![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/be-x-old/thumb/7/7d/%25D0%259C.%25D0%2591%25D0%25B0%25D1%2581%25D0%25B0%25D0%25BB%25D1%258B%25D0%25B3%25D0%25B0._%25D0%2586%25D0%25BB%25D1%258E%25D1%2581%25D1%2582%25D1%2580%25D0%25B0%25D1%2586%25D1%258B%25D1%258F_%25D0%25B4%25D0%25B0_%25D0%25BF%25D0%25B0%25D1%258D%25D0%25BC%25D1%258B_%25D0%25AF%25D0%25BD%25D0%25BA%25D1%2596_%25D0%259A%25D1%2583%25D0%25BF%25D0%25B0%25D0%25BB%25D1%258B_-_%25D0%259D%25D1%2596%25D0%25BA%25D0%25BE%25D0%25BC%25D1%2583.pdf/page1-640px-%25D0%259C.%25D0%2591%25D0%25B0%25D1%2581%25D0%25B0%25D0%25BB%25D1%258B%25D0%25B3%25D0%25B0._%25D0%2586%25D0%25BB%25D1%258E%25D1%2581%25D1%2582%25D1%2580%25D0%25B0%25D1%2586%25D1%258B%25D1%258F_%25D0%25B4%25D0%25B0_%25D0%25BF%25D0%25B0%25D1%258D%25D0%25BC%25D1%258B_%25D0%25AF%25D0%25BD%25D0%25BA%25D1%2596_%25D0%259A%25D1%2583%25D0%25BF%25D0%25B0%25D0%25BB%25D1%258B_-_%25D0%259D%25D1%2596%25D0%25BA%25D0%25BE%25D0%25BC%25D1%2583.pdf.jpg&w=640&q=50)
Нікому
From Wikipedia, the free encyclopedia
«Нікому» — паэма Янкі Купалы, напісаная ў 1906 годзе і ўпершыню апублікаваная ў 1926 годзе.[1].
«Нікому» | |
![]() Ілюстрацыя М. Басалыгі да паэмы «Нікому» | |
Жанр: | паэма |
---|---|
Аўтар: | Янка Купала |
Мова арыгіналу: | беларуская мова |
Год напісаньня: | 1906 |
Публікацыя: | 1926 |
Электронная вэрсія |
У аснове паэмы — пачутае Купалам зімой 1906 году ў час працы на бровары ў вёсцы Яхімоўшчына ад селяніна В. Л. Парфёна апавяданьне пра жорсткасьць былога мясцовага пана, які загубіў жыцьцё маладога хлопца і дзяўчыны.
Паэт ад імя старога селяніна распавядае пра трагічны выпадак. Пакахаліся вясковы хлопец Тамаш зь дзяўчынай Аленай. Пайшлі ў двор да пана прасіць дазволу згуляць вясельле. Дазвол быў дадзены, але «Аленку-красуню пан на воку меў». Далейшае дзеяньне быццам бы палярызуецца паказам дзьвюх проіцілеглых карцінаў: вясельля ў вёсцы і панскага гульбішча ў двары. П’янаму панскаму зброду захацелася глуму, зьдзеку і ўцехі. Дзесяць гайдукоў кінуліся выконваць загад пана: забраць зь вясельля маладую «на гулі» ў панскі двор. На шляху гвалтаўнікоў стаў Тамаш. У парыве адчаю і безвыходнасьці Тамаш сякерай забівае сваю каханую: лепш няхай прыме сьмерць, чым будзе над ёй глуміцца «распасьвены зьвер».
Структурна твор арганізаваны складана: кожная з 14 часткаў паэмы складаецца з 5 строфаў, у якіх эмацыянальна-зрокава ўзнаўляецца асобная сцэнка-карціна. Тым самым Я. Купала пазьбягае манатоннасьці, традыцыйнай расьцягнутасьці. Апавядальнасьць набывае напружаны вонкавы і ўнутраны драматызм.[2]