СС

СС (па-нямецку: Schutzstaffeln, die SS — «ахоўныя (абарончыя) атрады») — ваенна-палітычная арганізацыя ў Нямеччыне 1930—1940-х гг.

Ахоўныя атрады

ваенізаваная арганізацыя, швадрон, вайсковая арганізацыйная структура

Дата заснаваньня / стварэньня	4 красавіка 1925
Назва арыгінальнай мовай	SS
Значная асоба	Гайнрых Гімлер, Райнгард Гейдрых, Ёзэф Мэнгеле, Рудальф Гес
Сфэра дзейнасьці	палітычныя рэпрэсіі, генацыд, вайна, уціск, антыпаўстанцкі супраціў
Бітва	Другая сусьветная вайна
Старшыня	райхсфюрэр СС
Кіраўнік	Julius Schreck, Joseph Berchtold, Erhard Heiden, Гайнрых Гімлер, Karl Hanke
Друкаваны орган	Das Schwarze Korps
Дэвіз	Meine Ehre heißt Treue
Тэкст дэвізу	Meine Ehre heißt Treue
Краіна	Ваймарская рэспубліка, Нацысцкая Нямеччына
Палітычная ідэалёгія	нацыянал-сацыялізм
Уласьнік	Ostindustrie
Месца штаб-кватэры	Бэрлін, Мюнхэн
Замяніў	Q96680094, Stoßtrupp Adolf Hitler
Дата спыненьня існаваньня	8 траўня 1945, 10 кастрычніка 1945

Першапачаткова СС прызначаліся для асабістай аховы Адольфа Гітлера і ўваходзілі ў склад штурмавых атрадаў. З 1934 году СС былі выдзеленыя з штурмавых атрадаў (СА) як асобная структура НСДАП і падпарадкоўваліся асабіста Гітлеру і райхсфюрэру СС Гайнрыху Гімлеру. У сьнежні 1939 колькасьць СС складала 243,6 тыс. чал (у тым ліку ў Агульных СС — 223,6 тыс. чалавек). Зь сьнежня 1934 пачалося стварэньне частак узмацненьня СС, якія ў чэрвені 1940 атрымалі найменьне Войскаў СС (да сакавіка 1945 колькасьць асабістага складу Войскаў СС складала 830 тыс. чалавек).

У 1933—1945 ў падпарадкаваньні СС знаходзіліся канцэнтрацыйныя лягеры і лягеры сьмерці, у якіх загінулі мільёны людзей. СС былі асноўным арганізатарам тэрору і зьнішчэньня людзей па расавых прыкметах, палітычных перакананьнях і дзяржаўнай прыналежнасьці як у Нямеччыне, так і ў акупаваных ёю краінах.

СС датычныя да мноства ваенных злачынстваў і злачынстваў супраць чалавечнасьці. Нюрнбэрскі трыбунал прызнаў вялікую групу сябраў СС злачынцамі.

Глядзіце таксама

• 30-я грэнадэрская дывізія Вафэн-СС (1-я беларуская)