Лаўрэнці Берыя

Лаўрэ́нці Па́ўлавіч Бе́рыя (па-грузінску: ლავრენტი პავლეს ძე ბერია; 17 сакавіка [ст. ст. 29 сакавіка] 1899 — 23 сьнежня 1953) — савецкі дзяржаўны і палітычны дзяяч, Генэральны камісар дзяржбясьпекі (1941), Маршал Савецкага Саюзу (з 1945), Герой Сацыялістычнай Працы (з 1943).

Лаўрэнці Берыя
па-грузінску: ლავრენტი პავლეს ძე ბერია
2-і міністар унутраных справаў СССР
5 сакавіка — 26 чэрвеня 1953
Прэм’ер-міністар	Георгі Малянкоў
Папярэднік	Сяргей Круглоў
Наступнік	Сяргей Круглоў
3-і камісар унутраных справаў СССР
25 лістапада 1938 — 29 сьнежня 1945
Прэм’ер-міністар	Вячаслаў Скрабін (1930—1941), Ёсіф Джугашвілі (1941—1946)
Папярэднік	Мікола Яжоў
Наступнік	Сяргей Круглоў
6-ы першы сакратар цэнтральнага камітэту Камуністычнай партыі Грузіі
14 лістапада 1931 — 31 жніўня 1938
Папярэднік	Лаўрэнці Картвелішвілі
Наступнік	Кандыд Чарквіяні
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	17 сакавіка 1899 вёска Мерхеўлі, Гумісьцінская воласьць, Сухумскі павет, Кутаіская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр	23 сьнежня 1953 (54 гады) г. Масква, Расейская СФСР, СССР
Партыя	КПСС (з 1917 г.)
Адукацыя	Азэрбайджанскі дзяржаўны ўнівэрсытэт нафты і прамысловасьці[d]
Сужэнец	Ніно Цеймуразаўна Гегечкоры
Дзеці	Сярго
Бацька	Павал Хухаевіч
Маці	Марта Вісарыёнаўна Джакелі
Узнагароды
Подпіс

Намесьнік старшыні Савета міністраў СССР (1946—1953), першы намесьнік старшыні Савету міністраў СССР (1953). Чалец Дзяржаўнага камітэту абароны СССР (1941—1944), намесьнік старшыні ДКА СССР (1944—1945). Чалец ЦВК СССР 7 скліканьня, дэпутат Вярхоўнага Савету СССР 1—3 скліканьняў. Чалец ЦК Усерасейскай камуністычнай партыі (б) (1934—1953), кандыдат у чальцы Палітбюро ЦК партыі (1939—1946), чалец Палітбюро (1946—1953). Уваходзіў у найбліжэйшае атачэньне Сталіна. Курыраваў шэраг найважнейшых галінаў абароннай прамысловасьці, у тым ліку ўсе распрацоўкі, якія датычылі стварэньня ядзернай зброі і ракетнай тэхнікі.

Пасьля сьмерці Сталіна, у чэрвені 1953 г. яго арыштавалі па абвінавачваньні ў шпіянажы на карысьць Брытаніі і змове з мэтай захопу ўлады. 23 сьнежня Спэцыяльная судовая прысутнасьць Вярхоўнага суда СССР выракла яго на расстрэл, які ўвечары выканаў першы намесьнік загадніка войскамі Маскоўскай вайсковай акругі Павал Баціцкі^[1].