Урсуля фон дэр Ляен

	Урсуля фон дэр Ляен
	па-нямецку: Ursula von der Leyen
фэдэральны міністар абароны[d]
	17 сьнежня 2013 — 17 ліпеня 2019
Папярэднік	Томас дэ Мэзьер[d]
Наступнік	Анэгрэт Крамп-Карэнбаўэр
фэдэральны міністар па справах сям’і, пажылых грамадзянаў, жанчынаў і моладзі Нямеччыны[d]
	22 лістапада 2005 — 30 лістапада 2009
Папярэднік	Рэната Шміт[d]
Наступнік	Крыстына Шрэдэр[d]
фэдэральны міністар працы і сацыяльных справаў Нямеччыны[d]
	30 лістапада 2009 — 17 сьнежня 2013
Папярэднік	Франц Ёзэф Юнг[d]
Наступнік	Андрэа Налес[d]
сябра нямецкага Бундэстагу[d]
	27 кастрычніка 2009 — 22 кастрычніка 2013
сябра ляндтагу Ніжняй Саксоніі[d]
	з 2003
старшыня Эўрапейскай камісіі[d]
	з 1 сьнежня 2019
Папярэднік	Жан-Клёд Юнкер
сябра нямецкага Бундэстагу[d]
	24 кастрычніка 2017 — 31 ліпеня 2019
Наступнік	Інгрыд Пальман[d]
сябра нямецкага Бундэстагу[d]
	22 кастрычніка 2013 — 24 кастрычніка 2017
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася:	8 кастрычніка 1958[…] (66 гадоў); Іксэль[d], Брусэльскі сталічны рэгіён, Бэльгія;
Партыя:	Хрысьціянска-дэмакратычны саюз Нямеччыны;
Сужэнец:	Гайка фон дэр Ляен[d]
Дзеці:	David von der Leyen[d], Sophie von der Leyen[d], Maria Donata von der Leyen[d], Victoria von der Leyen[d], Johanna von der Leyen[d], Egmont von der Leyen[d] і Gracia von der Leyen[d]
Бацька:	Эрнст Альбрэхт[d]
Маці:	Адэль Альбрэхт[d]
Адукацыя:	Вышэйшая мэдычная школа Гановэру[d]; Гётынгенскі ўнівэрсытэт; Гановэрскі ўнівэрсытэт[d]; Вэстфальскі ўнівэрсытэт імя Вільгельма[d]; Лёнданская школа эканомікі; European School, Brussels I[d];
Узнагароды:	моўны фальсыфікатар року[d] (2014) BigBrotherAwards[d] (2017) BigBrotherAwards[d] (2009) моўны фальсыфікатар року[d] (2021) 100 жанчынаў[d] (2022) Time 100[d] (2022) Q126416228? (9 чэрвеня 2023)
	Урсуля фон дэр Ляен у Вікісховішчы

Урсуля Гэртруд фон дэр Ляен (па-нямецку: Ursula Gertrud von der Leyen; у дзявоцтве Альбрэхт; нарадзілася 8 кастрычніка 1958 году, Іксэль, Брусэль, Бэльгія) — нямецкі і эўрапейскі палітык.

Хуткія факты фэдэральны міністар абароны[d], Папярэднік ...

Закрыць

У 2013—2019 гадох займала пасаду лідэра кіроўнага Хрысьціянска-дэмакратычнага зьвязу і міністаркі абароны Нямеччыны, стаўшы першай жанчынай на гэтай пасадзе. 16 ліпеня 2019 году была абраная на пасаду Старшыні Эўрапейкай камісіі. Заступіла на пасаду 1 сьнежня 2019 году. 18 ліпеня 2024 году пераабрана галавой Эўракамісіі на другі тэрмін. Урсуля фон дэр Ляен мае сем дзяцей.

Поруч зь сям’ёй пераехала ў рэгіён Гановэру ў 1971 годзе, калі ейны бацька пастанавіў заняцца палітыкай і стаў міністрам-прэзыдэнтам зямлі Ніжняя Саксонія ў 1976 годзе. У 1977 годзе яна пачала вывучаць эканоміку ў Гётынгенскім унівэрсытэце. Праз страх перад камуністычным тэрарызмам у Заходняй Нямеччыне яна ўцякла ў Лёндан у 1978 годзе пасьля таго, як ейнай сям’і паведамілі, што Фракцыя Чырвонай Арміі плянуе выкрасьці яе праз тое, што яна дачка вядомага палітыка. Больш за год Альбрэхт больш за год хавалася ў Лёндане, дзе жыла пад аховай Скотлэнд-Ярду пад імём Роўз Лэдсан, каб пазьбегнуць выяўленьня, і паступіла ў Лёнданскую школу эканомікі^[4]^[5]^[6]^[7]. Яна вярнулася ў Нямеччыну ў 1979 годзе, але некалькі гадоў жыла з ахоўнікам^[8].

У 1980 годзе дзяўчына перайшла да вывучэньне мэдыцыны і паступіла ў Гановэрскую мэдычную школу, якую скончыла ў 1987 годзе і атрымала мэдычную ліцэнзію з спэцыялізацыяй на жаночым здароўі^[9]. З 1988 па 1992 гады Альбрэхт працавала асыстэнткай лекара ў жаночай клініцы Гановэрскай мэдычнай школы. Пасьля абараніла дысэртацыю^[10] і атрымала ступень доктаркі мэдычных навук у 1991 годзе. Пасьля нараджэньня двайнятаў была хатняй гаспадыняй у Каліфорніі з 1992 па 1996 гады, у той час як ейны муж працаваў выкладчыкам Стэнфардзкага ўнівэрсытэту. У 1996 годзе вярнулася ў Нямеччыну^[11]. З 1998 па 2002 гады яна выкладала на катэдры эпідэміялёгіі, сацыяльнай мэдыцыны і дасьледаваньняў сыстэмы аховы здароўя Гановэрскай мэдычнай школы. У 2001 годзе яна атрымала ступень магістра аховы здароўя^[12]^[13].

Урсуля фон дэр Ляен далучылася да ХДС у 1990 годзе і пачала актыўна браць удзел у мясцовай палітыцы ў Ніжняй Саксоніі ў 1996 годзе, неўзабаве пасьля таго, як вярнулася ў Нямеччыну. Яна была сябрам камітэту па сацыяльнай палітыцы ХДС у Ніжняй Саксоніі з 1996 году, а таксама стала актыўным сябрам асацыяцыі лекараў у партыі^[14].

У Ляндтагу і Бундэстагу

Фон дэр Ляен была абраная ў парлямэнт Ніжняй Саксоніі на зямельных выбарах 2003 году ў той жа акрузе, якую прадстаўляў тагачасны канцлер краіны Гергард Шрэдэр з 1986 па 1998 гады. З 2003 па 2005 гады яна была міністаркай ураду Ніжняй Саксоніі, служыўшы ў кабінэце Крыстыяна Вульфа, адказваючы за сацыяльныя справы, жанчынаў, сям’ю і ахову здароўя^[14]. У 2003 годзе далучылася да групы на чале з Ангелай Мэркель дзеля распрацоўкі альтэрнатыўнай прапановы рэформы сацыяльнага забесьпячэньня ў адказ на «Парадак дня 2010» канцлера Шрэдэра. Напярэдадні фэдэральных выбараў 2005 году Мэркель абрала фон дэр Ляен у свой ценявы кабінэт^[15]^[16]. У 2005 годзе яна была прызначаная фэдэральнай міністаркай па справах сям’і і моладзі ў кабінэце Мэркель.

На фэдэральных выбарах 2009 году фон дэр Ляен была абраная ў Бундэстаг ад 42-й выбарчай акругі Гановэра поруч Эдэльгардам Бульманам ад сацыял-дэмакратаў. На перамовах аб стварэньні кааліцыйнага ўраду пасьля выбараў яна ачольвала дэлегацыю ХДС/ХСС у працоўнай групе, якая займалася палітыкай аховы здароўя. Яна была зноў прызначаная міністаркай сям’і^[17], але 30 лістапада 2009 году замяніла Франца Ёзэфа Юнга на пасадзе фэдэральнай міністаркі працы і сацыяльных справаў^[18].

У міністэрстве абароны

У лістападзе 2010 году яна была абраная адным з чатырох намесьнікаў старшыні ХДС Меркель разам з Фолькерам Буф’е, Норбэртам Рэтгенам і Анэт Шаван. У сьнежні 2013 году Ўрсуля фон дэр Ляен была прызначаная на пасаду міністаркі абароны краіны, стаўшы першай жанчынай у гісторыі Нямеччыны на гэтай пасадзе^[19]. Цягам першага году яна тройчы наведала войскі бундэсвэра, дыслякаваныя ў Аўганістане, і назірала за паступовым вывадам нямецкіх жаўнерам краіны^[20]. У чэрвені 2014 году фон дэр Ляен прадставіла плян коштам 100 мільёнаў эўра, каб зрабіць нямецкае войска больш прывабным для рэкрутаў, у тым ліку шляхам прапановы дзіцячых садкоў для дзяцей салдат і значнага павышэньня наддатак за працу ў цяжкіх камандзіроўках^[21]^[22].

На Мюнхэнскай канфэрэнцыі па бясьпецы ў лютым 2015 году фон дэр Ляен публічна абараняла адмову Нямеччыны надаваць Украіне зброю. Падкрэсьліваючы неабходнасьць захаваньня адзінства ў Эўропе ў дачыненьні да Ўкраіны, яна сьцьвярджала, што перамовы з Расеяй, у адрозьненьне ад джыхадыстаў з Ісламскай дзяржавы, магчымыя. Агулам працуючы ў міністэрстве абароны да 2019 году, яна сутыкалася з крытыкай у свой бок за стыль кіраваньня, залежнасьць ад зьнешніх кансультантаў і цяжкасьці з падрыхтоўкай войска^[23].

У структурах Эўразьвязу

2 ліпеня 2019 году фон дэр Ляен была прапанаваная Эўрапейскай радай у якасьці кандыдата на пасаду прэзыдэнта Эўрапейскай камісіі^[24]^[25]. 16 ліпеня ейная кандыдатура была зацьверджаная Эўрапейскім парлямэнтам 383 галасамі супраць 327^[26]. Нямеччына ўстрымалася падчас галасаваньня. У артыкуле The Guardian распавядалася, што галоўным чыньнікам адмовы Нямеччыны падтрымаць ейнае вылучэньне было тое, што фон дэр Ляен зважалася на радзіме асобай, якая выклікае рознагалосьсі^[27].

Праз новую пасаду ў структуры Эўразьвязу яна адмовілася ад свайго месца ў Бундэстагу 31 ліпеня 2019 году^[28] ды пераехала ў Брусэль. У сакавіку 2020 году фон дэр Ляен адхіліла ідэю прыпыненьня Шэнгенскага пагадненьня з мэтай увядзеньня памежнага кантролю з Італіяй, якая была ахопленая пандэміяй каранавірусу^[29]^[30]^[31]. Гэтая пастанова выклікала крытыку з боку некаторых эўрапейскіх палітыкаў^[32]^[33]. Пасьля пачатку расейскага ўварваньня ва Ўкраіну ў 2022 годзе фон дэр Ляен заявіла, што Ўкраіна павінна стаць сябрам Эўразьвязу, а ўкраінскі народ належыць да эўрапейскай сям’і, але краіна мусіць прайсьці яшчэ доўгі шлях, а найперш вайна павінна скончыцца^[34]. 4 траўня 2022 году яна абвесьціла, што Эўразьвяз будзе імкнуцца забараніць увесь імпарт расейскай сырой нафты і нафтапрадуктаў^[35].

27 чэрвеня 2024 году Эўрапейская рада вылучыла фон дэр Ляен на другі тэрмін у якасьці прэзыдэнта Эўрапейскай камісіі. 18 ліпеня яна была пераабраная большасьцю галасоў дэпутатаў Эўрапарлямэнту^[36].

[1]
http://www.britannica.com/EBchecked/topic/2005334/Ursula-von-der-Leyen
[2]
Petrikowski N. P. Ursula von der Leyen // Encyclopædia Britannica (анг.)
[3]
Stammdaten aller Abgeordneten des Deutschen Bundestages
[4]
«LSE alumna Ursula von der Leyen elected EU Commission head». London School of Economics and Political Science.
[5]
Mendick, Robert; Huggler, Justin (3.07.2019). «Ursula von der Leyen, nominee for EU top job, lived in London under alias to escape Baader-Meinhof gang». The Telegraph.
[6]
Crossland, David (15.12.2013). «'Heir to Angela Merkel' appointed Germany’s first female defence minister». The Daily Telegraph.
[7]
«Dr. Ursula von der Leyen». Christlich Demokratische Union Deutschlands.
[8]
«Who is Germany’s Ursula von der Leyen, the surprise candidate set to take the EU’s top job?». The Local.de.
[9]
«Germany Appoints 1st Female Defense Minister». Defense News.
[10]
Ursula Gertrud von der Leyen. «C-reaktives Protein als diagnostischer Parameter zur Erfassung eines Amnioninfektionssyndroms bei vorzeitigem Blasensprung und therapeutischem Entspannungsbad in der Geburtsvorbereitung». Katalog der Deutschen Nationalbibliothek.
[11]
Moulson, Geir (2.07.2019). «Von der Leyen: pro-EU fixture in Merkel’s Cabinets». AP News.
[12]
«Who is Ursula von der Leyen, the New EU Commission President?». Time.
[13]
Rahlf, Katharina (30.06.2009). Lorenz, Robert; Micus, Matthias (eds.). «Ursula von der Leyen — Seiteneinsteigerin in zweiter Generation». Seiteneinsteiger: Unkonventionelle Politiker-Karrieren in der Parteiendemokratie. Springer-Verlag. — С. 278. — ISBN 978-3-531-91569-2.
[14]
«Who is EU commission president Ursula von der Leyen». Euronews.
[15]
Matthew Tempest (17.08.2005). «Merkel unveils 'cabinet' ahead of German elections». The Guardian.
[16]
Dempsey, Judy (18.08.2005). «Merkel puts small team forward». New York Times.
[17]
Fullerton, Elizabeth (27.11.2009). «Merkel moves German family minister to labor job». Reuters.
[18]
«Nachfolge von Franz Josef Jung: Von der Leyen wird Arbeitsministerin». Spiegel Online.
[19]
Oltermann, Philip (15.12.2013). «Ursula von der Leyen appointed as Germany’s first female defence minister». The Guardian.
[20]
«German defence minister makes surprise Afghanistan visit». Deutsche Welle.
[21]
Huggler, Justin (2.06.2014). «German army to offer soldiers crèches and flat-screen TVs». The Daily Telegraph.
[22]
Huggler, Justin (12.09.2014). «After army crèches and cosy barracks, Germany has new idea for troops — shorter working hours». The Daily Telegraph.
[23]
Andrea Shalal (18.10.2018). «German defense ministry orders reforms, inquiry into use of consultants». Reuters.
[24]
«First woman nominated to lead EU Commission». BBC.
[25]
«EU leaders pick Germany’s von der Leyen to lead Commission». Politico.
[26]
«MEPs back von der Leyen as EU Commission head». BBC
[27]
Oltermann, Philip (4.07.2019). «'Not the best candidate': Germans condemn own choice for top EU job». The Guardian.
[28]
«Deutscher Bundestag — Ausgeschiedene Abgeordnete der 19. Wahlperiode». Deutscher Bundestag.
[29]
«Coronavirus: EU rules out Schengen border closures amid Italy outbreak». Deutsche Welle.
[30]
«Salvini and Le Pen Don’t Have a Coronavirus Cure». Bloomberg.
[31]
Stevis-Gridneff, Matina (28.02.2020). «Coronavirus: Europe’s open borders threatened by spread of disease». The Independent.
[32]
«Coronavirus: European borders likely to remain open despite crisis in Italy, observers say». South China Morning Post.
[33]
«Coronavirus Nightmare Could Be the End for Europe’s Borderless Dream». The New York Times.
[34]
«Україна має вступити до ЄС – президент Єврокомісії». Слово і Діло.
[35]
«EU oil ban adds pressure on Russia but obstacles remain: Analysts». Al Jazeera.
[36]
«Parliament re-elects Ursula von der Leyen as Commission President». European Parliament.

Афіцыйны сайт (ням.)

Папярэднік Томас дэ Мэзьер	Міністар абароны Нямеччыны 17 сьнежня 2013 — 17 ліпеня 2019	Наступнік Анэгрэт Крамп-Карэнбаўэр

[_620cd6c643ba96ed-1] [1]
http://www.britannica.com/EBchecked/topic/2005334/Ursula-von-der-Leyen

[_b4f6f2a627b2c009-2] [2]
Petrikowski N. P. Ursula von der Leyen // Encyclopædia Britannica (анг.)

[_c6c135d0611c76b0-3] [3]
Stammdaten aller Abgeordneten des Deutschen Bundestages

[4] [4]
«LSE alumna Ursula von der Leyen elected EU Commission head». London School of Economics and Political Science.

[5] [5]
Mendick, Robert; Huggler, Justin (3.07.2019). «Ursula von der Leyen, nominee for EU top job, lived in London under alias to escape Baader-Meinhof gang». The Telegraph.

[6] [6]
Crossland, David (15.12.2013). «'Heir to Angela Merkel' appointed Germany’s first female defence minister». The Daily Telegraph.

[7] [7]
«Dr. Ursula von der Leyen». Christlich Demokratische Union Deutschlands.

[8] [8]
«Who is Germany’s Ursula von der Leyen, the surprise candidate set to take the EU’s top job?». The Local.de.

[9] [9]
«Germany Appoints 1st Female Defense Minister». Defense News.

[10] [10]
Ursula Gertrud von der Leyen. «C-reaktives Protein als diagnostischer Parameter zur Erfassung eines Amnioninfektionssyndroms bei vorzeitigem Blasensprung und therapeutischem Entspannungsbad in der Geburtsvorbereitung». Katalog der Deutschen Nationalbibliothek.

[11] [11]
Moulson, Geir (2.07.2019). «Von der Leyen: pro-EU fixture in Merkel’s Cabinets». AP News.

[12] [12]
«Who is Ursula von der Leyen, the New EU Commission President?». Time.

[13] [13]
Rahlf, Katharina (30.06.2009). Lorenz, Robert; Micus, Matthias (eds.). «Ursula von der Leyen — Seiteneinsteigerin in zweiter Generation». Seiteneinsteiger: Unkonventionelle Politiker-Karrieren in der Parteiendemokratie. Springer-Verlag. — С. 278. — ISBN 978-3-531-91569-2.

[euronews-14] [14]
«Who is EU commission president Ursula von der Leyen». Euronews.

[15] [15]
Matthew Tempest (17.08.2005). «Merkel unveils 'cabinet' ahead of German elections». The Guardian.

[16] [16]
Dempsey, Judy (18.08.2005). «Merkel puts small team forward». New York Times.

[17] [17]
Fullerton, Elizabeth (27.11.2009). «Merkel moves German family minister to labor job». Reuters.

[18] [18]
«Nachfolge von Franz Josef Jung: Von der Leyen wird Arbeitsministerin». Spiegel Online.

[19] [19]
Oltermann, Philip (15.12.2013). «Ursula von der Leyen appointed as Germany’s first female defence minister». The Guardian.

[20] [20]
«German defence minister makes surprise Afghanistan visit». Deutsche Welle.

[21] [21]
Huggler, Justin (2.06.2014). «German army to offer soldiers crèches and flat-screen TVs». The Daily Telegraph.

[22] [22]
Huggler, Justin (12.09.2014). «After army crèches and cosy barracks, Germany has new idea for troops — shorter working hours». The Daily Telegraph.

[23] [23]
Andrea Shalal (18.10.2018). «German defense ministry orders reforms, inquiry into use of consultants». Reuters.

[24] [24]
«First woman nominated to lead EU Commission». BBC.

[25] [25]
«EU leaders pick Germany’s von der Leyen to lead Commission». Politico.

[26] [26]
«MEPs back von der Leyen as EU Commission head». BBC

[27] [27]
Oltermann, Philip (4.07.2019). «'Not the best candidate': Germans condemn own choice for top EU job». The Guardian.

[28] [28]
«Deutscher Bundestag — Ausgeschiedene Abgeordnete der 19. Wahlperiode». Deutscher Bundestag.

[29] [29]
«Coronavirus: EU rules out Schengen border closures amid Italy outbreak». Deutsche Welle.

[30] [30]
«Salvini and Le Pen Don’t Have a Coronavirus Cure». Bloomberg.

[31] [31]
Stevis-Gridneff, Matina (28.02.2020). «Coronavirus: Europe’s open borders threatened by spread of disease». The Independent.

[32] [32]
«Coronavirus: European borders likely to remain open despite crisis in Italy, observers say». South China Morning Post.

[33] [33]
«Coronavirus Nightmare Could Be the End for Europe’s Borderless Dream». The New York Times.

[34] [34]
«Україна має вступити до ЄС – президент Єврокомісії». Слово і Діло.

[35] [35]
«EU oil ban adds pressure on Russia but obstacles remain: Analysts». Al Jazeera.

[36] [36]
«Parliament re-elects Ursula von der Leyen as Commission President». European Parliament.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

У Ляндтагу і Бундэстагу

У міністэрстве абароны

У структурах Эўразьвязу

Wikiwand in your browser!

Урсуля фон дэр Ляен

У Ляндтагу і Бундэстагу

У міністэрстве абароны

У структурах Эўразьвязу

Wikiwand in your browser!

Адукацыя і прафэсійная кар’ера

Палітычная кар’ера

Крыніцы

Вонкавыя спасылкі


Урсуля фон дэр Ляен
па-нямецку: Ursula von der Leyen

фэдэральны міністар абароны^[d]
17 сьнежня 2013 — 17 ліпеня 2019
Папярэднік	Томас дэ Мэзьер^[d]
Наступнік	Анэгрэт Крамп-Карэнбаўэр
фэдэральны міністар па справах сям’і, пажылых грамадзянаў, жанчынаў і моладзі Нямеччыны^[d]
22 лістапада 2005 — 30 лістапада 2009
Папярэднік	Рэната Шміт^[d]
Наступнік	Крыстына Шрэдэр^[d]
фэдэральны міністар працы і сацыяльных справаў Нямеччыны^[d]
30 лістапада 2009 — 17 сьнежня 2013
Папярэднік	Франц Ёзэф Юнг^[d]
Наступнік	Андрэа Налес^[d]
сябра нямецкага Бундэстагу^[d]
27 кастрычніка 2009 — 22 кастрычніка 2013
сябра ляндтагу Ніжняй Саксоніі^[d]
з 2003
старшыня Эўрапейскай камісіі^[d]
з 1 сьнежня 2019
Папярэднік	Жан-Клёд Юнкер
сябра нямецкага Бундэстагу^[d]
24 кастрычніка 2017 — 31 ліпеня 2019
Наступнік	Інгрыд Пальман^[d]
сябра нямецкага Бундэстагу^[d]
22 кастрычніка 2013 — 24 кастрычніка 2017
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася:	8 кастрычніка 1958(1958-10-08)^[1]^[2]^[3]^[…] (66 гадоў) Іксэль^[d], Брусэльскі сталічны рэгіён, Бэльгія
Партыя:	Хрысьціянска-дэмакратычны саюз Нямеччыны
Сужэнец:	Гайка фон дэр Ляен^[d]
Дзеці:	David von der Leyen^[d], Sophie von der Leyen^[d], Maria Donata von der Leyen^[d], Victoria von der Leyen^[d], Johanna von der Leyen^[d], Egmont von der Leyen^[d] і Gracia von der Leyen^[d]
Бацька:	Эрнст Альбрэхт^[d]
Маці:	Адэль Альбрэхт^[d]
Адукацыя:	Вышэйшая мэдычная школа Гановэру^[d] Гётынгенскі ўнівэрсытэт Гановэрскі ўнівэрсытэт^[d] Вэстфальскі ўнівэрсытэт імя Вільгельма^[d] Лёнданская школа эканомікі European School, Brussels I^[d]
Узнагароды:	моўны фальсыфікатар року^[d] (2014) BigBrotherAwards^[d] (2017) BigBrotherAwards^[d] (2009) моўны фальсыфікатар року^[d] (2021) 100 жанчынаў^[d] (2022) Time 100^[d] (2022) Q126416228? (9 чэрвеня 2023)
Урсуля фон дэр Ляен у Вікісховішчы