Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
Акто́р ці акто́рка парнаграфічнага фільма, альбо порназо́рка — гэта асоба, якая выконвае сэксуальныя дзеяньні ў відэа, якія звычайна характарызуюцца як парнаграфічны фільм. Такія кароткія запісы, як правіла, робяцца ў шэрагу розных парнаграфічных паджанраў, дзе спробуюць паказаць непрыстойныя выдумкі, а ўдзельнікі, абраныя для пэўных дзеяньняў, у першую чаргу выбіраюцца па здольнасьці ствараць або адпавядаць гэтай выдумцы. Парнаграфічныя відэазапісы называюцца порнафільмамі ці проста порна. Такія фільмы падзяляюцца на два асноўныя жанры:
Жанры й інтэнсіўнасьць відэа ў асноўным вызначаюцца попытам. У залежнасьці ад жанру фільма, зьнешні выгляд на экране, узрост і цялесныя асаблівасьці галоўных ўдзельнікаў і іхная здольнасьць ствараць пахатлівы настрой запісу маюць надзвычай важнае значэньне. Большасьць удзельнікаў займаюцца вузкім паказам у пэўных жанрах, такіх як:
Парнаграфічная прамысловасьць у ЗША першай распрацавала ўласную сыстэму зорак кіно, у першую чаргу з-за грашовае прычын. У іншых краінах «зорная» сыстэма не распаўсюджана, і большасьць удзельнікаў зьяўляюцца «выпадковымі асобамі». Большасьць выканаўцаў выкарыстоўваюць псэўданім і імкнуцца захаваць невядомасьць на экране. Шэраг парнаграфічных удзельнікі й ўдзельніцы напісалі свой жыцьцяпіс. Вельмі рэдка бывае, каб парнаграфічныя ўдзельнікі пасьпяхова перайшлі на непарнаграфічную кінапрамысловасьць.
Колькасьць удзельнікаў парнаграфічных фільмаў, якія працавалі ў ЗША, можа быць паказана колькасьцю ўдзельнікаў, правераных Фондам мэдыцынскае аховы здароўя дарослых. Калі ў 2011 годзе ў базе гэтых людзей, якіх лячылі або правяралі на хваробы, яна ўтрымлівала падрабязныя веды пра больш за 12 000 удзельнікаў парнаграфіі, якія правяраліся з 1998 году. Паводле зьвестак за 2011 год, у каліфарнійскім прадпрыемстве «Порна даліна» працавала прыблізна 1200—100 выканаўцаў[1].
Вытворчасьць стужак для непрыстойных запісаў пачалася з фатаздымкаў. «Рухомыя карціны», якія прадстаўлялі аголенасьць, былі папулярныя ў пачатку 1900-х гадоў, якія мелі ўручную пракручаныя фільмы і акуляры зь «віраглядам» (стэрэаскоп у стылі Гольмса). Гэтыя недарагія забаўкі паказвалі жанчын, якія не саромеліся, іх поўную аголенасьць і нават плоцкае каханьне.
Вытворчасьць эратычных фільмаў пачалося амаль адразу пасьля вынаходкі кінафільма. Першым эратычным фільмам стаў 7-хвілінны фільм 1896 году «Ле-Кушэр-дэ-Марые» рэжысэра Альбэрта Кіршнэра (пад назвай «Леар»), у якім Люіза Вілі выконвала санвузельскі стрыптыз[2][3]. Іншыя францускія кінарэжысэры таксама пачалі рабіць падобны кінастужкі, паказваючы жанчын, якія рухаюцца. Браты Патэ забясьпечылі попыт ва ўсёй Эўропе. У Аўстрыі Ёган Шварцэр стварыў 52 эратычныя пастаноўкі паміж 1906 і 1911 гг., Кожная зь якіх утрымлівала маладых мясцовых жанчын, цалкам аголеных, каб забясьпечыць «сваю» мясцовую крыніцу францускім пастаноўкам.
Выканаўцы ў гэтых раньніх пастаноўках звычайна былі тайнымі (гэта значыць безь імя) альбо выкарыстоўвалі псэўданімы, каб пазьбегнуць пакараньняў дзяржавы і грамадзкага асуджэньня. Выкарыстаньне псэўданімаў было звычайным у прамысловасьці. Удзельнікі парнаграфічных фільмаў часта захоўваюць таямнічасьць, выкарыстоўваючы псэўданімы, каб падтрымліваць сваю малавядомасьць, а іншыя выконваюць безь імёнаў і псэўданімаў. Выкарыстаньне псэўданімаў застаецца традыцыйным у галіны, і ўдзельнікі выступаюць пад рознымі прозьвішчамі, у залежнасьці ад жанру фільма, альбо мяняюць псэўданім, калі папярэдні можа ўплываць на продаж кінавырабаў.
Кейсі Донаван зьнялася ў першым вядомым парнаграфічным запісе «Хлопчыкі ў пяску» ў 1971 годзе[4]. Аднак, напэўна, першай порназоркай, якая стала ў ЗША, стала Лінда Лаўлас (псэўданім Лінды Сьюзэн Борэман) з Новага-Ёрка, якая зьнялася ў 1972 г. ў запісе «Глыбокае горла». Фільм сабраў мільёны долараў ва ўсіх ЗША, яго посьпех спрабавалі паўтарыць іншыя стваральнікі порна, такія як Мэрылін Чэмбэрс (За зялёнымі дзьвярыма), Глёрыя Леанард (Адкрыцьцё Туман Бетховена), Джорджына Шэлвін (Д’ябал у міс Джонс) і Бамбі Вудз (Дэбі ў Далясе).
Час з пачатку 1970-х да канца 70-х або пачатку 1980-х гадоў атрымаў назву «Залатое стагодзьдзе порнаграфіі», калі эратычныя фільмы ў ЗША вырабляліся з апавяданьнямі, падмацаванымі рэклямнымі кммпаніямі да кінафільмаў і паказваліся ў грамадзкіх тэатрах і дазволена (ці, па меншай меры, бяз жорсткіх пакараньняў) для грамадзкага спажываньня[5]. Выканаўцы ў гэтых пастаноўках сталі знакамітасьцямі, сярод якіх Пітэр Бэрлін, Джон Голмс, Джынджэр Лін Ален, Поршэ Лін, Дэзірэ Кусто, Джульета Андэрсан («Цётка Пэг»), Ліза Дэ Леў, Вераніка Гарт, Ніна Хартлі, Гары Рымс, Сэка, Анэт Гэйвэн і Эмбэр Лін. У Францыі папулярныя выканаўцы — Брыджыт Лягай, Кляра Морган, Сэлін Тран (Кацуні) і Ясьмін Ляфіт. У Італіі швэдка Марына Лётар увайшла ў вядомасьць у пачатку 1980-х, а таксама Мона Поцы, Ілёна Сталер (Чычаліна) й Лілі Караты.
Большасьць парнаграфічных фільмаў накіравана на гледача, якія ў асноўным — мужчыны. Вось чаму большая ўвага ў порна надаецца ўдзельніцам-жанчынам. Парнаграфічныя фільмы спрабуюць прадставіць пахатлівыя выдумкі, а ўдзельніцы падбіраюцца па здольнасьці ствараць альбо адпавядаць гэтай выдумцы. Часта выдумка можа ўплываць для падбору жанчын:
Удзельнікі абавязаны спакойна ставіцца да пахатлівага запісу, калі ўсе пахатлівыя дзеяньні паказваюцца як прыемныя і радасныя. Звычайна ўдзельнікі паказваюцца як заўсёды даступныя і гатовыя ўдзельнічаць у любых пахатлівых дзеяньнях, якія пажадае іх таварыш-удзельнік на экране.
У залежнасьці ад жанру фільма, зьнешні выгляд на экране і цялесныя асаблівасьці галоўных удзельнікаў і іх здольнасьць ствараць пахатлівы настрой фільма мае вырашальнае значэньне. Большасьць удзельнікаў займаюцца ўдзелам у некаторых пахатлівых дзеяньнях. Пахатлівыя дзеяньні могуць быць поўнасьцю выдуманнымі альбо часткова. Незалежна ад жанру, большасьць удзельнікаў абавязаны выступаць аголенымі ў парнаграфічных фільмах.
Сапраўдныя (а не выдуманыя і намаляваныя на ЭВМ) выступленьні выканаўцаў на экране маюць галоўнае значэньне. Звычайна жанчыны маладзейшыя за мужчын, у падлеткавым узросьце, 20 і 30 гадоў. У прамысловасьці аддаецца перавага стройным і буйным жанчынам; некаторыя кінастудыі заахвочваюць сваіх акторак мець грудныя ўкладышы й прапануюць аплаціць рэзаньне грудзей для іх устаўкі[6].
Паводле словаў рэжысэра Джонатана Моргана[6],
Дзяўчаты могуць быць адзначаны як А, Б і Г. Вось зьяўляецца птушаня на скрынцы. У яе ёсьць сіла. Значыць, яна зьявіцца позна альбо зусім не зьявіцца. 99,9% зь іх робяць гэта.
— Мартын Эміс піша пра высокую рызыку, павышэньне ўзроўню злачынстваў у порнапрамысловасьці.
Менш пажаданыя жанчыны з большай верагоднасьцю згаджаюцца зьдзяйсьняць больш збачэнскія і рызыкоўныя для здароўя пахатлівыя дзеяньні, такія як «двайны анал», бо хочуць атрымаць працу. Па словах Моргана,
Некаторыя дзяўчаты прывыкаюць за дзевяць месяцаў ці год. 18-гадовая мілая маладая рэч, якая падпісвае з агенцтвам дагавор, на першым тыдні здымае пяць фільмаў. Пяць рэжысэраў, пяць удзельнікаў, пяць разоў пяць: яна атрымлівае тэлефонныя званкі. Сто фільмаў за чатыры месяцы. Яна больш ня сьвежая. Яе цана зьніжаецца, і яе перастаюць тэлефанаваць. Тады гэта: «Добра, зробіш анальны? Будзеш рабіць БДСМ?» Тады яны прывыклі. Яны нават ня могуць патэлефанаваць. Рынкавыя сілы гэтай галіны выкарыстоўваюць іх.
Некаторыя выканаўцы адзначаюць, што «задавальненьне выканаўцы ня мае галоўнага значэньня» й што на запісе паказваецца падман. На здымках няма ніякае прыемнасьці.
Паводле дасьледаваньня[7], якое вывучае рызыкі для здароўя для выканаўцаў галіны, аўтары выявілі, што жанчыны-выканаўцы падвяргаюцца значна большай рызыцы, чым мужчыны-выканаўцы. Яны паведамілі,
Выканаўцы займаюцца рызыкоўнымі паводзінамі для здароўя, якія ўключаюць у сябе рызыкоўныя дзеяньні, якія зьяўляюцца неабароненымі, злоўжываніне наркотыкамі. Яны падвяргаюцца цялесным пашкоджаньням на здымачным месцы. Шмат хто ўвайшоў і пакінуў галіну з грашовымі даўгамі і пакутаваў душэўных хістаньняў.
Страх выбуху хваробаў у выканаўцаў порнапрамысловасьці.[7]
Акрамя таго, існуе адваротныя думкі, якія сьцьвярджаюць, што порнавырабы не абавязкова неэтычная і прыніжаюць годнасьць. Па словах Лін Камэла, прафэсаркі, прадстаўляючы практыку прыніжэньня ў якасьці вобразу ўсёй порнапрамысловасьці «падобнае да таго, каб гаварыць пра Галівуд, спасылаючыся толькі на нізкаякасныя Вэстэрны»[8].
У аглядзе 2018 году, апублікаваным у часопісе «Дасьледваньні плоці», устаноўлена, што большасьць спажыўцоў мужчынскай парнаграфіі выказалі непрыязнасьць, убачыўшы «дзеяньні, якія былі больш відавочнымі і балючымі для выканаўцаў жанчын, напрыклад, грубы „трах“ альбо грубае анальнае пранікненьне»[9]. Яны прыйшлі да высновы, што нягледзячы на перанасычанасьць экстрэмальным і дзівосным зьместам у гэтай галіне, большасьць спажыўцоў не зацікаўлены ў грубасьці альбо зьневажальным порна.
У той час як галоўная ўвага ў гетэрасексуальных фільмах для дарослых — жанчыны, якія ў асноўным выбіраюць іх на экране, але пэўная ўвага надаецца выканаўцам-мужчынам, якія могуць выканаць жаданьні мужчынскага гледача як свайго «паручніка». Большасьць выканаўцаў мужчынскай плоці ў гетэрасэксуальнай парнаграфіі звычайна выбіраюць менш за зьнешні выгляд і больш за сваю пахатлівую дзейнасьць, а іменна за здольнасьць рабіць тры рэчы:
Аднак большасьць экранных семявывяржэньняў, стрэлаў вадкасьці зь пісі — выдуманыя і раней запісаныя, бо ў порнавытворцаў маюцца свае запасы адпаведных запісаў. У мінулым няздольнасьць удзельніка падтрымліваць стаяк альбо быць схільным заўчаснай «стрэліць семям» былі прычынай для звальненьня ўдзельніка. Зараз такія пытаньні вырашаюцца пры ўжываньні лекаў, хоць, напрыклад, Віягра можа зрабіць твар удзельніка прыкметна пачырванелым, даць яму галаўны боль, абцяжарыць вылеў семя і можа заняць каля 45 хвілін. Па словах рэжысэра Джона Стальяна, выкарыстаньне Віягры азначае: «Вы таксама губляеце вымярэньне. Хлопец трахацца без канца»[6].
Рон Джэрэмі, Джон Холмс і Рока Сіфрэды лічацца ў ЗША галоўнымі выканаўцамі мужчын. У дадатак да сваёй славы, Рон Джэрэмі быў галоўным прадуктам у гэтай галіне з 1970-х гадоў і стаў нечым культурным абразам[11]. Кену Шымізу прыпісваецца тое, што ён займаўся пахатлівымі дзеяньнямі з больш чым 8000 жанчын падчас здыманьня 7500 фільмаў.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.