Жыгімонцкая вуліца (Вільня)

Жыгімо́нцкая ву́ліца^{[lower-alpha 1][1]} (лет. Žygimantų gatvė) — вуліца ў цэнтральнай частцы Вільні, у Старым Месьце. Працягвае Арсэнальную вуліцу. Праходзіць узьбярэжжам ракі Вяльлі і зьвязвае масты караля Міндоўга і Зялёны. Працягваецца вуліцай Альбэрта Гаштольда.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Жыгімонцкая вуліца.

Жыгімонцкая лац. Žygimonckaja
Вільня
Агульная інфармацыя
Гістарычны раён	Старое Места
Былыя назвы	Сьвіная, Бульвар, Набярэжная Вяльлі, Пажэлы
Даўжыня	700 м
Паштовыя індэксы	LT-01102
На мапе
Google
Вуліца Жыгімонцкая ў Вікісховішчы

Гісторыя

Сфармавалася ў другой палове XIX ст. пры ўпарадкаваньні набярэжнай Вяльлі. Актыўна забудоўвалася ў канцы XIX — пачатку XX стагодзьдзяў пераважна 3-х і 4-павярховымі дамамі.

Назву Жыгімонцкай атрымала ў міжваенны пэрыяд у гонар каралёў і вялікіх князёў з адпаведным імём (Жыгімонт Стары, Жыгімонт Аўгуст, Жыгімонт Ваза). За савецкім часам вуліцу перайменавалі ў імя Пажэлы.

Агульныя зьвесткі

Даўжыня вуліцы каля 700 м. Нумарацыя дамоў пачынаецца ад скрыжаваньня з вуліцай Тадэвуша Ўрублеўскага. Ёсьць роварная дарожка.

Зь левага боку адыходзіць вуліца Радзівілаў. Сканчаецца на скрыжаваньні зь Віленскай вуліцай.

Забудова

Бібліятэка Акадэміі навук

Няцотны бок

• № 1 (таксама вуліца Тадэвуша Ўрублеўскага, 8) — кутні дом з жоўтай цэглы, у якім месьціцца Бібліятэка Акадэміі навук Летувы імя Ўрублеўскіх^[2]. Будаваўся ў 1884—1888 гадох паводле праекту архітэктара Кіпрыяна Мацулевіча.
• № 3 — зімовы палац Тышкевічаў з аранжарэяй. 2-павярховы дом збудавалі ў 1891—1895 гадох паводле праекту К. Мацулевіча.
• № 9 — дом Ігната Парчэўскага. Будаваўся ў 1893—1895 гадох паводле праекту архітэктара Апалінара Мікульскага.

Цотны бок

• № 2 — 3-павярховы дом, у якім месьціцца Найвышэйшы адміністрацыйны суд Летувы. Збудаваны ў 1892 годзе паводле праекту Канстантына Быкоўскага. Знаходзіўся ў валоданьні Ганны Заячак і Кацярыны Тышкевіча.
• № 4 — дом, збудаваны ў 1886 годзе паводле праекту архітэктара Юльяна Янушэўскага.
• № 10 — дом, збудаваны ў 1911 годзе паводле праекту інжынэра Фёдара Смаргонскага.

Заўвагі

1. таксама Жыгімонтаўская вуліца

Крыніцы

1. Наша Ніва. № 1, 1994. С. 7.
2. Лашкевіч К. «Страчаная сталіца». Славутыя віленчукі, якія сімпатызавалі беларускаму адраджэнню, TUT.BY, 28 красавіка 2011.

Літаратура

• Луцкевіч Л. Вандроўкі па Вільні. — Вільня: Рунь, 1998.— 160 с.: іл. ISBN 9986-9228-2-8.