Эдуард Багрыцкі

Эдуард Багрыцкі (сапр. Дзюбін; рас. Эдуа́рд Гео́ргиевич Багри́цкий (сапр. Дзю́бин); 3 лістапада 1895, Адэса — 16 лютага 1934) — расейскі паэт.

Эдуард Багрыцкі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	3 лістапада 1895(1895-11-03)[1][2][3][…] Адэса, Хэрсонская губэрня[d], Расейская імпэрыя[4][5][6]
Памёр	16 лютага 1934(1934-02-16)[4][5][6][…] (38 гадоў) Масква, СССР[4][5][6]
Пахаваны	Новадзявочыя могілкі[7]
Сужэнец	Лідзія Суок[d]
Дзеці	Усевалад Багрыцкі[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, перакладнік, драматург, рэдактар, графік
Жанр	верш і апавядальная паэзія[d]
Мова	расейская мова[8]
Подпіс
Эдуард Багрыцкі ў Вікісховішчы

Першыя вершы (1915-16) — стылізаваныя, умоўна-рамантычныя. У лірычных вершах і паэмах пэрыяду грамадзянкай вайны («Птушкалоў», «Тыль Уленшпігель», «Карчма», «Кавун» і інш.) рамантычныя вобразы свабодалюбных, мужных людзей. Першы зборнік «Паўднёвы захад» (1928). Аўтар паэмаў «Дума пра Апанаса» (1926), «Люты» (1934, апубл. 1936), паэтычнай трылёгіі «Апошняя ноч», «Чалавек прадмесьця» і «Сьмерць піянеркі», зборніка вершаў «Пераможцы» (усе 1932) пра падзеі грамадзянскай вайны і сацыялістычнай рэчаіснасьці. Перакладаў на расейскую мову вершы Я. Купалы.

Пахаваны ў Маскве на Новадзявочых могілках.

На беларускую мову яго творы перакладалі М. Багун, В. Болбас^[9], С. Дзяргай, М. Хведаровіч.

Бібліяграфія

• Собр. соч. в 2 томах, т. 1, под ред. И. Уткина. [Вступ. ст. Ю. Севрука], М., 1938.
• Стихотворения, [Вступ. ст. и подгот. текста Вс. Азарова], М.-Л., 1956.
• Стихотворения и поэмы. [Вступ. ст. И. Гринберга], М., 1958; Стихотворения и поэмы, [Вступ. ст. Е. П. Любаревой], М.-Л., 1964.
• Избранное. М., 1987.
• Стихотворения и поэмы. Сост. Глеб Морев. [Вступ. ст. М. Д. Шраера]. Новая библиотека поэта: Малая серия. СПб., 2000.