Уласнасьць

Ула́снасьць — прысваеньне і набыцьцё сродкаў вытворчасьці і прадметаў спажываньня ў сваю прыналежнасьць і уладу ў ходзе вытворчасьці, разьмеркаваньня, абмену і спажываньня.

Ня варта блытаць з маёмасьцю.

уласнасьць

юрыдычнае паняцьце, стасунак

Падкляса ад	выключнае права
Частка ад	абавязанаснае права, маёмаснае права, камэрцыйнае права
Частка больш агульнага	права на маёмасьць
Мае якасьць	адчужэньне

Мае галоўнае значэньне ў грамадзтве, бо аснову гаспадарчага жыцьця складае пэўны від хады вытворчасьці. Вызначае сутнасьць паноўных у грамадзтве гаспадарчых дачыненьняў праз сродкі працы, якія ёсьць дзейнай часткай сродкаў вытворчасьці. Заканадаўства ўстанаўлівае прававыя ўмовы грамадзкіх дачыненьняў валоданьня(en), карыстаньня і распараджэньня маёмасьцю, што належыць асобам і ўраду. Уласьнікі надзяляюцца правам праз набыцьцё гаспадарчымі дачыненьнямі выгляду правадачыненняў. Разьмеркаваньне між уласьнікамі залежыць ад вынікаў грамадзкага ўзнаўленьня. Дзяржава бароніць умовы разьвіцьця ўласнасьці праз наданьне правоў ажыцьцяўленьня гаспадараньня^[1].

Беларусь

Грамадзянскі кодэкс Рэспублікі Беларусь прадугледжвае прыватны і дзяржаўны віды ўласнасьці. Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь абвяшчае воды, лясы і нетры выключнай уласнасьцю дзяржавы. Таксама ўласнасьцю дзяржавы ёсьць сельскагаспадарчыя землі. На 2010 г. дзель прыватнай уласнасьці складала 27%^[2]. На 2015 г. агульны кошт дзяржаўнай уласнасьці складаў каля $140 млрд^[3].

Глядзіце таксама

• Грамадзкая ўласнасьць