Юзэф Мікалай Радзівіл

Юзэф Міколай Радзівіл (па-польску: Józef Mikołaj Radziwiłł, 13 лістапада 1736, Кракаў — 15 лютага 1813) — князь, дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Пісар вялікі літоўскі з 11 сьнежня 1764 «па Юзэфу Сасноўскаму, які стаў пісарам польным», менскі ваявода з 29 траўня 1773 «па сьмерці Тадэвуша Буржынскага», троцкі кашталян з 3 лютага 1784 «па Андрэю Агінскаму», апошні троцкі ваявода з 9 лютага 1788 «па сьмерці Андрэя Агінскага». Пасол на соймы 1760, 1764, маршалак Трыбунала ВКЛ у 1782. У 1777 атрымаў Ордэн Белага Арла.

Юзэф Міколай Радзівіл

Юзэф Міколай Радзівіл
Герб «Трубы»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	13 лістапада 1736 Кракаў
Памёр	15 лютага 1813 Радзівілімонты, Слуцкі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Пахаваны	пахавальня Радзівілаў[d]
Род	Радзівілы
Бацькі	Марцін Мікалай Радзівіл Аляксандра Бялхацкая
Жонка	Антаніна графіня Мянчынская Вікторыя графіня Астрарог
Дзеці	Антоні Ганна Вікторыя Канстанцыя Аляксандра Тэрэза
Рэгаліі
Ордэн Белага арла

Жыцьцяпіс

З магнацкага роду князёў Радзівілаў гербу «Трубы», сын Марціна Мікалая і кашталянкі бецкай Аляксандры Бялхацкай.

Да дванаццаці год жыў пад апекай псыхічна хворага бацькі, а калі таго прызналі недзеяздольным, апекваўся Геранімам Фларыянам Радзівілам. Быў фізычна непаўнавартасны. Навучаўся ў Варшаве. Займаў шэраг дзяржаўных пасад. У 2-й палове 1760-х гадоў прыхільнік групоўкі Чартарыйскіх, падтрымліваў абраньне на трон Рэчы Паспалітай Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Далучыўся да Радамскай канфэдэрацыі (быў абраны маршалкам Мазырскай канфэдэрацыі).

З 1759 восьмы клецкі ардынат. Меў таксама маёнткі ў Польшчы (у тым ліку Нябораў(pl) і Прыгодзічы(pl)), быў адным з апекуноў над лятыфундыяй Караля Станіслава Радзівіла «Пане Каханку» ў часе яго эміграцыі.

Быў двойчы ў шлюбе з Антанінай графіняй Мянчынскай, дачкой падляскага ваяводы, і Вікторыяй графіняй Астрарог, дачкой чэрскага стольніка, і меў дзяцей:

• Антонія, каноніка віленскага;
• Ганну, жонку Любанскага;
• Канстанцыю, жонку расейскага генэрала Чудоўскага;
• Вікторыю, жонку наваградзкага ваяводзіча Ксавэрыя Несялоўскага.
• Аляксандру, заўчасна памерлую;
• Тэрэзу, рана памерлую;

Пасьля падзелу Рэчы Паспалітай частку маёмасьці перадаў на карысьць родных, і рэштку жыцьця пражыў у Радзівілімонтах. Пахаваны ў Нясьвіжы.

Літаратура

• Wolff J. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego: 1385—1795. Kraków, 1885.
• Żychliński T. Złota księga szlachty polskiej, Poznań, T.1-31, 1879—1908.
• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0