ЦК КПСС

Цэнтральны камітэт Камуністычнай партыі Савецкага Саюзу (да вясны 1917: ЦК РСДРП; 1917—1918 ЦК РСДРП(б); 1918—1925 ЦК РКП(б); 1925—1952 ЦК УКП(б)) — найвышэйшы партыйны ўрад у прамежках паміж зьездамі партыі. Найбольшы па колькасьці склад ЦК КПСС (412 сябра) быў абраны на 18-ым зьездзе КПСС (1990).

У. І. Ленін і іншыя заснавальнікі партыі (РСДРП) першапачаткова закладвалі прынцыпы ўнутранай дэмакратыі — у партыі ніколі не было пасады Старшыні партыі, Старшыні ЦК, Старшыні Прэзыдыюма. Першапачаткова часьцяком Сакратар ЦК нават не ўваходзіць у склад Палітбюро ЦК. Сакратар ЦК меў першапачаткова тэхнічную ролю. У Палітбюро ўсе сябры былі ў сутнасьці чальцамі Рады роўных.

Да 29 жніўня 1991 году КПСС мела манапольныя правы на палітычную ўладу. Гэта права было замацавана ў заканадаўстве СССР: у артыкуле 126 Канстытуцыі 1936 году камуністычная партыя абвяшчалася «кіраўнічым ядром» дзяржаўных і грамадзкіх арганізацыяў, а ў артыкуле 6 Канстытуцыі СССР 1977 году КПСС была абвешчана кіраўнічай і накіравальнай сілай савецкага грамадзтва ў цэлым.

«Узброеная марксісцка-ленінскім вучэньнем, Камуністычная партыя вызначае генэральную пэрспэктыву разьвіцьця грамадзтва, лінію ўнутранай і зьнешняй палітыкі СССР, кіруе вялікай стваральнай дзейнасьцю савецкага народа, надае плянамерны навукова абгрунтаваны характар яго барацьбе за перамогу камунізму».

— Канстытуцыя СССР 1977 году

Пасьля правалу Жнівеньскага путчу 29 жніўня 1991 году Вярхоўны Савет СССР сваёй пастановай прыпыніў дзейнасьць КПСС. 6 лістапада 1991 году Прэзыдэнт РСФСР (Расеі) Барыс Ельцын сваім указам забараніў дзейнасьць КПСС на тэрыторыі Расеі, маёмасьць партыі была канфіскавана на карысьць новых улад.

Паштовы адрас:

• ЦК УКП(б) — Масква, Старая плошча, дом № 4.

Глядзіце таксама

• КПСС
• КПРФ