрыдэ Елінэк