Үҙгәрештәр китабы
From Wikipedia, the free encyclopedia
«И цзин» (Ҡыт.|易經|易经|Yì Jīng}}ғәҙәти 易經, упр.ябайлаштырылған易经, пиньинь: Yì Jīng), йәки «Чжоу И»[1] (周易) — иң тәүге ҡытай фәлсәфәүи текстарының береһе. Иң тәүге ҡатлам булараҡ, ғәҙәттәгесә б. э. т. 700[2] йылдар тип билдәләнә. Әҫәр күрәҙәселек ҡылыу өсөн тәғәйенләнгән. Китап 64 гексаграмманан тора. Б. Э.К II быуатта боронғо Ҡытай философы Конфуций (Кун Фу-цзы) тәғлимәте ошо китапты ҡанун итеп алған.
Ҡыҫҡа факттар Автор ...
Ябырға
«Үҙгәрештәр китабы» — Көнбайыш илдәрендә ҡабул ителгән исеме. «И цзин» дөрөҫ тәржемәһе, бик матур яғымлы булмаған — «Үҙгәрештәр ҡануны» тип тәржемә ителә.