Hamburger Sport-Verein
club deportivu alemán From Wikipedia, the free encyclopedia
club deportivu alemán From Wikipedia, the free encyclopedia
L'Hamburger Sport-Verein e.V, comúnmente conocíu como Hamburger SV, o poles sos sigles HSV, ye un club deportivu alemán con sede n'Hamburgu, siendo la so seición más grande la del club de fútbol. Anguaño xuega na 1. Bundesliga.
Hamburger Sport-Verein | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
 | ||||
| Situación | ||||
| Estáu | Alemaña | |||
| Datos | ||||
| Nome oficial | Hamburger Sport-Verein e.V. | |||
| Tipu | club deportivu | |||
| Fundáu en | 29 setiembre 1887 | |||
| Presidente |
 Jonas Boldt | |||
| Entrenador |
Steffen Baumgart | |||
| Categoría | 2. Bundesliga | |||
| Uniforme | ||||
| ||||
| Patrocinador |
HanseMerkur Versicherungsgruppe (es)  | |||
|
Web oficial | ||||
 | ||||
L'actual HSV foi fundáu'l 2 de xunu de 1919 depués d'una fusión de tres clubes, traza oficialmente'l so orixe al 29 de setiembre de 1887 cuando se fundó'l primeru de los sos predecesores, el SC Germania convirtiéndolo n'unu de los más antiguos del país. L'equipu de fútbol del HSV tien la singular distinción de xugar de cutio na primer división del sistema de lligues alemán dende'l final de la Primer Guerra Mundial. Ye l'únicu equipu que xugó en cada temporada de la Bundesliga dende la so fundación en 1963, momentu nel que l'equipu foi lideráu pol capitán de la seleición alemana, Uwe Seeler.[1]
L'equipu ye unu de los clubes más populares y más gallardoniaos del fútbol alemano, ganó'l campeonatu nacional alemán seis vegaes, la DFB-Pokal tres veces y la DFL-Ligapokal dos veces. El periodu más esitosu del equipu foi dende mediaos de la década de 1970 hasta mediaos de la década de 1980 cuando'l HSV empezó una carrera brillosa na que consiguió gran parte de los sos títulos oficiales. Amás de dellos títulos nacionales, ganaron la Recopa d'Europa 1976-77 y la Copa de Campeones d'Europa 1982-83. El xugador más destacáu que pasó pol equipu y xugó na seleición alemana foi Felix Magath. Hasta la fecha, el postreru gran troféu del Hamburgu foi la DFB-Pokal 1986-87.
El Hamburgu xuega los sos partíos como llocal nel Volksparkstadion en Bahrenfeld, un distritu occidental de Hamburgu. Los colores del club son oficialmente azul, blancu y negru, pero la equipación llocal del club ye camiseta blanca, shorts coloraos y medies azul y negru. El llamatu más común del equipu ye "die Rothosen" (los pantalones coloraos). Como ye unu de los clubes más vieyos d'Alemaña, tamién se conoz como'l "der Dinosaurier" (el dinosauriu). Tien una rivalidá histórica col Werder Bremen, col qu'apuesten el Nordderby o derbi del Norte, y col FC St. Pauli, con sede en Hamburgu, col cual apuesten el Hamburger Stadtderby o derbi de Hamburgu. Tamién ye bien famosa la so rivalidá col FC Bayern München.
El HSV ye notable nel fútbol como una organización de desenvolvimientu xuvenil fuerte. El club tuvo un equipu na Bundesliga femenina de 2003 a 2012, pero foi apostráu a la Regionalliga —Lliga Rexonal— por cuenta de problemes financieros. Otros departamentos del club inclúin bádminton, béisbol, baloncestu, bolos, boxéu, cricket, dardos, ḥoquei, golf, ximnasia, balonmano y exercicios de rehabilitación cardiopulmonar. Estos departamentos representen aproximao'l 10% de los miembros del club. El Hamburgu ye unu de los clubes deportivos más grandes d'Alemaña, con más de 70 000 miembros en tolos sos departamentos[2] y declaráu por Forbes como unu de los 20 clubes de fútbol más grande del mundu.[3]
El Hamburger Sport-Verein (HSV) remonta'l so orixe a la fusión del Der Hohenfelder Sportclub y el Wandsbek-Marienthaler Sportclub el 29 de setiembre de 1887 pa formar el SC Germania Hamburg, al que de normal se fai referencia como SC Germania. Este foi'l primeru de tres clubes que se fundieron el 2 de xunu de 1919 pa crear el HSV na so forma actual. El Hamburgu nel so estatus de club reconoz la fundación del SC Germania como la so propia fecha d'orixe.[4] Los otros dos clubes na fusión de xunu de 1919 fueron el Hamburger FC fundada en 1888 y el FC Falke Eppendorf que se remonta a 1906. La fusión producióse por cuenta de que los clubes viérense gravemente debilitaos pol impautu de la Primer Guerra Mundial en personal y les finances y nun podíen siguir como entidaes separaes.[1]
El SC Germania formóse orixinalmente como un club d'atletismu y nun empezó a xugar al fútbol hasta 1891, cuando dellos ingleses xunir al club y introducir. El club tuvo'l so primer ésitu en 1896, ganando'l campeonatu Hamburg-Altona per primer vegada depués consiguir cuatro veces más. El xugador alemán Hans Nobiling emigró a Brasil a finales del sieglu XIX, onde se convirtió nun importante pioneru del xuegu, pieza clave na fundación de SC Internacional, el tercer club más antiguu del país que se convirtió en parte del São Paulo F.C. en 1938 y SC Germânia de São Paulo, que más tarde se convirtió nel Y.C. Pinheiros unu de los principales clubes deportivos de Brasil.
El Hamburger SC 1888 foi fundáu por estudiantes el 1 de xunu de 1888. Darréu tuvo venceyos con un equipu xuvenil llamáu FC Viktoria 95 y, mientres la Primer Guerra Mundial, foi temporalmente conocida como Viktoria Hamburg 88. El SC Germania y Hamburger SC 1888 taben ente los 86 clubes que fundaron la Deutscher Fußball-Bund (DFB; Asociación de Fútbol Alemano) en Leipzig el 28 de xineru de 1900. El FC Falke foi fundáu por estudiantes en Eppendorf el 5 de marzu de 1906, pero nunca foi un equipu esitosu y xugó en lligues inferiores.
L'acabante formar Hamburger SV convirtióse rápido nun club competitivu y apostó la final nacional de 1922 contra'l 1. FC Nürnberg, que xugaba pol so tercer títulu consecutivu. El xuegu foi atayáu por cuenta de la escuridá dempués de tres hores y diez minutos de xuegu, empataos en 2-2.[5] La continuación entró en tiempu extra, y nuna era que nun dexaba sustituciones, esi xuegu foi atayáu en 2-2 cuando Núremberg quedar con namái siete xugadores (dos resultaron mancaos, dos fueren espulsaos) y l'árbitru falló que nun podíen siguir. Depués de discutinios considerables sobre la decisión la DFB axudicó la victoria a HSV, pero encamentó-yos a refugar el títulu en nome de la bona deportividá. N'última instancia, el troféu Viktoria nun foi presentáu oficialmente esi añu.[5]
El primer ésitu de HSV llograr nel campeonatu de fútbol alemano de 1923 cuando ganaron el títulu nacional contra'l Unión Oberschöneweide. Nun llograron defender el títulu en 1924, perdiendo la final en Núremberg, pero llevantaron de nuevu al Viktoria en 1928 cuando ganaron al Hertha BSC 5-2 nel Altonaer Stadion na final.
La toma del poder polos nazis condució a cambeos significativos na lliga de fútbol alemano. Hubo 16 lligues rexonales que s'implementaron col nome de Gauliga, éstes yeren les categoríes más altes nel escalafón de campeonatos nel fútbol alemano.
Hamburgu esfrutó del ésitu llocal na Gauliga Nordmark, tamién conocida como la Gauliga Hamburg, ganando'l campeonatu de lliga en 1937, 1938, 1939, 1941 y 1945. A nivel nacional el club nun tuvo ésitu perdiendo les semifinales en 1938 Y 1939 les sos meyores actuaciones nesti periodu. El so principal rival na Gauliga nesos años foi'l Eimsbütteler TV.
El so máximu goliador y figura per estos años yera Rudolf Noack, el goliador del equipu en delles oportunidaes.
La primer temporada posguerra del Hamburgu foi na acabante formar Stadtliga Hamburg onde ganó un campeonatu en 1946. El club tamién ganó l'acabante crear campeonatu de la zona d'ocupación británica en 1947 onde venció por 1:0 en Düsseldorf al Borussia Dortmund y en 1948 ganándo-y na final al otru equipu de la ciudá, el FC St. Pauli por 6:1, dempués de dir perdiendo al descansu por 2:1, estos dos campeonatos fueron les úniques dos temporaes d'esta competición.[6]
El PSV convertir nel primer equipu alemán en percorrer los Estaos Xuníos dempués de la Segunda Guerra Mundial en mayu de 1950 y salió con un récor de 6-0.[7]
Xugando nel Oberliga Nord dempués de la continuación de la lliga posguerra n'Alemaña Occidental en 1947, el Hamburgu convertir nun club rexonal aterradoramente dominante. En 16 temporaes de 1947-48 a 1962-63, llograron el títulu de la Oberliga 15 vegaes, solamente na temporada 1953-54 quedaron nel 11° llugar daqué totalmente inusual, onde'l Hannover 96 alzar col títulu. Mientres esti periodu, anotaron más de 100 goles en caúna de les temporaes de 1951, 1955, 1961 y 1962. En 1953, debutaba'l goliador y líder del equipu, Uwe Seeler. En nueve temporaes, anotó 267 goles en 237 partíos de la Oberliga.[8]
Nesti periodu empezó a amontase la rivalidá col Werder Bremen yá que yera l'equipu que-y apostaba los campeonatos, anque en nenguna ocasión llogró faese con unu.
Los títulos nacionales, sicasí, yeren más difíciles de consiguir. En 1956, el HSV algamó la final de la DFB-Pokal pero foi superáu pol Karlsruher SC. Siguíu poles finales perda del campeonatu nacional ante'l Borussia Dortmund en 1957 y el Schalke 04 en 1958.[7]
En 1960, l'equipu convertir en campeón alemán per primer vegada dende 1928, ganando al 1. FC Köln por 3-2 na final del campeonatu. Seeler, qu'anotó dos goles na final, foi nomáu Xugador del Añu d'Alemaña Occidental.[7]
Como campeones nacionales, el HSV representó a Alemaña Occidental na Copa de Campeones d'Europa 1960-61. El primer partíu del club na competición europea foi una derrota de 5-0 contra'l club suizu BSC Young Boys en Berna,[7] llogró da-y vuelta con un 8-3 nel marcador global. En cuartos de final, ganó al campeón inglés Burnley antes de ser derrotáu 1-0 pol Barcelona na fase de semifinales nun partíu de playoff —tercer partíu— dempués de quedar igualaos nos dos partíos 2-2 nel marcador global. L'ensame de 77 600 nel Volksparkstadion pal partíu d'ida contra'l Barcelona sigue siendo l'asistencia récor pa un partíu en casa del Hamburgu.[7]
Pocu dempués, formóse la primer lliga profesional de fútbol d'Alemaña, la Bundesliga, con Hamburgu como unu de los 16 clubes convidaos a xunise a la primer temporada. El club tien anguaño la distinción de ser l'únicu equipu orixinal de la Bundesliga que xugó de cutio na primer división —ensin ser apostráu nunca— dende la formación de la lliga en 1963 amás ye l'equipu que xugó en más oportunidaes el campeonatu alemán col antiguu formatu a la Bundesliga. Compartieren esi estatus especial de nunca apostráu col Eintracht Frankfurt y el 1. FC Kaiserslautern hasta 1996, y col 1. FC Köln hasta 1998. En total, 49 equipos fueron y veníu dende l'entamu de la lliga. La Bundesliga celebró la so 40° aniversariu'l 24 d'agostu de 2004 con un partíu ente "El Dinosauriu", como'l club foi cariñosamente moteyáu por cuenta de la so vieyera, y el FC Bayern München, el llau más esitosu de la lliga.
N'agostu de 1963, el HSV ganó al Borussia Dortmund por 3-0 nel Niedersachsenstadion de Hanover pa ganar la primer DFB-Pokal del club.[7] Nel mesmu mes, el club xugó'l so primer partíu de la Bundesliga, empatando 1-1 contra'l Preußen Münster. L'equipu terminó la primer temporada de la Bundesliga en sestu llugar, con Uwe Seeler anotando 30 goles p'asegurar el Torjägerkanone —máximu goliador—.[8] Tamién foi nomáu Futbolista del Añu per segunda vegada.[7] Al ganar la DFB-Pokal el HSV pudo xugar na Recopa d'Europa 1963-64, onde llegó a los cuartos de final, cayendo ante'l Lyon.
En 1967, el HSV volvió algamar la final de la DFB-Pokal onde fueron derrotaos 4-0 pol Bayern Múnich.[7] Sicasí, clasificaron pa la Recopa d'Europa de la siguiente temporada, onde perdieron ante'l A.C. Milan na final.[7]
En 1970, Seeler foi nomáu Futbolista del Añu per tercer vegada.[9] Retiróse a la fin de la temporada 1971-72 frente a 72 000 aficionaos nel Volksparkstadion.[9] Terminó la so carrera con 137 goles de 239 partíos de la Bundesliga[8] y 507 goles en 587 apaiciones en toles competiciones.[10] Na mesma temporada, el HSV xugó na Copa de la UEFA per primer vegada, pero foi esaniciáu na primer ronda pol equipu escocés St. Johnstone.
En 1973, el Hamburgu ganó la primer edición de la DFB-Ligapokal, superando al Borussia Mönchengladbach por 4-0 na final.[9] Un añu más tarde, llegaron a la final de la DFB-Pokal, onde fueron ganaos pol Eintracht Frankfurt.[9] En 1976, el HSV llegó a otra final de la DFB-Pokal, superando al Kaiserslautern por 2-0 pa ganar el troféu per segunda vegada na historia del club.[9] Al añu siguiente, el club llogró'l so primer ésitu internacional con una victoria por 2-0 sobre'l Anderlecht na final de la Recopa d'Europa 1976-77.[9] El club entós robló a la superestrella inglesa Kevin Keegan del campeón européu Liverpool.[9] Dempués de pasar gran parte de la década anterior na metá de la tabla, el Hamburgu llograra la so meyor posición na Bundesliga en 1974-75 al terminar cuartu. Esto foi ameyoráu en 1975-76 con un segundu llugar. La primer temporada de Keegan nel club foi decepcionante con un décimu llugar en lliga, sicasí, el xugador foi nomáu futbolista européu del añu.
En 1978, Branko Zebec foi nomáu entrenador de HSV.[9] El yugoslavu llevó al club al so primer títulu de la Bundesliga na so primer temporada a cargu. Keegan foi'l máximu anotador pal die Rothosen y foi gallardoniáu col Ballon d'Or per segundu añu consecutivu.
Na temporada 1979-80, el Hamburgu tornó a la Copa d'Europa per primer vegada dende 1960-61. Como asocedió hai 19 años, el club enfrentó a un equipu español en semifinales. Dempués de perder por 2-0 nel Santiago Bernabéu, el HSV venció al seis vegaes campeón, el Real Madrid 5-1 nel Volksparkstadion pa clasificase a la final.[11] El Hamburgu tornó a Madrid pa xugar contra'l Nottingham Forest na final, onde fueron ganaos por 1-0.[12] Na Bundesliga, l'equipu nun llogró defender el so títulu por dos puntos, terminando en segundu llugar detrás del campeón Bayern de Munich.
N'avientu de 1980, el HSV despidió a Zebec, quien tuviera lluchando con un problema d'alcoholismu.[13] El so ayudante, Aleksandar Ristic, foi nomáu mánager interín pal restu de la temporada y llogró un merecíu segundu puestu na Bundesliga.
En 1981, l'entrenador austriacu Ernst Happel foi nomáu como mánager sustituyendo a Zebec. Na so primer temporada, el so equipu recuperó'l títulu de la Bundesliga y llegó a la final de la Copa de la UEFA, onde perdió 4-0 nel marcador global ante'l IFK Göteborg de Suecia.[12]
Ente'l 16 de xineru de 1982 y el 29 de xineru de 1983, el Hamburgu quedó invictu na Bundesliga. La racha estendióse al traviés de 36 partíos y caltúvose esti récor na Bundesliga hasta payares de 2013, cuando foi rotu pol FC Bayern München.[12][14]
Una tercera Meisterschale —troféu de la lliga alemana— foi consiguida a la fin de la temporada 1982-83, defendiendo'l so títulu contra los rivales alemanes el Werder Bremen por diferencia de gol.[12] El mesmu añu, el HSV rexistró'l so mayor ésitu enxamás consiguíu, ganando a la Juventus por 1-0 n'Atenes pa ganar la primer Copa d'Europa del club.[12] Esi mesmu añu foi escoyíu pola revista World Soccer Magacín como'l meyor equipu del mundu.
N'avientu de 1983, el Hamburgu viaxó a Tokiu onde s'enfrentaron al campeón suramericanu Grêmio na Copa Intercontinental. El club brasilanu llevóse'l troféu con un gol a los 93 minutos.[12] De regresu a casa, perdieron la lliga contra'l VfB Stuttgart por diferencia de gol.
Les temporaes 1984-85 y 1985-86 fueron decepcionantes pal HSV col club terminando quintu y séptimu, respeutivamente. En 1986, el llexendariu mediocampista Felix Magath, que xugara pal club mientres diez años y marcara el gol de la victoria na final de la Copa d'Europa de 1983, retirar del fútbol profesional.[10]
En 1986-87, el Hamburgu terminó segundu na Bundesliga y ganó la so cuarta DFB-Pokal, superando al Stuttgarter Kickers por 3-1 na final nel Olympiastadion de Berlín Occidental.[12] Dempués d'esti ésitu, Ernst Happel dexó'l club pa volver a Austria. Él sigue siendo l'entrenador más esitosu de HSV con dos títulos de la Bundesliga, una DFB-Pokal y una Copa d'Europa.[15]
A principios de los 90, el Hamburgu atópase en problemes financieros. La venta de Thomas Doll al Lazio por una cifra récor de 16 millones de Deutsche Marks[16] en xunu de 1991 asegúrase la sobrevivencia del club.[17] Nel campu, mentanto, l'equipu taba en cayente. Dempués d'un quintu llugar en 1990-91, l'equipu terminó na metá inferior de la Bundesliga en cuatro temporaes consecutives.
N'ochobre de 1995, Felix Magath tornó al equipu pa convertise n'entrenador del club. Al mes siguiente, Uwe Seeler tamién tornó como presidente del club.[16] Sol nuevu réxime, el Hamburgu terminó quintu na Bundesliga, asegurando la clasificación europea per primer vegada en seis años. La temporada siguiente, el HSV algamó les semifinales de la DFB-Pokal. En mayu de 1997, sicasí, Magath foi despidíu tres una derrota por 4-0 ante'l 1. FC Köln col equipu un llugar percima de la zona de descensu.[18] El club finalmente terminó nel puestu 13° col entrenador del equipu reserva Ralf Schehr.
En 1997, el Hamburgu nomó a Frank Pagelsdorf, entrenaría al equipu por más de cuatro años, faciéndose'l mánager con más permanencia dende Ernst Happel. El novenu llugar en 1997-98 foi siguíu pol séptimu en 1998-99 y el terceru en 1999-2000,[16] el meyor desempeñu del equipu dende 1986-87.
El 2 de setiembre de 2000, el nuevu Volksparkstadion foi inauguráu oficialmente, una y bones la seleición nacional apostó'l so primera eliminatoria de la Copa Mundial de la FIFA 2002 ante Grecia.[19]
En 2000-01, l'equipu participó na UEFA Champions League per primer vegada dende la espansión de la competición de la vieya Copa d'Europa.[16] El so primer partíu foi un estraordinariu empate 4-4 contra la Juventus, con Anthony Yeboah anotando'l primer gol del club na Lliga de Campeones.[20] Anque'l Hamburgu nun pudo clasificase pa la segunda ronda, llograron una histórica victoria por 3-1 sobre la Juventus nel partíu de vuelta nel Stadio delle Alpi.[21]
En xunetu de 2003, el HSV ganó'l so primer troféu en 16 años con una victoria por 4-2 ante'l Borussia Dortmund na DFB-Ligapokal.[22]
N'agostu de 2004, l'equipu foi esaniciáu nes primeres rondes de la DFB-Pokal pol SC Paderborn equipu de la lliga rexonal. El partíu convertir n'unu de los más infames na recién historia del fútbol cuando s'afayó que l'árbitru Robert Hoyzer aceptara dineru d'un sindicatu croata de xuegos d'azar pa iguar el partíu, facer, concediendo dos penaltis al Paderborn y espulsando al xugador del HSV, Émile Mpenza. Convertir nel mayor escándalu nel fútbol alemano en más de 30 años, y foi una vergüenza pal país, yá que se preparar pa ser sede de la Copa Mundial de 2006.
Otru tercer puestu en 2005-06 vio al Hamburgu clasificase pa la Lliga de Campeones per segunda vegada. Terminaron no fondero del Grupu G con solo una victoria contra'l CSKA Moscú rusu. Na lliga, l'equipu taba nel 17° llugar pel hibiernu,[23] solo ganando un partíu mientres tola temporada, lo que llevó al despidu del entrenador Thomas Doll.[22] Col nuevu entrenador Huub Stevens, el HSV retirar de la zona de descensu y clasificóse pa la Copa de la UEFA con un séptimu llugar y la victoria na Copa Intertoto de la UEFA.[24] La temporada siguiente, Stevens llevó al equipu al cuartu llugar na Bundesliga antes de salir pa tomar el relevu al campeón holandés PSV en Eindhoven.[25] Foi sustituyíu por Martin Jol, que llevó al equipu a les semifinales tantu de la Copa de la UEFA 2008-09 como de la DFB-Pokal 2008-09, onde los "die Rothosen" perdieron ante los sos rivales el Werder Bremen.[22] En la lliga perdieron la clasificación a la Lliga de Campeones nel últimu día de la temporada.[22] Pel branu de 2009, dempués de namái una temporada, Jol partió pa convertise n'entrenador del Ajax.[26]
Sol nuevu entrenador Bruno Labbadia, l'equipu algamó les semifinales de la Copa de la UEFA (agora rebautizada UEFA Europa League) per segunda temporada consecutiva. Sicasí, una derrota nel partíu d'ida contra'l Fulham díes dempués del despidu de Labbadia negó'l club la oportunidá de xugar la final, que se celebró nel so estadiu llocal.
El 13 d'ochobre de 2011, Thorsten Fink foi nomáu entrenador[27] col equipu na zona de descensu dempués de perder seis de los sos ocho partíos inaugurales. Nos primeros nueve partíos del HSV sol mandatu de Fink taben invictos, entrando nel paru d'iviernu nel puestu 13°.[28] L'equipu acabó 15º, evitando un primer descensu por cinco puntos. Pa conmemorar el 125º aniversariu de la institución, la Lliga Total Cup va apostase íntegramente nel so estadiu. En 2012-13, el HSV rexistró un meyor resultáu nel séptimu llugar, en gran parte por cuenta de la capacidá d'Heung-Min Son de marcar goles cruciales. Mientres la temporada, sicasí, l'equipu igualó la peor derrota del club na Bundesliga, perdiendo 9-2 nel Allianz Arena ante'l FC Bayern München.[29]
Fink foi sustituyíu'l 25 de setiembre de 2013 por Bert van Marwijk,[30] que na mesma temporada foi reemplazáu por Mirko Slomka el 17 de febreru de 2014. So Slomka, el club evitó estrechamente'l so primer descensu de la Bundesliga en mayu de 2014 al ganar al Greuther Fürth nun play-off.[31]
Mientres la temporada 2014-15 el Hamburgu tien la peor campaña de la so historia, el club terminó na 16° posición de la Bundesliga con 17 derrotes, 8 empates y namái 9 victories, polo que tuvo que xugar la promoción ante'l Karlsruher SC pa permanecer na primer división. Nel partíu d'ida en Hamburgu, igualaron 1-1 polo que tou definir nel partíu de vuelta. El Karlsruher que faía de llocal poner en ventaya con un gol a 12 minutos del final polo que'l Hamburgu taba a puntu de baxar per primer vegada na so hestoria, sicasí, nel últimu minutu de partíu, el xugador chilenu Marcelo Diaz marco un increíble gol de tiru llibre llevando'l partíu al tiempu extra y salvando al Hamburgu del descensu. Yá nel segundu tiempu extra Nicolai Müller marcó'l segundu gol del Hamburgu sellando la victoria por 2-1 y la permanencia del Hamburgu na Bundesliga.
L'orixe del escudu del club vien de la gran tradición marinera de la ciudá. El logo ye un rombu blancu y negru, los colores qu'utilizaben los dos clubes que se xunieron pa crear el HSV, sobre un fondu azul. El rombu inspirar nuna bandera denomada Blauer Peter, que yera izada polos barcos cuando taben llistos pa zarpar col fin d'avisar a los pasaxeros. El so creador foi Otto Sommer, quien xugó na cantera del HSV.[32]
     Histórica
|
  (Ver evolución)
|
     Actual
|
El club xuega los sos partíos como llocal nel Volksparkstadion, antes conocíu como'l Imtech Arena ente 2010 y 2015.[33] Construyíu nel sitiu del Volksparkstadion orixinal, inauguráu en 1953, l'actual estadiu abrir en 2000, y tien una capacidá de 57 000 espectadores —aproximao 47.000 asientos con otros 10.000 espectadores de pies—. El primer Volksparkstadion foi sede de la Copa del Mundu de 1974 y la Eurocopa de 1988. El Volksparkstadion ye un estadiu de categoría unu según la clasificación que da la UEFA, que certifica que pue ser sede de la final de la Lliga d'Europa y de la Lliga de Campeones. L'estadiu foi sede de cuatro partíos de grupu y cuartos de final del pasáu Mundial de 2006, auspiciado per Alemaña, y foi conocíu como Estadiu de la Copa Mundial de la FIFA Hamburgu mientres l'eventu. Tamién foi sede de la final de la Lliga d'Europa 2010.
Los aficionaos del HSV pueden ser soterraos nun campusantu dedicáu cerca del estadiu, cubiertu de verde del campu orixinal del Hamburgu.[34]
 |
Pa más detalles, consultar Palmarés del Hamburgu S.V. y Trayeutoria del Hamburgu S.V. |
El Hamburgu tien el récor nel fútbol alemano de ganar más títulos rexonales, consiguiendo 31 títulos rexonales. Estos títulos, sicasí, nun cunten como un troféu o inclusive como un títulu en sí. Ganar un títulu rexonal namái garantizaba una batalla del club, con otros equipos rexonales ganadores, pal Campeonatu Alemán.
Los trés campeonato de la Bundesliga de Hamburgu dan derechu al club a exhibir una estrella d'oru del "Verdiente Meistervereine". Sol actual sistema de premiación, los sos campeonatos anteriores a la Bundesliga nun son reconocíos y polo tanto nun tienen derechu a la segunda estrella del cinco vegaes campeón.
Dempués de la repetición de la final del campeonatu en 1922 tuvo que ser abandonada pol equipu por cuenta de que los oponentes yá nun teníen abondos xugadores nel terrén de xuegu, l'Asociación Alemana de Fútbol (DFB) pidió al HSV arrenunciar al títulu, a lo que'l club aportó.
Mientres la so primer temporada col Hamburgu S.V. (2000-01), Sergej Barbarez convertir nel máximu goliador del so club con 22 goles y máximu goliador conxuntu de la Bundesliga con Ebbe Arena.
El HSV arguyecer del so estatus como l'únicu club que xugó de cutio na Bundesliga dende la so fundación. Un gran reló na esquina noroeste del Volksparkstadion marca'l tiempu, hasta'l segundu, desque la lliga foi fundada'l 24 d'agostu de 1963.[35]
Nota: en negrina competiciones vixentes na actualidá.
 Competición nacional |
Títulos | Subcampeonatos |
|---|---|---|
| Primer División d'Alemaña (6) | 1921-1922 (tornáu), 1922-1923, 1927-1928, 1959-1960, 1978-1979, 1981-1982, 1982-1983. | 1923-1924, 1956-1957, 1957-1958, 1975-1976, 1979-1980, 1980-1981, 1983-1984, 1986-1987. (8) |
| Copa d'Alemaña (3) | 1962-1963, 1975-1976, 1986-1987. | 1955-1956, 1966-1967, 1973-1974. (3) |
| Supercopa d'Alemaña (0) | 1973, 1983, 1987. (3) | |
| Copa de la Lliga d'Alemaña (2) | 1972-1973, 2003. |
|
Pa más detalles, consultar Hamburger SV en Competiciones Internacionales. |
 Competición internacional |
Títulos | Subcampeonatos |
|---|---|---|
| Lliga de Campeones (1) | 1982-1983. | 1979-1980. (1) |
| Copa Intercontinental (0) | 1983. (1) | |
| Supercopa d'Europa (0) | 1977, 1983. (2) | |
| Lliga Europa (0) | 1981-1982. (1) | |
| Recopa d'Europa (1) | 1976-1977. | 1967-1968. (1) |
| Copa Intertoto (2) | 2005, 2007. | 1999. (1) |
| Competición rexonal | Títulos | Subcampeonatos |
|---|---|---|
| Campeonatu d'Alemaña del Norte (10) | 1921, 1922, 1923, 1924, 1925, 1928, 1929, 1931, 1932, 1933. (Récor) | |
| Oberliga Norte (15) | 1948, 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963. (Récor) | |
| Gauliga Nordmark (4) | 1937, 1938, 1939, 1941. | |
| Gauliga Hamburg (1) | 1945. | |
| Stadtliga Hamburg (1) | 1946. | |
| Britische Zonenmeisterschaft (2) | 1947, 1948. (Récor) |
| Títulos oficiales | Rexonales | Nacionales | Europeos | Mundiales | Total | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|
|
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
||||||
| Hamburgu S.V. | 10 | 15 | 4 | 1 | 1 | 2 | 6 | 3 | - | 2 | 1 | - | 1 | - | 2 | - | 48 | |
| Datos actualizaos a la consecución del últimu títulu'l 29 de xunetu de 2007. | ||||||||||||||||||
La primer participación del Hamburgu en competiciones europees vieno dempués de que ganaren el campeonatu alemán en 1960 y fueron convidaos a formar parte na Copa d'Europa 1960-61. Na primer ronda los sos oponentes fueron los Young Boys. El HSV ganó los dos alcuentros 8-3 nel agregáu, ganando en suiza 0-5 nel primer partíu'l 2 de payares de 1960 y dempués un empate 3-3 n'Alemaña'l 27 de payares.[36]
El club llegó a la semifinal de la Copa d'Europa en 1961. Darréu, xugó dos veces la final, perdiendo 1-0 ante'l Nottingham Forest en 1980 y ganando a la Juventus 1-0 en 1983. Col Borussia Dortmund y el FC Bayern München, el HSV ye unu de los trés equipos alemanes que ganaron la Copa d'Europa. L'equipu ganó la Recopa d'Europa de la UEFA en 1976-77 y foi subcampeón tantu na competición como na Copa de la UEFA. El so más recién campaña europea foi la UEFA Europa League 2009-10 na que llegaron a semifinales.[37]
La mayor victoria del HSV nun partíu européu asocedió'l 23 d'ochobre de 1974, cuando ganó al equipu rumanu Brașov por 8-0 na ida de los dieciseisavos de final de la Copa de la UEFA. La so mayor derrota foi nel partíu de vuelta de la Supercopa de 1977 cuando perdió por 6-0 ante'l Liverpool en Anfield el 6 d'avientu. Manfred Kaltz ye'l xugador que fizo más apaiciones pal Hamburgu n'Europa con 81 y Horst Hrubesch ye'l so goliador principal con 20 anotaciones.[37]
| Competición | P.X. | P.G. | P.E. | P.P. | G.F. | G.C. | Meyor resultáu |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Campeonatu de primer División d'Alemaña | 1832 | 738 | 488 | 606 | 2908 | 2609 | Campeón |
| Copa d'Alemaña | 186 | 107 | 17 | 62 | 447 | 280 | Campeón |
| Supercopa d'Alemaña | 3 | 0 | 1 | 2 | 4 | 6 | Subcampeón |
| Copa de la Lliga d'Alemaña | 15 | 10 | 2 | 3 | 40 | 26 | Campeón |
| Copa d'Europa / Lliga de Campeones de la UEFA | 43 | 19 | 9 | 15 | 72 | 56 | Campeón |
| Copa Intercontinental / Mundial de Clubes | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 2 | Subcampeón |
| Copa de la UEFA / Lliga Europa de la UEFA | 124 | 67 | 20 | 37 | 209 | 132 | Subcampeón |
| Supercopa de la UEFA | 4 | 0 | 2 | 2 | 4 | 9 | Subcampeón |
| Recopa d'Europa de la UEFA | 34 | 20 | 7 | 7 | 82 | 40 | Campeón |
| Copa Intertoto de la UEFA | 26 | 15 | 7 | 4 | 47 | 22 | Campeón |
| Total | 2268 | 976 | 553 | 739 | 3814 | 3182 | 48 Campeonatos |
Nota: En negrina competiciones actives. Estadístiques actualizaes al postreru partíu xugáu'l 20 de mayu de 2017.
Fuentes: 1. Bundesliga Archiváu 2015-03-11 en Wayback Machine - UEFA
Xugadores famosos como Franz Beckenbauer tuvieron el club, pero solamente xugó en 28 ocasiones. Uwe Seeler fixo 317 apaiciones y marcó 214 goles mientres la so carrera pal Hamburgu. Seeler tamién xugó 72 partíos pa la seleición alemana y ganó'l premiu al futbolista alemán del añu tres veces. Manfred Kaltz ye'l xugador que más participaciones nel Hamburgu con 679 partíos mientres los sos 20 años de carrera.
| Máximos goliadores | Más partíos apostaos | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Uwe Seeler | 214 goles | 1. | Manfred Kaltz | 679 partíos |
| 2. | Horst Hrubesch | 122 goles | 2. | Thomas von Heesen | 422 partíos |
| 3. | Thomas von Heesen | 113 goles | 3. | Ditmar Jakobs | 381 partíos |
| 4. | Gert Dörfel | 94 goles | 4. | Peter Nogly | 364 partíos |
| 5. | Manfred Kaltz | 92 goles | 5. | Harald Spörl | 363 partíos |
| 6. | Sergej Barbarez | 76 goles | 6. | Felix Magath | 358 partíos |
| 7. | Georg Volkert | 72 goles | 7. | Caspar Memering | 351 partíos |
| 8. | Jimmy Hartwig | 67 goles | 8. | David Jarolím | 342 partíos |
| 9. | Rafael van der Vaart | 66 goles | 9. | Jürgen Kurbjuhn | 318 partíos |
| 10. | Franz-Josef Hönig | 66 goles | 10. | Uwe Seeler | 317 partíos |
}}
Nota: nos precios nun s'inclúi IVA o sumes por oxetivos yá que nun fueron efectivos.
 Gastos en fichaxes: 19.000.000 € |
| Altes | ||||
| Xugador | Posición | Procedencia | Tipu | Costu |
|---|---|---|---|---|
| Arianit Ferati |
Mediocampista | Erzgebirge Aue |
Vuelve tres cesión | – |
 Mohamed Gouaida |
Mediocampista |  F.C. St. Gallen |
Vuelve tres cesión | – |
| Sven Schipplock |
Delanteru | S.V. Darmstadt |
Vuelve tres cesión | – |
 Batuhan Altıntaş |
Delanteru | Malatyaspor |
Vuelve tres cesión | – |
| Julian Pollersbeck |
Porteru | 1. F.C. Kaiserslautern |
Trespaso |align=center| | |
 Kyriakos Papadopoulos |
Defensa | Bayer Leverkusen |
Trespaso |align=center| | |
| André Hahn |
Delanteru | Borussia Mönchengladbach |
Trespaso |align=center| | |
| Bjarne Thoelke |
Defensa | Karlsruher S.C. |
Llibre |align=center|
–[44] | |
| Jonas Behounek |
Defensa | Hamburgu S.V. II |
Promoción | – |
| Vasilije Janjičić |
Mediocampista | Hamburgu S.V. II |
Promoción | –[45] |
 Tatsuya Ito |
Delanteru | Hamburgu S.V. II |
Promoción | – |
| Jann-Fiete Arp |
Delanteru | Hamburgu S.V. II |
Promoción | – |
 Rick van Drongelen |
Defensa | Sparta Rotterdam |
Trespaso |align=center| | |
 Sejad Salihović |
Mediocampista | St. Gallen |
Llibre |align=center|
- | |
 Ingresos por ventes: 6.550.000 € |
| Baxes | ||||
| Xugador | Posición | Destín | Tipu | Cobru |
|---|---|---|---|---|
| Kyriakos Papadopoulos |
Defensa | Bayer Leverkusen |
Vuelve tres cesión | – |
 Alen Halilovic |
Mediocampista |  U.D. Las Palmas |
Cesión remunerada | 1.000.000 € |
| Johan Djourou |
Defensa | Antalyaspor |
Llibre |align=center|
– | |
| Ashton Götz |
Defensa |  Ensin equipu |
Llibre |align=center|
– | |
| Matthias Ostrzolek |
Defensa | Hannover 96 |
Llibre |align=center|
–[47] | |
| René Adler |
Porteru | 1. FSV Mainz 05 |
Llibre |align=center|
– | |
| Dren Feka |
Mediocampista | F.C. Luzern |
Trespaso |align=center|
–[48] | |
| Michael Gregoritsch |
Delanteru | F.C. Augsburgu |
Trespaso |align=center|
5.500.000 € | |
 Nabil Bahoui |
Mediocampista | Grasshopper Club Zürich |
Trespaso |align=center|
–[49] | |
| Finn Porath |
Mediocampista | SpVgg Unterhaching |
Cesión | - |
| Batuhan Altıntaş |
Delanteru | Giresunspor |
Cesión | - |
| Pierre-Michel Lasogga |
Delanteru |  Leeds United F.C. |
Cesión | - |
| Cesión | |||||
| Dosal | Xugador | Posición | Cedíu a | Entamu de cesión | Fin de cesión |
|---|---|---|---|---|---|
| 43 | Batuhan Altıntaş |
Delanteru | Yeni Malatyaspor |
30 de xineru de 2018 | 30 de xunu de 2018[50] |
| 34 | Finn Porath |
Mediocampista | SpVgg Unterhaching |
31 d'agostu de 2017 | 30 de xunu de 2019[51] |
| 10 | Pierre-Michel Lasogga |
Delanteru | Leeds United F.C. |
31 d'agostu de 2017 | 30 de xunu de 2018[52] |
| 23 | Alen Halilović |
Mediocampista | U.D. Las Palmas |
26 de xineru de 2017 | 30 de xunu de 2018 |
|
|
|
Pa más detalles, consultar Entrenadores del Hamburgu S.V. |
| Nome | Dende | Hasta | Títulos |
|---|---|---|---|
| Martin Wilke |
1 de xunetu de 1963 | 7 de mayu de 1964 | 1962–63 DFB-Pokal – campeón |
| Georg Gawliczek |
8 de mayu de 1964 | 17 d'abril de 1966 | |
| Josef Schneider |
18 d'abril de 1966 | 30 de xunu de 1967 | 1966–67 DFB-Pokal – subcampeón |
| Kurt Koch |
1 de xunetu de 1967 | 30 de xunu de 1968 | Recopa d'Europa 1967–68 – subcampeón |
| Georg Knöpfle |
1 de xunetu de 1968 | 30 de xunu de 1970 | |
| Klaus-Dieter Ochs |
1 de xunetu de 1970 | 30 de xunu de 1973 | 1972–73 DFB-Ligapokal – campeón |
| Kuno Klötzer |
1 de xunetu de 1973 | 30 de xunu de 1977 | 1973–74 DFB-Pokal – subcampeón 1975–76 Bundesliga – subcampeón 1975–76 DFB-Pokal – campeón Recopa d'Europa 1976-77 – campeón |
| Rudi Gutendorf |
1 de xunetu de 1977 | 27 d'ochobre de 1977 | Supercopa-DFB 1977 – subcampeón |
| Arkoç Özcan |
28 d'ochobre de 1977 | 30 de xunu de 1978 | Supercopa d'Europa 1977 – subcampeón |
 Branko Zebec |
1 de xunetu de 1978 | 18 d'avientu de 1980 | 1978–79 Bundesliga – campeón 1979–80 Bundesliga – subcampeón Copa d'Europa 1979–80 – subcampeón |
| Aleksandar Ristic |
19 d'avientu de 1980 | 30 de xunu de 1981 | 1980–81 Bundesliga – subcampeón |
 Ernst Happel |
1 de xunetu de 1981 | 30 de xunu de 1987 | 1981–82 Bundesliga – campeón Copa de la UEFA 1981-82 – subcampeón 1982–83 Bundesliga – campeón Copa d'Europa 1982-83 – campeón Copa Intercontinental 1983 – subcampeón Supercopa d'Europa 1983 – subcampeón Supercopa-DFB 1983 – subcampeón 1983–84 Bundesliga – subcampeón 1986–87 Bundesliga – subcampeón 1986–87 DFB-Pokal – campeón |
| Josip Skoblar |
1 de xunetu de 1987 | 9 de payares de 1987 | Supercopa-DFB 1987 – subcampeón |
| Willi Reimann |
11 de payares de 1987 | 4 de xineru de 1990 | |
| Gerd-Volker Schock |
5 de xineru de 1990 | 10 de marzu de 1992 | |
| Egon Coordes |
12 de marzu de 1992 | 21 de setiembre de 1992 | |
| Benno Möhlmann |
23 de setiembre de 1992 | 5 d'ochobre de 1995 | |
| Felix Magath |
6 d'ochobre de 1995 | 18 de mayu de 1997 | |
| Ralf Schehr* |
19 de mayu de 1997 | 30 de xunu de 1997 | |
| Frank Pagelsdorf |
1 de xunetu de 1997 | 17 de setiembre de 2001 | |
| Holger Hieronymus* |
18 de setiembre de 2001 | 3 d'ochobre de 2001 | |
| Kurt Jara |
4 d'ochobre de 2001 | 22 d'ochobre de 2003 | 2003 DFB-Ligapokal – campeón |
| Klaus Toppmöller |
23 d'ochobre de 2003 | 17 d'ochobre de 2004 | |
| Thomas Doll |
18 d'ochobre de 2004 | 1 de febreru de 2007 | Copa Intertoto 2005 – campeón |
| Huub Stevens |
2 de febreru de 2007 | 30 de xunu de 2008 | Copa Intertoto 2007 – campeón |
| Martin Jol |
1 de xunetu de 2008 | 26 de mayu de 2009 | |
| Bruno Labbadia |
1 de xunetu de 2009 | 25 d'abril de 2010 | |
| Ricardo Moniz* |
26 d'abril de 2010 | 30 de xunu de 2010 | |
| Armin Veh |
1 de xunetu de 2010 | 13 de marzu de 2011 | |
| Michael Oenning |
14 de marzu de 2011 | 19 de setiembre de 2011 | |
 Rodolfo Esteban Cardoso* |
19 de setiembre de 2011 | 17 d'ochobre de 2011 | |
 Frank Arnesen* |
10 d'ochobre de 2011 | 16 d'ochobre de 2011 | |
| Thorsten Fink |
17 d'ochobre de 2011 | 16 de setiembre de 2013 | |
| Rodolfo Esteban Cardoso* |
17 de setiembre de 2013 | 24 de setiembre de 2013 | |
| Bert van Marwijk |
25 de setiembre de 2013 | 16 de febreru de 2014 | |
| Mirko Slomka |
16 de febreru de 2014 | 15 de setiembre de 2014 | |
| Josef Zinnbauer |
16 de setiembre de 2014 | 22 de marzu de 2015 | |
| Peter Knäbel |
22 de marzu de 2015 | 15 d'abril de 2015 | |
| Bruno Labbadia |
15 d'abril de 2015 | 25 de setiembre de 2016 | |
| Markus Gisdol |
25 de setiembre de 2016 |
* Entrenador interín.
Ye l'equipu de reserva del club de fútbol alemano Hamburgu SV. Hasta 2005, l'equipu xugó como Hamburger SV Amateure. L'equipu de reserva sirve principalmente como'l trampolín final pa mozos xugadores prometedores antes de ser promovíos al equipu principal. Anguaño xueguen na Regionalliga Nord, nel cuartu nivel del sistema de lligues d'alemana.
L'equipu xugó na lliga de fútbol más alto en Hamburgu cuando ganó la promoción a l'Amateurliga Hamburg en 1955. L'equipu foi apostráu de la lliga en 1959 pero volvió en 1961. Cola introducción de la Bundesliga en 1963 y la Regionalliga como'l segundu nivel per debaxo de la Amateurliga que cayó al tercer nivel y foi renombrada como Landesliga Hamburgu. El HSV Amateure ganó un segundu llugar na lliga en 1964, pero permaneció un pocu indiferente na Landesliga, eventualmente sufriendo otru descensu en 1972.[56]
L'equipu volvió a lo que se convirtiera na Verbandsliga Hamburg en 1979, primeramente siguiendo'l so enclín acabando a metá de tabla, pero ameyorando a partir de 1984. Ganó tres campeonatos de lliga en 1986, 1987 y 1989 pero nun pudo ganar la promoción a la Oberliga Nord nos primeros dos intentos, asocediendo eventualmente nel terceru. L'equipu xugó na Oberliga de 1989 a 1994 como un equipu de media tabla y clasificóse pa la nueva Regionalliga Nord en 1994, cuando foi establecida.[56]
L'equipu xugó na Regionalliga hasta l'añu 2000, cuando un decimosestu llugar obligar a baxar a la Schleswig-Holstein por dos temporaes. Un títulu de lliga en 2002 dexó la promoción del club de nuevu a la Regionalliga Nord, onde tuvo xugando de magar, con un tercer puestu en 2014-15 como'l so meyor resultáu.[57]
L'equipu tamién participó na DFB-Pokal en cinco causes, cortesía del so rendimientu na Hamburger Pokal. En cuatro causes, 1974-75, 1981-82, 1996-97 y 1997-98, l'equipu foi esaniciáu na primer ronda, pero en 1991-92 avanzó a la cuarta ronda antes de perder 1-0 ante'l Karlsruher SC.[58]
|
Pa más detalles, consultar Nordderby |
El Hamburgu S.V. comparte una rivalidá de ciudá col FC St. Pauli, pero ensin batura a duldes l'enfrentamientu de mayor rivalidá pal club hanseáticu ye'l Werder Bremen yá que son los clubes más populares y esitosos del norte d'Alemaña. Esti enfrentamientu ye unu de los más antiguos del fútbol alemano y foise amontando al traviés del tiempu. Esti enfrentamientu ye unu de los más esperaos na temporada de la Bundesliga y conocer col nome de Nordderby o Derbi del Norte. Na primavera de 2009, el club enfrentar al Werder cuatro veces en namái tres selmanes, y el Bremen ganó al HSV na semifinal de la Copa de la UEFA, según na semifinal de la DFB-Pokal. Tien una rivalidá histórica que la enfrenta al club FC Bayern München. Ésti ye unu de los enfrentamientos deportivos más importantes d'Alemaña, yá que enfrenta a los clubes más importantes y representativos de la segunda y tercer ciudaes más grandes del país tres Berlín. La rivalidá fíxose bien fuerte a finales de la década de los setenta y principios de los ochenta. No que al fútbol refierse son los únicos equipos d'Alemaña xunto con Borussia Dortmund que consiguieron ganar el mayor títulu européu de fútbol, la Lliga de Campeones de la UEFA y tamién son los únicos dos equipos que llograron el doblete de lliga y copa d'Europa, n'Alemaña. El datu interesáu ye que son los equipos asitiaos xeográficamente más al norte y más al sur de la competición Bundesliga, por esto muncha xente conoz esti enfrentamientu como'l derbi Norte-Sur.
L'equipu tien una amistá col club escocés Rangers. Los aficionaos del HSV espleguen el logo del so club nos partíos europeos de visitante de los Rangers. El venceyu ente Rangers y Hamburgu remontar a 1977 cuando'l Hamburgu Rangers Supporters' Club foi creáu polos aficionaos del HSV que visitaren al Rangers partíos antes y emocionáronse pola atmósfera en Ibrox. Los venceyos fueron reforzaos cuando'l Rangers robló a Jörg Albertz del Hamburgu. L'amistá ente'l Celtic y los rivales de Hamburgu el FC St. Pauli, sicasí, nun tien nenguna influencia nesta amistá. El Hamburgu tienen un venceyu d'amistá col Hannover 96 por cuenta de que dambos son conocíos pola abreviatura "HSV". Les sos xuntes impliquen que canten el HSV en cada estremu del estadiu. Amás, Hamburgu SV tien un venceyu d'amistá col Arminia Bielefeld –dambos equipos comparten los mesmos colores, lo que resulta na popular cantarada de los aficionaos "Schwarz, weiß, blau– Arminia und der HSV" y el HSV ("Negru, blancu, azul - Arminia y el HSV"). Especialmente na década de 1990, fueron tresferíos dellos xugadores ente los dos clubes. Como los aficionaos del Hannover y Bielefeld tamién tienen amistá, los trés clubes dacuando fáense llamar la Nordallianz (Alianza del Norte) a pesar de que la ciudá de Bielefeld nun ta téunicamente asitiada nel norte d'Alemaña.
El club tuvo un equipu na Bundesliga femenina de 2003 a 2012, pero foi apostráu a la Regionalliga —Lliga Rexonal— por cuenta de problemes financieros. Otros departamentos del club inclúin bádminton, béisbol, baloncestu, bolos, boxéu, cricket, dardos, ḥoquei, golf, ximnasia, balonmano y exercicios de rehabilitación cardiopulmonar. Estos departamentos representen aproximao'l 10% de los miembros del club. El Hamburgu ye unu de los clubes deportivos más grandes d'Alemaña, con más de 70 000 miembros en tolos sos departamentos[2] y declaráu por Forbes como unu de los 20 clubes de fútbol más grande del mundu.[3]
La seición femenina del Hamburger S.V. foi creada en 1970 y xugó na Bundesliga de forma continua dende les temporaes 2003-04 y 2011-12. L'equipu llegó a la final de la Copa d'Alemaña en 2002, pero perdió 5-0 ante'l 1. FFC Frankfurt, y llogró el so meyor resultáu na Bundesliga, un cuartu llugar, na temporada 2010-11. Sicasí, en mayu de 2012 el club anunció la so disolución, col so equipu de reserva convirtiéndose nel primer equipu nel 2012-13 de la Regionalliga.[59]
El departamentu del rugbi del club foi establecíu en 1925 pero dexó la operación nos años 90. Sicasí, foi restablecíu en marzu de 2006.[60] La seición masculina de béisbol del club, el HSV Hamburgu, conocíu como los Stealers, establecer en 1985 y xuega na primer división de la Bundesliga de béisbol.[61] Otros departamentos importantes son voleibol y cricket. Okka Rau clasificó pa los Xuegos Olímpicos de Beixín de 2008 de voleibol.[62] El HSV Cricket ta xugando na lliga de la Federación de Cricket del Norte d'Alemaña (Norddeutscher Cricket Verband) y ganó dellos primeros llugares.[63]
