From Wikipedia, the free encyclopedia
Luis Barros Borgoño (26 de marzu de 1858, Santiagu – 26 de xunetu de 1943, Santiagu) foi un políticu, ministru d'Estáu y diplomáticu chilenu qu'ocupó la vicepresidencia de la República.
Luis Barros Borgoño | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||
1r ochobre 1925 - 2 ochobre 1925 ← Francisco Mardones Otaíza
28 payares 1918 - 8 payares 1919 ← Ruperto Bahamonde
3 ochobre 1901 - 18 payares 1901 ← Juan Luis Sanfuentes - Enrique Villegas Encalada →
7 payares 1889 - 18 setiembre 1896 ← Ismael Valdés Valdés - Manuel Bulnes Pinto →
| |||||||||||
| Vida | |||||||||||
| Nacimientu | Santiagu[1], 26 de marzu de 1858[2] | ||||||||||
| Nacionalidá |
 Chile | ||||||||||
| Llingua materna | castellanu | ||||||||||
| Muerte | Santiagu[3], 26 de xunetu de 1943[2] (85 años) | ||||||||||
| Estudios | |||||||||||
| Estudios |
Universidá de Chile 1880) : derechu Institutu Nacional Xeneral José Miguel Carrera | ||||||||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||||||||
| Oficiu | políticu, diplomáticu, ministru, abogáu, escritor, historiador | ||||||||||
| Premios |
ver
| ||||||||||
| Creencies | |||||||||||
| Partíu políticu |
Partido Liberal (es)  | ||||||||||
 | |||||||||||
Foi fíu de Manuel Barros Arana y d'Eugenia Borgoño Vergara, y sobrín del intelectual Diego Barros Arana. Titular d'abogáu na Universidá de Chile en 1880.
Foi profesor d'historia nel Institutu Nacional y de derechu penal y civil nesta casa d'estudios. Decanu de la Facultá de Filosofía y Humanidaes, foi profesor d'historia documental nel Institutu Pedágógico, presidente del Conseyu de Belles Artes y miembru del Conseyu d'Instrucción Pública. Coles mesmes exerció como fiscal y relator de la Corte Suprema de Xusticia en 1884. Fundó diverses caxes —Agraria, de Seguru Obreru, d'Emplegaos Públicos, etc.—. Como políticu, foi presidente del Partíu Lliberal. Yera secretariu del xeneral Manuel Baquedano cuando'l presidente de la República José Manuel Balmaceda dexó acéfalu'l gobiernu en 1891, mientres la guerra civil. Foi ministru de Guerra y Marina col presidente de la República José Manuel Balmaceda ente 1889 y 1890, Manuel Baquedano en 1891, Jorge Montt ente 1892, 1895 y 1896. Foi ministru de Rellaciones Esteriores na presidencia de Jorge Montt en 1894.
Na alministración de Germán Riesco foi ministru de Facienda en 1901, y na Juan Luis Sanfuentes, de ministru de Rellaciones Esteriores en 1918. Tocó-y cumplir llabores diplomáticos n'Arxentina como embaxador, y amás foi miembru del Tribunal de L'Haya.
Foi designáu candidatu a la presidencia de la República en 1920 polos lliberales-unionistes y conservadores, na consulta tuvo d'enfrentar al lliberal-aliancista Arturo Alessandri Palma, el «Lleón de Tarapacá». Los conservadores fueron acordaos n'apurri-y el so sofitu, yá que anque representaba a la Unión Nacional, provenía d'una familia de lliberales llibrepensadores. Foi ganáu per un estrechu marxe —él llogró más voto pero Alessandri más eleutores—. Sicasí, al arrenunciar en forma indeclinable de Alessandri en 1925, Barros ocupó la vicepresidencia por más de dos meses, hasta la eleición d'Emiliano Figueroa Larraín el 23 d'avientu d'esi añu. Desempeñóse como embaxador de Chile n'Arxentina ente 1936 y 1938, mientres la segunda alministración de Alessandri.
Paralela a la so vida política, Barros desenvolvió una faceta como escritor, publicando diverses obres de calter históricu. Sobresalen ente elles;
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
