Ramón Grau San Martín (13 de setiembre de 1887, La Palma – 28 de xunetu de 1969, L'Habana) foi un médicu fisiólogo y presidente de Cuba (1933-34, 1944-48).
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Ramón Grau San Martín | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Vida | |||
| Nacimientu | La Palma, 13 de setiembre de 1887[1] | ||
| Nacionalidá |
 Cuba | ||
| Muerte | L'Habana[2], 28 de xunetu de 1969[3] (81 años) | ||
| Causa de la muerte | cáncanu | ||
| Estudios | |||
| Estudios | Universidá de L'Habana | ||
| Oficiu | políticu, médicu, profesor universitariu | ||
| Emplegadores | Universidá de L'Habana | ||
| Premios |
ver
| ||
| Creencies | |||
| Partíu políticu |
Partido Revolucionario Cubano Auténtico (es)  | ||
 | |||
Ramón Antolin Eulogio Grau San Martín, según los archivos de la parroquia de La Palma naz el 13 de setiembre de 1881, na finca La Xíbara nes contornes del pueblu de La Palma nel occidente cubanu, Pinar del Río. Los sos padres fueron Francisco Grau, natural de Cataluña y María del Pilar San Martín, natural d'Asturies. Tuvo un hermanu, Francisco Pablo José. Tola familia Grau San Martín ta venceyada a les clases sociales riques de La Palma.
El so padre, un ricu productor de tabacu, quería que siguiera col so negociu, pero prefirió ser médicu. Estudió na Universidá de L'Habana y graduóse en 1908 col títulu de Doctor en Medicina. En rematando los sos estudios vivió n'Europa p'ampliar los sos estudios de medicina y volvió a Cuba en 1921 pa exercer como profesor de fisioloxía na Universidá de L'Habana.
Abandona'l so pueblu natal con bien poca edá productu al mieu que sentíen ante'l posible asaltu a La Palma poles tropes d'Antonio Macio, el so medrana fai realidá la nueche del 29 de marzu de 1896 cuando'l Xeneral Antonio asalta'l pobláu, nestos momentos munches families riques palmeres vivíen na capital del país, abandonaren la so tierra natal díes antes nel Tritón pol cai de Río Blanco.
L'historiador Pablo Llaguno y de Cardenas cuenta: "...Grau a la proa solitaria bamboleante mira les encrespadas foles, contempla'l panorama fumientu de les fogueres, de lloñe na sablera queden los abanderaos integristes, el Tritón pesarosu muévese, piérdese adulces la mariña..." Empecipia los sos estudios con 8 años d'edá, ye un escelente estudiante.
El 17 de marzu de 1906 el so hermanu y él reciben un heriedu por un valor de $ 119.699,56 oru, escelente fortuna nuna naciente república qu'heredaba un país destruyíu; reafítase dientro del polu del estudiantáu ricu cubanu dos años dempués se gradúa como médicu, completa estudios en Francia, Italia y España.
Torna a L'Habana y empecipia la so vida llaboral nel hospital Mercedes. Trabayó na casa de salú La Cuadonga. Pa 1921 convertir en profesor de Fisioloxía de la Universidá de L'Habana. Comparte la Docencia cola práutica profesional, cola vida política y cola alministración de les sos propiedaes.
Na década de 1920 arreyar nes protestes estudiantiles contra'l presidente Gerardo Machado y en 1931 foi encarceláu. Tres la so salida se exilió nos Estaos Xuníos.
Grau participa en Miami de la creación d'una Xunta Revolucionaria, compuesta pol Direutoriu Estudiantil Universitariu, Aición Revolucionaria, otros catedráticos de la Universidá, como él, el Conxuntu Revolucionariu Cubanu, los Nacionalistes y el ABC.
Como Presidente provisional promulgó una serie de midíes nacionalistes y d'enclinos socialistes. El 22 de setiembre, Fulgencio Batista y Zaldívar y l'embaxador de los Estaos Xuníos sostienen una xunta secreta por que Grau San Martín fuera remplazado y na que Batista poner a disposición de Sumner Wells. El 4 d'ochobre, Grau ye oxetu d'atentáu, pero salió ilesu. Batista y Wells vuelven entrevistase, y esti postreru sofita a Batista y píde-y un gobiernu sólidu qu'Estaos Xuníos pueda reconocer. Dos díes depués, el gobiernu de Grau concede l'autonomía universitaria.
El 3 de payares, el gabinete de Grau torga qu'esti arrenuncie a la presidencia. Grau increpa a Batista poles sos xuntes col embaxador d'Estaos Xuníos, Sumner Wells, ensin autorización del gabinete presidencial, y el Direutoriu Estudiantil propón que Batista sía fusiláu. Grau niégase y dexar colar, ratificándolo como xefe del exércitu.
Sumner Wells axúntase, el 19 de payares de 1933, con Roosevelt, de llombu del secretariu d'estáu, nel qu'esti postreru vese empuxáu d'anunciar, díes dempués, que nun reconoz a nengún gobiernu que nun tenga'l sofitu del pueblu cubanu. Grau escribe una carta a Roosevelt por que termine cola inxerencia de Wells en Cuba.
Grau axuntar cola oposición el 9 d'avientu, pero declara nulos los alcuerdos y el día 10 la xunta fracasa.
El 2 de xineru de 1934, el gobiernu de Grau convoca a eleiciones de delegaos pa la Convención Constituyente prevista pal 22 d'abril de 1934, concédese la gratuidá de la matrícula universitaria y otorgar a la muyer el derechu al sufraxu universal. Apruébase un decretu de calter antilatifundista, qu'establez el derechu de tantéu del gobiernu en puyes de bienes inmuebles.
El 10 de xineru efectúase una triple entrevista ente Grau, Batista y Caffery, nuevu embaxador de los Estaos Xuníos, resultancia direuta del arrenunciu de Grau San Martín. Batista, col sofitu de la Xunta Revolucionaria, designa presidente al inxenieru Carlos Hevia que, dellos díes dempués, ye sustituyíu pol Coronel Carlos Mendieta y Montefur, nomáu por Batista. Fin del Periodu del gobiernu Provisional de Grau.
Grau San Martín sirvió como'l presidente de la Convención Constituyente que redactó la Constitución del 1940
El 1 de xunu de 1944 celébrense eleiciones xenerales y gana el Partíu Revolucionariu Cubanu Auténticu. Ramón Grau San Martín resulta escoyíu Presidente de la República, xunto a Raúl de Cárdenas Echate como Vicepresidente. El gobiernu electu nun algamar la mayoría nel Senáu, pero gana l'alcaldía de L'Habana.
El 10 d'ochobre, Ramón Grau San Martín toma posesión de la Presidencia de la República.
Mientres los primeros años del mandatu de Grau, empiecen a cobrar fuercia grupos políticu-gangsteriles derivaos de la dómina de Machado, qu'en 1945 van entrar en conflictos y enfrentamientos cruentos ente ellos.
N'abril de 1945, el gobiernu de Grau consigue alzar el preciu de la llibra d'azucre nel mercáu d'Estaos Xuníos de 2.65 a 3.10, afaciendo dichu preciu al índiz del costu de vida nos Estaos Xuníos. En xunetu Cuba robla la Carta de les Naciones Xuníes como país fundador.
En marzu de 1946 Juan Manuel Alemán ye nomáu primer ministru y este entama'l llamáu "BAGA" (Bloque Alemán-Grau-Alsina), poderosu preséu de corrupción política. Díes dempués ye robáu'l diamante de 23 kilates que marca'l quilómetru cero de la Carretera Central, allugáu orixinalmente so la cúpula del Capitoliu Nacional o Congresu de la nación. Selmanes más tarde, va apaecer sobre la mesa del Presidente de la República.
El 13 d'ochobre de 1946, seis organizaciones retiren sofitu políticu a Grau por corrupción ya ineficacia y, a principios de 1947, Eduardo Chibás ataca virulentamente al gobiernu de Grau por corrupción.
En 1947 la inestabilidá caleyera, ente otres coses, por causa de los grupos políticu-gangsteriles ye tal, que'l gobiernu vese obligáu a destacar fuercies militares pa curiar les cais.
El Ministru d'Educación, Alemán, ye acusáu de malversación y cesáu por Grau, que-y noma ministru ensin cartera.
En marzu de 1948, el PRC (A) designa candidatos pa les siguientes eleiciones xenerales a Carlos Prío Socarrás pa la Presidencia y a Guillermo Alonso Pujol pa la Vicepresidencia. Tamién el Partíu del Pueblu de Cuba (Ortodoxu) designa a Eduardo Chibás y a Roberto Agramonte, y el Partíu Socialista Popular (PSP), comunista, a Juan Marinello y a Jesús Menéndez, como presidente y vicepresidente respeutivamente, pero gana les eleiciones el PRC (A). Resulten ser les últimes eleiciones democrátiques y plurales del país.
El 10 d'ochobre de 1948 tomó posesión de la Presidencia Carlos Prío Socarrás, protexíu de Ramón Grau San Martín.
En venciendo la presidencia Grau retiróse práuticamente de la vida pública. Remaneció en 1952 pa oponese al golpe d'estáu de Batista. Grau lluchó pola presidencia en 1954 y 1958, pero retiróse xustu antes de cada eleición, denunciando fraude del gobiernu. Dempués de la Revolución cubana y l'ascensu de Fidel Castro en 1959, Grau retirar al so llar en L'Habana, onde morrió'l 28 de xunetu de 1969.
| Predecesor: Carlos Manuel de Céspedes |
 Presidente de la República de Cuba 1933 - 1934 |
Socesor: Carlos Hevia |
| Predecesor: Fulgencio Batista |
Presidente de la República de Cuba 1944 - 1948 |
Socesor: Carlos Prío Socarrás |
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
