Васіль Ігнаценка

Васіль Іванавіч Ігнаценка (па-ўкраінску: Василь Іванович Ігнатенко; 13 сакавіка 1961 в. Сьпярыжжа, Брагінскі раён, Гомельская вобласьць — 13 траўня 1986, Масква) — ліквідатар катастрофы на Чарнобыльскай АЭС, камандзір аддзяленьня 6-й самастойнай ваенізаванай пажарнай часткі па ахове гораду Прыпяць, Герой Украіны.

Васіль Ігнаценка
13 сакавіка 1961(1961-03-13) — 13 траўня 1986(1986-05-13) (25 гадоў)
Месца нараджэньня	в. Спярыжжа, Брагінскі раён, Гомельская вобласьць, Беларуская ССР
Месца сьмерці	Масква, РСФСР
Прыналежнасьць	СССР
Званьне	старэйшы сяржант
Узнагароды	Ордэн Залатая Зорка Ордэн Чырвонага Сьцягу
Васіль Ігнаценка ў Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 13 сакавіка 1961 году ў вёсцы Сьпярыжжа Брагінскага раёну Беларусі. Бацькі — Іван Тарасавіч Ігнаценка і Тацьцяна Пятроўна Ігнаценка ^[1].

Пасьля заканчэньня Гомельскага вучылішча электратэхнікі працаваў па спэцыяльнасьці ў Бабруйску. На службу ў армію трапіў у адну з пажарных частак Масквы, дзе захапіўся пажарнай справай. Пасьля службы працаваў у спэцыялізаванай ваенізаванай пажарнай часцы № 6 г. Прыпяць. Старэйшы сяржант унутранай службы, майстар спорту СССР.

Васіль Ігнаценка прымаў непасрэдны ўдзел у тушэньні пажару на Чарнобыльскай АЭС уначы з 25 на 26 красавіка 1986 году. Ён быў у ліку першых пажарных, якія прыбылі на тушэньне пажару на чацьвёртым энэргаблёку ЧАЭС, у выніку атрымаў сьмяротную дозу радыяактыўнага апраменьваньня. Перавезены на лячэньне ў Маскву ў шостую клініку інстытуту біяфізыкі.

Памёр 13 траўня 1986 году. Пахаваны ў Маскве на Міцінскіх могілках.

Памяць

• 25 жніўня 2007 году ў г. Бярэзань усталяваная і асьвечаная памятная шыльда ў гонар герою Чарнобылю — Васіля Ігнаценкі^[2]
• манумэнт на цэнтральнай плошчы Брагіна
• імем Васіля Ігнаценкі названыя вуліцы ў Брагіне, Бярэзані і Менску
• бюст у вёсцы Буда-Люшава Буда-Кашалёўскага раёну
• экспазыцыя ў Брагінскім гістарычным музэі (верасень 2008 году)

Узнагароды

• ордэн Чырвонага Сьцягу (пасьмяротна) — узнагароджаны Ўказам Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету СССР ад 24 сьнежня 1986 году «За мужныя і самаадданыя дзеяньні, праяўленыя пры ліквідацыі катастрофы на Чарнобыльскай АЭС і ліквідацыі яе наступстваў» ^[3]
• Адзнака Прэзыдэнта Ўкраіны — крыж «За мужнасьць» (пасьмяротна) — узнагароджаны Ўказам Прэзыдэнта Ўкраіны ад 8 траўня 1996 году «За асабістую мужнасьць і адвагу, праяўленыя пры ліквідацыі катастрофы на Чарнобыльскай АЭС» ^[4]
• Герой Украіны (пасьмяротна, з уручэньнем ордэну Залатая Зорка) — узнагароджаны Ўказам Прэзыдэнта Ўкраіны ад 21 красавіка 2006 году «За гераічны подзьвіг у імя жыцьця цяперашніх і будучых пакаленьняў, асабістую мужнасьць і самаахвяраваньне, праяўленыя пры ліквідацыі катастрофы на Чарнобыльскай АЭС» ^[5]

Крыніцы

1. У сэрца стукае несціхаючы боль
2. Памяць пра герояў Чарнобыля
3. Супрацоўнікі МНС ўшанавалі памяць ахвяраў на Чарнобыльскай АЭС(недаступная спасылка)
4. Указ Прэзідэнта Украіны ад 08.05.1996 году № 316/96
5. Указ Прэзідэнта Украіны ад 21.04.2006 году № 328/2006

Вонкавыя спасылкі

• Помнікі ў Краснагорску. Ліквідатары аварыі на ЧАЭС, якая загінулі ад прамянёвай хваробы.